Εδώ είμαι

Καλημέρα η καλησπέρα...(όπως το δει κάποιος...)Για πολλούς χάθηκα και τους ανησύχησα αφού δεν έχω δώσει το παρόν μου στο blog. Για αυτό και εγώ αποφάσισα να κάτσω να γράψω 2-3 λέξεις έτσι για να ξέρετε ότι υπάρχω.

Το ''ταξίδι' που ξεκίνησε πριν λίγους μήνες συνεχίζεται(ξέρω ότι αυτό μπορεί και να ξινίσει και κάποιες ξινές ''αδελφές''' ψυχές, αλλά τι να κάνουμε; Ξύδι λέει ο λαός....)

Ένα ταξίδι που έχει κρύο,βροχή,χιόνι,ζέστη,αέρα,λιακάδα..αλλά αυτό δεν με κάνει να είμαι ανήσυχος..αφού αυτά είναι φυσιολογικά στοιχεία ενός τέτοιου ταξιδιού. Προσωπικά πάντως πριν ξεκινήσω πήρα και τα καλοκαιρινά μου , και τα χειμερινά μου και τα προστατευτικά όπως ομπρέλα, κασκόλ, γάντια, κτλ. Αρα δεν έχω να φοβάμαι τίποτα! Άλλωστε η διάθεση μου για να ζήσω όλο αυτο που ζω υπάρχει και μάλιστα μέρα με την μέρα γίνεται και πιο έντονο!!!Ε να το παραδέχομαι ρε παιδιά...Είμαι πολύ ερωτευμένος ακόμη και μετά από αρκετό καιρό. Άλλωστε ο έρωτας αν ξέρεις να βρίσκεις καύσιμα μπορεί να παραμένει αναμμένος για όσο θέλουμε!Αυτά..

Κλείνοντας το post μου εύχομαι να περνάτε όλοι καλά, και να μου επιτρέψετε να αφιερώσω εκεί που πρέπει,ενα στοίχο από τον Γιάννη Πλούταρχο ( ξέρω δεν σου αρέσει, αλλά πρόσεξε τι λέει για να μην απορείς όταν διαφωνούμε γιατί δεν είμαι ανήσυχος) Να είστε όλοι καλά!!!

"Είσαι υπέροχη το ξέρω μου ταιριάζεις

αν και διαφέρουμε λιγάκι στα σημεία

ίσως να είναι και αυτό που με τρελαίνει

και που με κάνει να σου έχω αδυναμία''

Σ' αγαπώ πολύ - πολύ!!!!! :)

Το βασίλειο

3 μήνες και κάτι πέρασαν...Τόσο λίγο, μα και τόσο πολύ!!! Λίγο γιατί 3 μήνες είναι πολύ λίγο μπροστά σε μιά ζωή, μα και 3 μήνες γεμάτο τρυφερότητα, εντάσεις και εξομολογήσεις...Ήρθε λοιπόν η ώρα να κάνω την μεγάλη πρόσκληση...Μια πρόσκληση που δεν έγινε ποτέ σε κανένα άνθρωπο που προσπάθησε ή προσπάθησα να είμαστε μαζί....

Το ''βασίλειο'':

16 χρόνια σχεδίων και θεμελίων, και 10 χρόνια κατασκευής ενός 'βασιλείου'.

Ένα βασίλειο που αρχικά ξεκίνησε να κατασκευάζεται απο άμμο, και γενικά από υλικά που ήταν εύκολα να γκρεμιστούν...Κάθε φορά γκρεμιζόταν από ''σεισμό'' και κάθε φορά ξεκίναγα απο την αρχή. Στεναχωριόμουν μα και πεισμάτωνα και ξαναξεκίναγα το χτίσιμο άμεσα.

Δεν καταλάβαινα όμως πως κάθε φορά που γινόταν αυτό εγώ κέρδιζα εμπειρία για το πως θα ξαναχτιστεί και βέβαια δεν κρύβω πως υπήρχαν και στιγμές που έμενα πραγματικά ''στο δρόμο''!!! Τι άσχημες μέρες και αυτές...

Τώρα το βασίλειο ξαναχτίστηκε!!!Μπήκαν τα πιό γερά υλικά και αυτή την περίοδο μπαίνουν τα χρώματα, και γενικά οι προσωπικές προτιμήσεις...Ο κήπος του είναι καταπράσινος και τα λουλούδια μοσχομυρίζουν!!!Ο πλούτος του πολύς....όλα τα θεμέλια του αλλά και το εσωτερικό του γεμάτο απο χρυσούς ράβδους αγάπης, και τα ψηφιδωτά του από αναπαραστάσεις συμπτώσεων..Πάνω ψηλά ένας τεράστιος σταυρός φτιαγμένος από διαμάντια αφιερωμένο σε Αυτόν, γιατί εκεί τα οφείλω όλα!Ο θρόνος άδειος ακόμη...Αλλά η πρόσκληση μόλις έγινε...

Αυτό το βασίλειο φτιάχτηκε για σένα!!!Ελα να κάτσεις στον θρόνο σου, και μοιράσου μαζί μου, όλα μου τα πλούτη!!!!

Το κτίσμα είναι γερό πλέον και μόνο ένας τρομερός σεισμός θα μπορούσε να το γκρεμίσει! Μην φοβάσαι τίποτα! Είμαι δίπλα σου και θέλω να μείνω για μια ζωή!!!

Ο πλούτος μου: η αγάπη και η θέληση να είμαι δίπλα σου...

Έλα στο βασίλειο μου!!!!Ο θρόνος για σένα φτιάχτηκε!

Σ ' α γ α π ώ τ ό σ ο π ο λ ύ !!!!

Ο θεός να σε προσέχει...

Ο πλούσιος

Πάει σχεδόν ένας μήνας για να γράψω εδώ...Το καλοκαίρι ημερολογιακά τελειώνει όμως μέσα μου δεν έχει φύγει, και θέλω να παραμείνει για πάντα. Όλο αυτό τον καιρό, νιώθω πως έχω ζήσει μοναδικά πράγματα και καλά και κακά...Για τα κακά δεν θέλω να αναφέρω τίποτα...Είμαι απο αυτούς που λέμε ''αισιόδοξος άνθρωπος'' και προσπαθώ να διαγράφω απο το μυαλό μου ότι άσχημο υπάρχει κοιτώντας ένα βήμα παρακάτω για το καλύτερο...

Για να το κάνω αυτό βέβαια χρειάζομαι ενέργεια...Και την ενέργεια αυτή την λαμβάνω συνεχώς απο τον έρωτα και την αγάπη...Είναι μοναδικό και απερίγραφτο που νιώθω μέσα μου... Περίπου 3 μήνες τώρα (και όπως έχω γράψει και σε παλιότερα post μου) συνέχεια δυναμώνει!!!!

Τις τελευταίες μέρες ειδικά νιώθω ότι είμαστε τόσο κοντά....Έχω φτάσει σε σημείο να οδηγώ το αυτοκίνητο, να σκέφτομαι τον άγγελο μου , να νιώθω τον έρωτα να με χαϊδεύει στο στήθος και να εκκρίνεται η αδρεναλίνη! Η καρδιά μου να χτυπά δυνατά, το μυαλό μου να πλημμυρίζει απο τις πιο όμορφες στιγμές που έχω ζήσει μέχρι τώρα, και να βουρκώνω απο ευτυχία!!!

Υπάρχει καλύτερη αίσθηση απο αυτή τελικά;

Νιώθω τόσο ''πλούσιος'' μέσα μου...και είναι πραγματικά η πρώτη μου φορά που είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος για το τι νιώθω...

Είναι στιγμές που θέλω να πώ τόσα πράγματα που νιώθω, αλλά είναι τόσα πολλά που η γλώσσα μπλοκάρει, και προτιμώ να πώ μόνο ''Σ' αγαπώ πολύ'', να κοιτάξω μέσα στα μάτια, και να αγκαλιάσω με όλη μου την δύναμη!!!

Θέλω να είμαστε συνέχεια μαζί, απλά να κοιτώ, και να αγγίζω νιώθοντας την θέρμη του σώματος. Τονίζω ότι είναι πραγματικά η πρώτη μου φορά που τα νιώθω αυτά και δεν θέλω να υπάρξει κανένας αντικαταταστάτης. Θέλω να είναι αυτό που λέμε ''ο εκλεκτός''.

Κλείνοντας θέλω απλά:

1. Nα δώσω την ευχή να νιώσετε και εσείς όλο αυτό το όμορφο που νιώθω και γω,

2. Να ευχαριστήσω θερμά κάποιος ανθρώπους που νομίζω ότι μας έχουν βοηθήσει να είμαστε μαζί με τον άγγελο μου

3.Να ευχαριστήσω το Θεό για αυτό το δώρο που μου έχει χαρίσει

4.Να φωνάξω σε εσένα που πιθανόν θα το διαβάσεις ''Σ"ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!!!!!!!!!!!

Η ειλικρίνεια του εγώ μου

Τρίτη σήμερα και απόψε το βράδυ με βρίσκει μόνο μου στο σπίτι...Αρκετά εξαντλημένο από την δουλειά , και λίγο στεναχωρημένος με όσα γράφει ο φίλος μου ο Παναγιώτης στο Blog του που διαβάζοντας τα μέσα μου ανάμεικτα κομμάτια άρχισαν να συνθέτουν της σκέψεις του μυαλού μου...Φόβος, αγάπη.

Φόβος για να μην χάσω όλο αυτό το όμορφο που ζώ...

Αγάπη για τον άγγελο μου....

Λίγο μπερδεμένα βέβαια όλα αυτά αλλά πραγματικά έτσι νιώθω...
Γενικότερα όμως δεν θα μπορούσα να πώ ότι είμαι στα καλύτερά μου παρά το 2-1 παραπάνω...
Σκέφτομαι πως καμιά φορά γίνομαι περισσότερο ειλικρινής απο όσο θα έπρεπε...Σήμερα μια παλιά ιστορία μου ''χτύπησε'' για πολλοστή φορά την ''πόρτα'' και παρόλο που δεν άνοιξα πήρε το θάρρος να μπει χωρίς να ρωτήσει...Φυσικά δεν με βρήκε μόνο...Ξέρει ότι δεν είμαι και δεν έχω σκοπό να μείνω αλλά παρόλα αυτά επιμένει...Για κάποιους αυτό μπορεί να είναι κολακευτικό, ή να δίνει απλά επιβεβαίωση, όμως εμένα δεν μου αρέσει!!! Γιατί είναι αισθηματικός αναγκασμός να γυρίσω πίσω γιατί ξέρει ότι δεν πέρασε απλά απο την ζωή μου..Αλλά προφανώς το μικρό της ηλικίας δεν επιτρέπει να φερθεί ώριμα. Αυτό όμως μου είναι αδιάφορο... Χώρια ότι η επιμονή με εκνευρίζει! Για μένα έτσι και αλλιώς είναι μια τελειωμένη ιστορία που δεν γίνεται να έχει επιστροφή...Και το εννοώ!
Το λάθος μου λοιπόν που έκανα σήμερα είναι να αναφέρω όλο το γεγονός στον άγγελο μου... Και λάθος μου επειδή άθελα μου ίσως τον κάνω να ζηλεύει...Απο κεί και πέρα όλα γίνονται μπούμερανγκ για μένα...Και εκεί μπαίνει το ερώτημα: Πρέπει να τα λέμε όλα; Ή πρέπει να κρατάμε πράγματα για εμάς; Και πόσο εύκολο είναι αυτό για μένα αφού για μένα αγάπη σημαίνει τα λέμε όλα (ειλικρίνεια) , τα δίνουμε όλα;

Δεν ξέρω νιώθω μπερδεμένος...Αλλά και απο την άλλη θεωρώ πως η αλήθεια και γενικότερα η ειλικρίνεια είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, και δεν θέλω να χάσω αυτό το στοιχείο απο πάνω μου...



..............................................................................

Η ώρα 12+, μάλλον ώρα να τελειώνω με τις φιλοσοφίες μου.... Το αγγελούδι μου δεν έχει πάρει τηλέφωνο να μου πει καληνύχτα και να πω πως το αγαπώ...Θα περιμένω όμως...
Με όλους εσάς σίγουρα τα ξαναλέμε....

Ας αναλύσουμε την αγάπη

Το σημερινό post μου θα είναι λίγο διαφορετικό απο τα άλλα, αφού μετά απο μία συζήτηση με τον άγγελο μου πολλά πιστεύω μου ταράχτηκαν,αλλά δεν άλλαξαν...

Τι σημαίνει τελικά αγάπη;

Πιο συγκεκριμένα εσείς όταν λέτε σε κάποια/ον ''σ 'αγαπώ' τι εννοείτε;

Η άποψή μου:

Για μένα η αγάπη είναι μία λέξη ιερή που δεν μπορώ να την ξεστομίσω απλά για να την πώ. Πρέπει να την νοιώθω!

Θεωρώ πως όταν μια σχέση δύο ανθρώπων έχει ανάμεσα της αγάπη που πηγάζει και απο τους δύο (για να είναι δυνατή), δεν χρειάζεται να υπάρχει φόβος και να μπαίνουν φρένα σε αυτά που λέμε και κάνουμε. Η αγάπη είναι το καλύτερο εφόδιο για να προχωρήσει μία σχέση. Ο έρωτας, το σεξ, και οι συμπάθειες γενικότερα είναι μετά απο αυτή. Όταν η αγάπη μας είναι καθαρή και δεν είναι έμμεση,για παράδειγμα να εξυπηρετήσουμε κάποιους σκοπούς μας όπως ένα όνειρο μας, ή να την χρησιμοποιούμε γιατί καταβάθος αγαπούμε κάτι άλλο όπως το χρήμα, και την καλοπέραση, τότε δεν χρειάζεται τίποτε άλλο!

Τα ''μου είπες, σου είπα, δεν κατάλαβες, δεν κατάλαβα, με νευρίασες, σε νευρίασα, μου την είπες, σου την είπα '' είναι περιττά, και απλά εξυπηρετούν σκοπούς του εαυτού μας όπως για παράδειγμα το να τονώσουμε τον εγωισμό μας, και να νοιώσουμε μια ανόητη ανωτερότητα...Η αληθινή αγάπη δίδεται χωρίς αντάλαγματα. Σε πολύ λίγους είναι έμφυτη, και στους περισσότερους γεννιέται όταν λάβουν ένα μικρό κομμάτι της. Κάποιοι είναι άτυχοι και δεν την γεύονται ποτέ, για να μπορούν και να την δώσουν. Αυτοί πραγματικά είναι οι πραγματικά αξιολύπητοι. Προσωπικά θεωρώ ότι ανήκω στην δεύτερη κατηγορία ανθρώπων, με την διαφορά, πως όταν λάβω ένα κομμάτι αγάπης αντί να ανταποδώσω με ένα ίδιο ή με ένα απλά μεγαλύτερο της, φτάνω στο σημείο να λέω σ'αγαπώ και να βουρκώνω!!! Αν η αγάπη έχει μονάδα μέτρησης τότε το αφήνω σε εσάς για το πόσο αγαπώ αυτή την στιγμή και που μπορώ να φτάσω. Και αυτή την περίοδο της ζωής μου έτσι αισθάνομαι με τον άγγελο μου...Και έτσι θέλω να μείνει!!!

Αγάπη,το ισχυρό αντίδοτο

Για ακόμη μιά φορά εδώ...Εδώ στις ''Σκέψεις'' μου...Πάει αρκετές μέρες απο το τελευταίο μου post και απ'οσο είδα στα σχόλια ίσως κάποιοι απο εσάς που σπαταλάτε τον χρόνο σας να διαβάζετε το Blog μου, θέλατε να γράψω και να τα μοιραστώ μαζί σας εδώ και καιρό όλα αυτά που σκέφτομαι κυρίως όταν είμαι μόνος.

Από τον τελευταίο μου post δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Εκτός απο την αγάπη μου για τον άγγελο μου. Αυτή έχει δυναμώσει κατά πολύ, και νιώθω οτι καθημερινά μεγαλώνει κι άλλο! Φυσικά μου αρέσει αυτό...Βέβαια το κακό είναι ότι υπάρχουν στιγμές που με πιάνει ένας τρόμος μήπως ξαφνικά όλα γκρεμιστούν. Μήπως και γίνει κάποια ''στραβή'' και γυρίσουν όλα ανάποδα..Αλλά νομίζω πως και ο ίδιος ο τρόμος την ίδια στιγμή με κάνει να αντιδράσω ώστε να μην συμβεί κάτι τέτοιο...

Απόψε είναι αλήθεια πως δεν είχα και τον καλύτερο διάλογο στο τηλέφωνο με τον άγγελό μου...Ίσως τα άστρα να μην μας ευνοούν όλες τις ημέρες και τις ώρες για να καταλαβαινόμαστε τόσο καλά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρεξηγήσεις...Ίσως να φταίω και γω κάποιες φορές που καθώς στοχεύω να καταλήξω σε κάτι πολύ όμορφο μέσα απο ένα διάλογο, αντί να διαλέγω τον δρόμο τον φωτεινό και καλοδιάβατο, να θολώνει το μυαλό μου και πραγματικά άθελα μου να διαλέγω να περάσω μέσα απο ''πυκνά δάση'' γεμάτο αγκάθια και φυσικά να τραυματίζομαι!Και όλα αυτά για να καταλήξω σε κάτι τόσο απλό, όμορφο, και γλυκό. Αυτό που λέμε σ' αγαπώ, σε θέλω δίπλα μου, μου αρέσεις!!! ' Ίσως και η απέναντι πλευρά άθελα της, αντί να σκέφτεται για το που θέλω να καταλήξω, να καταπιάνεται απο τις πρώτες μου κουβέντες και να αρχίζουν τα λάθος συμπεράσματα για αυτά που θέλω να πω...Βέβαια η αλήθεια είναι πως εκεί το φταίξιμο είναι καθαρά δικό μου, αφού εγώ διαλέγω ''τον δρόμο με τα αγκάθια''. Εκεί όμως χρειάζομαι πραγματικά βοήθεια για να καταφέρω να βγώ απο αυτό τον δρόμο. Εντάξει, δεν γίνεται να την έχω πάντα. Και τότε με πιάνει ο πανικός...Αρχίζω τα κακά σενάρια...''Δεν με καταλαβαίνει, δεν με βοηθά, τι γίνεται τώρα; Αν συνεχιστεί έτσι μπορεί να μαλώσουμε!Θα χωρίσουμε!Θα τον χάσω!!!''

Την ίδια όμως στιγμή μια μικρή φωνή μέσα μου που καλείτε ''αγάπη'' μου λέει γλυκά-γλυκά, "Αφού τον αγαπάς αυτό τον άγγελο, γιατί φοβάσαι; Εγώ δεν είμαι αυτή που έχω σώσει τόσους και τόσους ανθρώπους, εσύ λοιπόν γιατί δεν με χρησιμοποιείς για να διώξεις τα κακά σενάρια για να μην φοβάσαι;'' Βέβαια η απάντηση μου είναι: ''Μα επειδή αγαπώ φοβάμαι...''

Και τότε λαμβάνω την απάντηση: ''Αγάπα εσύ αληθινά, και μην φοβάσαι τίποτα...Τότε μόνο θα πετάξεις τον εγωισμό σου μακρυά και θα δώσεις στον άγγελο σου να καταλάβει ότι η πρόθεσή σου είναι μόνο καλή..Και αυτός αν σ' αγαπά και το αξίζεις θα καταλάβει...Δεν θα σε ειρωνευτεί, δεν θα σε κακολογήσει, δεν θα σκεφτεί πονηρά και αρνητικά...'' Και τότε αφήνομαι στα ίδια μου τα συναισθήματα...Και απλά περιμένω να ακούσω ένα αληθινό γλυκόλογο, και να νιώσω μέσα μου μια αγκαλιά...

Είναι αλήθεια πως για να είναι μαζί δύο άνθρωποι χρειάζονται αλληλοβοήθεια. Μια καλή σχέση χρειάζεται πρώτα δυνατά συναισθήματα, καθόλου εγωισμό, πολύ ειλικρίνεια και υπομονή. Γιατί δυστυχώς η καθημερινότητα μας δεν μας επιτρέπει να είμαστε πάντα χαμογελαστοί και χαρούμενοι με αποτέλεσμα να ''δηλητηριαζόμαστε' απο αυτή, και να μην μπορούμε να είμαστε εκφραστικοί σε αυτά που θέλουμε να πούμε στον άλλον. Ευτυχώς στην δικιά μου περίπτωση έχω ένα πολυ ισχυρό αντίδοτο μαζί μου σε αυτές τις ''δηλητηριάσεις'' που λέγεται ΑΓΆΠΗ και δεν ''καταλαβαίνει'' απο τέτοια πράγματα. Ειδικά αν σκεφτούμε πως κάποιοι χρησιμοποίησαν την αγάπη για να αναστηθούν!

-Αχ.......Πόσο πολύ σ'αγαπώ μωράκι μου!!!Πόσο σε θέλω...

Μια αγάπη γεννιέται

Πέρασαν κάποιες μέρες για να κάνω την εμφάνιση μου και πάλι εδώ, αλλά ευτυχώς δεν έχω πλέον πολύ χρόνο...Ο άγγελος μου έχει για μένα πρωταρχική σημασία, και κατ' επέκταση το blog έρχεται μετά από αυτόν. Και πως να μην είναι έτσι αφού αυτός ο άνθρωπος μου έχει αλλάξει στην κυριολεξία την ζωή. Με έχει κάνει να γελάω πολύ, και να δακρύσω από ευτυχία! Κοντεύει να περάσει ένας μήνας μαζί του και γώ νιώθω ότι ακόμη δεν έχω ζήσει τίποτα ...Βρεθήκαμε μαζί 3 γεμάτες ημέρες στην όμορφη Σύρο (παιδιά να πάτε είναι πολύ όμορφο νησί) και πραγματικά έζησα πράγματα που θέλω πολυ να ξαναζήσω μαζί του. Φάγαμε μαζί σε όμορφα ταβερνάκια, περπατήσαμε χέρι-χέρι στα σοκάκια, μα πάνω απ'ολα κάναμε Έ Ρ Ω Τ Α! Πραγματικά νομίζω πως αυτή η σχέση είναι ξεχωριστή όχι μόνο για μας αλλά και για τους γύρω μας. Θεωρώ πως τα συστατικά του Έρωτα + του Έρωτα αρχίζουν να ενώνονται όλο και περισσότερο και να δημιουργούν ''χημικές αντιδράσεις'' όπως εξάρτησης, λατρείας, και φόβου. Φόβου να μην χαθεί όλο αυτό που έχει δημιουργηθεί, αλλά και φόβου να μην πληγωθούμε. Νιώθω ότι θέλω να προσφέρω τόση ευτυχία...Και ειλικρινά ίσως σκέφτεστε ότι θέλω να πάρω το ίδιο. Όχι όμως...Η ανταμοιβή μου είναι η ευτυχία του άλλου. Έχει τύχει αρκετά βράδια που κοιμάμαι με τον άγγελό μου, να ξυπνήσω και απλά να τον κοιτώ την ώρα που κοιμάται. Απλά τότε χαμογελώ και αισθάνομαι τόσο όμορφα αφού βλέπω ότι κοιμάται ήσυχα, γλυκά και ευτυχισμένα, γνωρίζοντας ότι για να είναι έτσι έχω βάλει και εγώ το χεράκι μου... (βέβαια μερικά βράδια βάζω και άλλου το χεράκι μου, αλλά αυτά δεν σας αφορούν...)

Έχω αρχίσει να νιώθω αισθήματα αγάπης πολύ έντονα τις τελευταίες μέρες, και άν για πολλούς είναι νωρίς για κάτι τέτοιο, δεν με απασχολεί. Έχω δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα είμαι απόλυτα ειλικρινής με αυτόν τον άνθρωπο για το τί νιώθω...Αυτή την φορά δεν θα πνίξω τίποτα από αυτά που νιώθω! Και αν για κάποιους το να αγαπάς έναν άνθρωπο σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα ακούγεται κάπως, θα ήθελα να μου απαντήσουν πρώτα γιατί πρέπει να συμβαδίζω με το τι συμβαίνει συνήθως και όχι με το τι νιώθω; Και δεύτερο, γιατί τελικά οι άνθρωποι θέλουν να αγαπούν μετά από πολύ καιρό ενώ απο την άλλη, αγαπούν να μισούν κάποιον απο το πρώτο λεπτό μιάς γνωριμίας; Μήπως η μιζέρια τους έχει κυριεύσει και δεν αφήνουν το αληθινό ψυχικό τους κόσμο να ξεπεταχτεί απο το μέσα τους; Πόσο ανόητοι γίνονται τελικά οι άνθρωποι βάζοντας ως πρόσχημα τις φοβίες τους. Φοβούνται να δώσουν αγάπη γιατί φοβούνται οτι δεν θα πάρουν...Αλλά αυτό δεν είναι αγάπη....Αγάπη είναι να δίνεις χωρίς να ζητάς...Αυτό προσπάθησε να πεί και ο Χριστός στους στενόμυαλους.

Δεν διστάζω λοιπόν να πώ πως αυτή την στιγμή δεν νιώθω μόνο ερωτευμένος, αλλά νιώθω ότι και αγαπώ!!! Θέλω ο θεός να τον βοηθά να είναι καθημερινά καλά, όπου και αν είναι ότι και αν κάνει. Και γώ από την μεριά μου να κάνω ότι είναι δυνατόν για να είναι ευτυχισμένος...Ευχή μου, η αγάπη μου να φτάσει να ξεχειλίσει τόσο πολύ που να μαλακώσει ακόμη και την πιό σκληρή καρδιά που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο...Όπως αντιλαμβάνεστε, για μένα τώρα όλα ξεκινάνε!

Οι μέρες κυλούν γλυκά

Ακόμη μια νύχτα κάθομαι και σκέφτομαι πόσο απότομα μπήκε στην ζωή μου αυτός ο άγγελος, και μου έχει αλλάξει τα πάντα γύρω μου...Όλοι οι δικοί μου άνθρωποι με βλέπουν να μιλώ πολύ διαφορετικά, πολύ πιο αισιόδοξα. Όλα γύρω μου τα βλέπω τόσο όμορφα. Ακόμη και τις καθημερινές δυσκολίες (κυρίως στην δουλειά μου ) τις αντιμετωπίζω με την φράση ''Είμαι ερωτευμένος είμαι χαρούμενος!'' και δεν επιτρέπω σε κανένα να μου χαλάσει όλο αυτό το όμορφο που ζω αυτή την στιγμή! Σε κάθε μου κίνηση ο άγγελος μου είναι μέσα στο μυαλό μου. Ότι και αν κάνω αμέσως σκέφτομαι ''τι να κάνει τώρα..'', έπειτα χαμογελώ και συνεχίζω την δουλειά μου!Φυσικά δεν ξεφεύγω από τους δικούς μου ανθρώπους και συνεργάτες που με ''δουλεύουν' όταν με βλέπουν να χαμογελώ μόνος μου αλλά μου αρέσει. Η θετική ενέργεια που έχω μέσα μου είναι απερίγραπτη! Νιώθω απίστευτη δύναμη και δεν φοβάμαι τίποτα! Η δε δουλειά μου έχει μια ''αδικαιολόγητη'' άνοδο, και όσο αναφορά τις δημιουργικές μου ανησυχίες βρίσκονται στο ζενίθ.
Έχω αλλάξει συνήθειες και τρόπο σκέψης! Πραγματικά είναι στιγμές που βουρκώνω (αλλά είμαι εγωιστής και δεν τα λέω αυτά εύκολα) στην σκέψη ότι υπάρχει στην ζωή μου αυτή η γλυκιά ύπαρξη και είναι 100% αληθινή! Κάποιους αυτό μπορεί να τους τρομάζει, εμένα όμως όχι!!!
Ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω μέσα από λέξεις αυτό που νιώθω. Ο φίλος μου ο Μ. με βοήθησε σε αυτό και μου έδωσε ένα κομμάτι που πραγματικά τα λέει όλα! Όλα όμως! Το χαρίζω στο μωράκι μου...

Ένα γλυκό ''αχ''

Ώρα 3.00.Μόλις γύρισα από την βόλτα με το αυτοκίνητο με έναν καλό μου φίλο. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να πάω γιατί διέκοψα την επικοινωνία στο τηλέφωνο που είχα με τον άγγελο μου, αλλά απο την άλλη, εντάξει είναι ωραία να κόβεις βόλτες με το αμάξι και να συζητάς. Βέβαια το θέμα είναι να συζητάς και να είναι και το μυαλό σου στην συζήτηση αλλά το δικό μου το μυαλό δεν μπορεί να είναι εκεί!Ήταν στο μωράκι μου...Όπως να το κάνουμε είναι ευθύνη να έχεις ένα μωρό...Έφαγε; Κοιμήθηκε; Σκέφτεται; Είναι όλα καλά; Συνέχεια το μυαλό μου είναι εκεί. Ευτυχώς έχω αφήσει ένα μικρό και άψυχο τιγράκι να προσέχει την κατάσταση και να κάνει παρέα για τις ώρες που εγώ δεν μπορώ να είμαι εκεί...(αν και έμαθα οτι το κακόμοιρο αν είχε στόμα θα έβριζε, αλλά απο την άλλη αυτός είναι ο ρόλος του...Στην τελική υπάρχουν και χειρότερα. Ας μάθει τι κάνει΄ο φίλος του το δεινοσαυράκι και τι τραβάει απο μένα και τότε θα καταλάβει ότι αυτό είναι πιο τυχερό!) Πρώτο αχ λοιπόν...Πάει το χάσαμε!!! Γίναμε πάλι παιδιά!!!(κάτω των 10)

Και πάμε στο δεύτερο αχ...που αφορά το μωρό μου...(λες και τα υπόλοιπα αφορούσαν την κυβέρνηση)
Τι θα κάνω με εσένα; Αστρολογικά λένε οτι γνωριστήκαμε στην χειρότερη περίοδο, με ανάδρομο Ερμή, που προσβάλει πολύ την επικοινωνία, και εγώ επικοινωνώ μαζί σου παρόλα αυτά 1000% !!!Τώρα που μπαίνει και στην ορθή του πορεία δηλαδή θα φτιάξουμε κινητά 100ης γενιάς, όπου θα στέλνουμε sms απ' ευθείας στο μυαλό;Ή γενικότερα θα παρακάμπτουμε τις κεραίες και τα καλώδια;Ε; Και τέλος πάντων τι θα κάνουμε με αυτή την super χημεία μας που, αν συνεχίσει να αντιδρά έτσι θα κάνει έκρηξη αγάπης!!! (που πόσο το θέλω....)

Λοιπόν δεν υπάρχει άλλη λύση....Μένεις έτσι, μένω έτσι και να ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για αρραβωνιάσματα!!! Γιατί εγώ τώρα που σε βρήκα θα σε ''παντρευτώ''!!! Δεν θα σε αφήνω με τίποτα να μου φύγεις!!! Άλλοστε ''για αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, για να σε συναντήσω.....''

Αχχχχχχ μωράκι μου, Αχ Θεέ μου!!!Είμαι τόσο χαρούμενος....Ευχαριστώ...

Όσο πάει δυναμώνει

Οι μέρες περνούν...Ήδη έχουν περάσει 12 ημέρες αφού γνώρισα τον άγγελο μου, και νομίζω ότι έχουν περάσει μονο 2!!!Νίωθω πώς έχουμε να ζήσουμε τόσα πολλά πράγματα μαζί!Κάθε μέρα το μυαλό μου βρίσκεται εκεί!Ότι και αν κάνω, όπου και αν βρεθώ, ότι και αν πω, μπροστά και πίσω απ' όλα υπάρχει αυτή η γλυκιά φατσούλα να μου χαμογελά! Είναι τόσο όμορφο αυτό....Και το καλύτερο είναι ότι αντί αυτό να υποτονεί ή απλά να σταθεροποιείτε (όπως συχνά μπορεί να συμβαίνει) αντίθετα δυναμώνει και αναρωτιέμαι μέχρι που μπορεί να φτάσει! Αν και μέσα μου ξέρω που θέλω να φτάσει...Γιατί αναγνώστη μου, είμαι παιδί με στόχους και γνωρίζω τι θέλω. Βέβαια και η τύχη έχει τον ρόλο της στην παρούσα φάση.

Εδώ λοιπόν έρχεται εκείνη η 6η αίσθηση που δεν έχει πέσει ποτέ εκτός και μου λέει: Ετοιμάσου...Το πλοίο ξεκίνησε το μαγικό του ταξίδι...Ένα ταξίδι που μοιάζει παραμυθένιο αλλά είναι αληθινό και αναμένετε να μην έχει επιστροφή αφήνοντας πίσω του όλη την μιζέρια της καθημερινότητας που μας περιβάλει...Συνταξιδιώτης σου, ο άγγελός σου...

Τι άλλο λοιπόν καλύτερο μπορεί να θέλει κάποιος μετά την υγεία του;

Ο ''αρχιτέκτονας''

Νιώθω αποψε ότι η ενέργεια που νιώθω μέσα μου είναι τόσο μεγάλη που δεν αντέχω να μην γράψω εδώ!Ο έρωτας που μου χτύπησε την πόρτα περίπου πριν μια εβδομάδα κάθε στιγμή δυναμώνει! Δυναμώνει αυτό το ΄΄Σε θέλω'' το '' σε σκέφτομαι''...

Το ξέρω, το νιώθω, δεν μπήκε στην ζωή μου τυχαία αυτή η ύπαρξη. Μια σειρά απο καθημερινές συμπτώσεις, μια σειρά απο τόσα κοινά σημεία δεν είναι τυχαία! Κάποιοι μπορεί να μιλούν για ενθουσιασμό , φούσκα, οτιδήποτε! Εντάξει δίκιο έχουν να τα λένε...Προσπαθούν να βοηθήσουν και να αποτρέψουν τις εξελίξεις στον ψυχικό κόσμο και των δυο απο μία πιθανή άσχημη τροπή αυτής της γνωριμίας. Αλλά το να συμβαίνει με τις περισσότερες γνωριμίες αυτό δεν σημαίνει οτι μπορεί να συμβεί με όλες!

Εδώ υπάρχουν στοιχεία και αποδείξεις!Εδώ υπάρχουν τα τέλεια ''υλικά'' για να δημιουργηθούν οι καλύτερες βάσεις για ένα ''κτήριο'' που δεν θα μπορεί να το κουνήσουν ούτε 15 ρίχτερ!

Θα μου πέιτε:

'και με ποιον ''αρχιτέκτονα'' πας να χτίσεις; Που θα βρεις καλούς ''μαστόρους''; Πως σου ήρθε τώρα να ''χτίσεις'';Αφού έμενες στο ''ενοίκιο'' και είχες βολευτεί τι θες και μπλέκεις τώρα;'

Και απαντώ:

Η ''ιδέα'' να ''χτίσω'' ήταν κοινή έχει πολύ θέληση και απο τις δύο πλευρές

''Μαστόρους'' έχω τις εμπειρίες μου που μου έμαθαν τόσα

Το ''ενοίκιο'' με κούρασε, και δεν το γουστάρω πλέον

Και ''αρχιτέκτονα'' σε όλο αυτό έχω τον Θεό.

Νομίζω ότι δεν έχω να φοβηθώ τίποτα! Μόνο τον ''Αρχιτέκτονα'' φοβάμαι..που του ζήτησα ένα δείγμα ευτυχίας για λίγο για να πάρω δύναμη και να συνεχίσω να ζω, και Αυτός μου έστειλε έναν άγγελο, συνοδευόμενο με ένα σωρό συμπτώσεις για να μου αποδείξει ότι είναι δώρο απο ψηλά, και όχι κάτι απλό. Σ' ευχαριστώ Θεέ μου!!!Σ'ευχαριστώ άγγελε μου....

Γλυκός έρωτας,γλυκές φοβίες

Κυριακή σήμερα....Όλα μου φαίνονται τόσο όμορφα!Τόσο γλυκά!Παρόλο που είχα μία δύσκολη ημέρα εχθές απο πλευράς κούρασης, το βράδυ μου ήταν τόσο όμορφο...Ξέρω θα μου πείτε ''φταίει ο έρωτας'', και ναί φταίει.

Είναι πολύ δύσκολο να μοιραστώ μαζί σας όλο αυτό που νιώθω μέσα μου, αλλά θέλω να πιστεύω ότι λίγο - πολύ όλοι σας έχετε βρεθεί σε μιά παρόμοια κατάσταση, και έτσι μπορείτε να με καταλάβετε Προσωπικά πάντως θέλω να δηλώσω ότι αυτό που ζώ και έτσι όπως το ζώ δεν το έχω ξαναζήσει ποτέ!

Ειλικρινά νιώθω πολύ τυχερός! Και πως να μην νιώθει κάποιος τυχερός όταν βρίσκετε δίπλα δίπλα με αυτό που του αρέσει, το έχει στην αγκαλιά του, και μοιράζεται μαζί όλη την νύχτα καθώς η καρδιά του χτυπάει δυνατά και το θέλει πρώτα το μυαλό του και μετά το σώμα του...Και όλα αυτά να συμβαίνουν σε μια μικροκοινωνία που το συναίσθημα και ο αγνός έρωτας έχει αρχίσει να αγγίζει το μηδέν. Πόσο χαίρομαι που δεν ανήκω σε αυτή την ωμή ομάδα ανθρώπων...Πόσο χαίρομαι που βρίσκομαι γυμνός στο κρεβάτι και νιώθω την ανάγκη απλά να αγγίζω και μόνο!!Πόσο χαίρομαι που δεν με έχει απασχολήσει καθόλου το σεξ, και νιώθω ότι θέλω να κάνω μόνο Έ Ρ Ω Τ Α!!!

Παρόλα αυτά σήμερα μετά από όλο αυτό το δυνατό που ένιωσα και νιώθω με πιάσανε οι φοβίες μου λίγο...Ξέρετε τώρα, μήπως είναι απλά ένα όνειρο, ένα ψέμα, ένα τίποτα και πλάθω κόσμους για να μπω μέσα....Αλλά απο την άλλη υπάρχει και ο αντίλογος. Θα ξεκινήσω απο ένα ρητό που λέει: '' Αν δεν υπάρχει η απειλή για πόλεμο, δεν υπάρχει ειρήνη'' ή αλλιώς: '' Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχε η θέληση για ζωή''.΄Άρα προσωπικά καταλήγω στο ότι όλες αυτές οι φοβίες που με σκιάζουν κάποιες στιγμές, είναι απόλυτα φυσιολογικές, και με βοηθούν να προσπαθώ να ζώ ακόμη πιο έντονα σε ότι καλό μου συμβαίνει, ενώ ταυτόχρονα με πεισμώνουν να δίνω μέλλον σε αυτό.

Συμπέρασμα λοιπόν πως όταν φοβόμαστε μήπως χάσουμε κάτι ή τελειώσει, το προσέχουμε σαν τα μάτια μας ,το φροντίζουμε πάντα να είναι ''καθαρό'' και εμπλουτισμένο με καλά και αγνά συναισθήματα. Μόνο τότε είναι σίγουρο πως ο χρόνος μας επιβραβεύει, χωρίς να υπάρχει το τέλος που μας τρομάζει!!!Άρα όλα είναι στο χέρι μας τελικά....γιατί λοιπόν να φοβάμαι; Είναι θέμα θέλησης, και όλα γίνονται!!!!!!!! :)

Το απρόσμενο

Καλοκαίριασε ο καιρός, αλλά νομίζω οτι καλοκαίριασε και μέσα μου...Βέβαια αντιλαμβάνεστε πως πρέπει να υπάρχει αιτία για κάτι τέτοιο.Και φυσικά υπάρχει...Καμιά φορά εκεί που μας πιάνει η απελπισία, νιώθουμε άσχημα, και στο τέλος τα παρατάμε όλα και δεν ασχολιόμαστε, τότε ο θεός δίνει μήνυμα στους αγγέλους του να λάβουν μέτρα. Και τότε σου έρχεται ένα μηνυματάκι στο διαδίκτυο που μοιάζει να είναι κοινό, το διαβάζεις, κοιτάς και τον αποστολέα, και αρχίζει κάτι μέσα σου να λέει ''μην το προσπεράσεις αυτό!Κάτι γίνεται εδώ!'' Απαντάς, ανταλάζεις μερικές κουβέντες, και τότε βάζεις την 6η αίσθηση σε λειτουργία, και αυτή ανταποκρίνεται άμεσα με θετικά αποτελέσματα! Τότε τι μένει; Απλά η επιβεβαίωση των παραπάνω με μιά συνάντηση απο κοντά. (ριψοκίνδυνο βέβαια, γιατί κινδυνεύεις να έχεις επιρεάσει της απόψεις σου από την 6η αίσθηση, αλλά εντάξει ευτυχώς προσωπικά τα πάω καλά σε αυτά και είμαι αντικειμενικός και ξεκάθαρος)

Ντύνεσαι απλά και καθημερινά (για να υπάρχει και απο την άλλη μεριά αντικειμενική άποψη) και πάς στο ρατεβού που έχεις ορίσει. Και τότε αρχίζουν να συμβαίνουν μια σειρά απο ''χαζές'' συμπτώσεις, και περίεργες από εμένα ''αντιδράσεις''. Και αφού λές το ''καλησπέρα'' αρχίζεις μέσα σε 2 λεπτά να συνθέτεις το παζλ αρχίζοντας να συνειδητοποιείς οτι αυτό που συμβαίνει δεν είναι τυχαίο, και ή σου κάνει πλάκα ο θεός, ή σου στέλνει ένα δώρο. Ένα δώρο που σε κάνει να περάσεις σε άλλες διαστάσεις και επιτέλους να σε αφήσει να ονειρευτείς αφού απέναντι σου βρήσκετε κάτι καλό.

Και έρχεται η απόλυτη για μένα στιγμή της επιβεβαίωσης, η ώρα που κρατάς στην αγκαλιά σου αυτό που σου έχει δοθεί και τότε αρχίζεις να νιώθεις ευτυχισμένος,ολοκληρωμένος, έτοιμος να δώσεις ότι καλό έχεις μέσα σου!Τότε αυτό ανταποκρίνεται και προσπαθεί να κάνει το ίδιο!Αρχίζει να σε κοιτάει στα μάτια και το βλέμμα να απορεί όπως απορείς και εσύ λέγοντας '' λες να είναι αυτό που θέλω;'' Και αρχίζουν οι φυσιολογικές αντιδράσεις κρύβοντας αυτά που αρχίζουμε να νιώθουμε γιατί μέσα μας υπάρχουν παρόμοιες εικόνες απο εμπειρίες του παρελθόντος που μας τρομάζουν και μας κρατούν από παγίδες ενθουσιασμού. Αλλά την ίδια στιγμή έρχεται το παζλ στο μυαλό λέγοντας : ''όσο και αν μοιάζουν με παλιές εικόνες δεν είναι το ίδιο με τίποτα!!!''

Και πάμε στο τελευταίο στάδιο που λέγεται καύλα. Βάζεις τον εαυτό σου σε αυτό το τεστ προκειμένου να διαπιστώσεις αν όλα αυτά που έχεις νιώσει πριν είναι απλά παιχνίδι του μυαλού απλά και μόνο για να κάνεις ένα καλό κρεβάτι και να φύγεις...Βλέπεις όμως καθώς ο χρόνος περνάει και είσαι με αυτή την ύπαρξη δίπλα-δίπλα γυμνός, πως απο κεί που γενικότερα το σεξ είχε για σένα πρωταρχικό ρόλο (όσο να μην σε ένοιαζε για την συχνότητα του) περνάει σε δεύτερη μοίρα παύοντας να σε απασχολεί για εκείνη την χρονική στιγμή! Το μόνο που θέλεις είναι απλά να κάνεις τον άλλον ''δικό'' σου, και να γίνει το μωράκι σου!!!

Η στιγμή που πρέπει να φεύγεις όμως έρχετε....Τότε έχεις την ανάγκη ανασυγκρότησης του εαυτού σου...Μπαίνεις στο αυτοκίνητο, πηγαίνεις σε μια ερημιά αγναντεύοντας την θάλασσα, ανάβεις ένα τσιγάρο και σκέφτεσε όλα αυτά που έζησες, τα παντρεύεις με το τι νιώθεις μετά από όλα αυτά και λες ''θέλω κι άλλο γιατί;'' και απαντάς μετά στον ευατό σου '' γιατί ερωτεύτηκες μαλάκα!'' :)
Βέβαια την ίδια στιγμή αρχίζουν οι φοβίες...Αλλά ευτυχώς τις έχω εξαλείψει αρκετά...Σημασία έχει ότι αυτό το ζώ 100% και θέλω να το ζήσω κι άλλο!!! Για την διάρκεια σε όλο αυτό όλοι φυσικά θα σκέφτεστε κάτι, αλλά ειλκρινά αν αυτό που μου έχει έρθει πρέπει να μείνει δίπλα μου θα μείνει...Άντε και με λίγη προσπάθεια, γιατί αυτά δεν είναι και εύκολα το ξέρουμε... Να είστε όλοι καλά και εσύ μωράκι ακόμα καλύτερα......:)

Να 'μαι πάλι...

Πέρασε τόσος πια καιρός για να γράψω εδώ, αλλά δεν ξεχνώ.... :) Πάνω απ' όλα είμαι καλά και απλά αφήνω το χρόνο να με καλημερίζει καθημερινά. Για να πω την καθαρή μου αλήθεια, όλο και κάτι ήθελα να γράψω αλλά ήταν πολλές οι φορές που ήμουν αρκετά κουρασμένος...Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας που δέν έγραψα Ωστόσο, και βγήκα, και είδα κουλά πράγματα, έζησα τα γενέλθιά μου λίγο πιο έντονα από άλλες χρονιές, έκανα και κάτι ερωτικές γνωριμίες, αλλά, τίποτα το συγκλονιστικό για να γράψω εδώ.

Η ζέστη πάντως έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της και αυτό μυρίζει καλοκαίρι και μ' αρέσει!!!Ευτυχώς πρόβλεψα απο νωρίς φέτος και έχω χάσει ότι περιττό απο κιλά υπάρχει επάνω μου ενώ ταυτόχρονα συνεχίζω να κάνω μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή με στόχο το καλύτερο!Και απορώ, γιατί μερικοί άνθρωποι δεν δίνουν καθόλου σημασία για το τί βάζουν στο στόμα τους; Δεν λέω και γώ έχω περάσει απο περιόδους αναισθησίας, αλλά έβαζα και ένα τέρμα...Κρίμα πάντως, και ειδικότερα για το γυναικείο φύλο, που απαιτείται να είναι καλαίσθητο... Αυτά περί διατροφής και λίπους...



Και πάμε να αναλύσουμε το δεύτερο μου θέμα...EUROVISION 2008!!!!



Παιδιά δεν ξέρω την άποψή σας,και θα ήθελα να μου την διατυπώσετε στα σχόλια, αλλά προσωπικά πιστεύω πως φέτος αυτή η γιορτή άξιζε...Πραγματικά είχε πολύ ωραία κομμάτια .Τώρα για τον νικητή θα το αφήσω ασχολίαστο το θέμα με εξαίρεση το ''ωραίο το κομμάτι της Ρωσίας, αλλά όχι για πρώτο...'' Η Καλομοίρα μας νομίζω άξιζε αυτή την θέση πολύ περισσότερο, αλλά τι να κάνουμε...Εμείς δεν είμαστε χωρισμένοι, σε Πελοπόννησο, κεντρική Ελλάδα, Κρήτη κτλ, αλλά σε Ελλάδα και Κύπρο. Προσωπικά πάντως αν με ρωτήσετε πιό κομμάτι σου άρεσε περισσότερο απ'ολα, θα πω ότι μουσικά μου άρεσε και μου αρέσει ακόμα φυσικά, του Ισραήλ. Όποιος ασχολείται λίγο με την μουσική θα διαπιστώσει ότι έχει αρκετά γυρίσματα μέσα του, και με πολύ καλή φωνή ντυμένο...Μπράβο στο παλικάρι και στην Danna βεβαίως για αυτό το αποτέλεσμα. Βέβαια να τονίσω ότι δεν ήταν και για πρώτη θέση (κατά την γνώμη μου πάντα). Επίσης ένα δεύτερο κομμάτι που ξεχώρισα ήταν αυτό της διοργανώτριας χώρας. Ε πώς να το κάνουμε, έχουν μια ποιότητα μέσα τους αυτά τα κομμάτια, και δεν μπορώ να τα προσπεράσω...Έστω και αν δεν είναι απόλυτα ταιριαστά για τον θεσμό του διαγωνισμού. Πάντως αν μου έλεγαν να βαθμολογήσω την φετινή eurovision από πλευράς τραγουδιών θα της έβαζα άνετα 17/20. Και αυτό γιατί θεωρώ πως φέτος τα είχε όλα!

Αυτά λοιπόν φίλοι μου...Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που διαβάζετε όλα αυτά που γράφω, και για τα e-mails που λαμβάνω κατά καιρούς. Εύχομαι σε όλους ένα υπέροχο καλοκαίρι, και φυσικά τα λέμε και πάλι απο δώ...
Να είστε όλοι καλά καλά!!!!

Το Σήμερα

Ένα ακόμη σήμερα φεύγει...Ένα σήμερα αύριο έρχεται...Οι σκέψεις μου γυρίζουν στο μυαλό μου όπως το αλάτι στο νερό που καθώς ο Σπανουδάκης όπου ακούω τώρα το ''ανακατεύει'' ,αρχίζει να λιώνει. Ο χρόνος όπως πάντα δίπλα μου, ετοιμάζεται να το καταπιεί όλο αυτό. Αλλά εγώ συνεχίζω να σκέφτομαι , να υπάρχω, προσθέτοντας όλο και περισσότερο ''αλάτι'' στην ζωή μου. Έτσι για να υπάρχει γεύση...Που θα πάει αυτό; Που οδηγείτε; Που καταλήγει;

Σκέφτομαι την δουλειά μου...Θέλω να κάνω ριζικές αλλαγές...

Σκέφτομαι τους δικούς μου ανθρώπους...Κάποτε θα τους χάσω...

Σκέφτομαι τον Θεό...Αξίζω για να τον ενοχλώ με τις προσευχές μου για ένα καλύτερο μέλλον;

Σκέφτομαι τους φίλους μου...Είναι πραγματικοί μου φίλοι;

Σκέφτομαι τους ανθρώπους γύρω μου...Υπάρχουν αληθινά χαμόγελα;

Σκέφτομαι εμένα....Τι κάνω τελικά;Που οδηγούμε;Είμαι σε καλό δρόμο ή είμαι στο διάστημα σε άλλο γαλαξία, και γώ νομίζω ότι έχω ανακαλύψει την γή;

Σκέφτομαι την καρδιά μου...Ποιά ψυχή τελικά θα την ανοίξει και θα μπεί μέσα της; Έχει τόσα πολλά να δώσει....

Σκέφτομαι, σκέφτομαι,σκέφτομαι......Μα τελικά δεν καταλήγω πουθενά με την ανθρώπινη μου λογική...

Νιώθω ότι χρειάζομαι απεγνωσμένα την βοήθεια κάποιου ανώτερου για τις απαντήσεις...Δεν ξέρω αν θα τις πάρω. Το σίγουρο είναι πώς ο κ. χρόνος, με επισκέπτεται καθημερινά. Άλλοτε με χαροποιεί και άλλοτε με κάνει να λησμονώ..Το σίγουρο είναι πως κάθε μέρα μου παίρνει το σήμερα και με το ''μαγικό'' του άγγιγμα μου το μετατρέπει σε χθές, με αντάλλαγμα το αύριο...

Αυτό ξέρω ότι δέν μπορεί να αλλάξει,όμως ξέρω ότι Αυτός που εγώ αποκαλώ Θεό και πραγματικό μου πατέρα, μπορεί να χρωματίσει με τα αγαπημένα μου χρώματα την κάθε μου στιγμή, και να μου προσφέρει όλα τα θέλω μου...

<<Θεέ μου,πιστεύω ότι υπάρχεις και μου το έχεις αποδείξει αμέτρητες φορές σου ζητώ να με βοηθήσεις για μιά ακόμη φορά...Μπορεί και να μην το αξίζω, αλλά εγώ το ζητώ και εσύ θα κρίνεις....>>

Οι επιλογές μας

Ο χρόνος κυλάει καθημερινά για όλους μας...Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, μας βρίσκει να κάνουμε κάτι. Άλλοι δουλεύουμε άλλοι μας δουλεύουν και άλλοι γίνονται απλά παρατηρητές αυτών των καταστάσεων. Άραγε όμως πόσο ευχαριστημένοι είμαστε απο αυτά που κάνουμε, ή αυτά που έχουνε δίπλα μας; Και τελικά τι κάνουμε για αυτό; Και καλά όταν είμαστε εντάξη με τις επιλογές μας, αλλά όταν δεν είμαστε;

Πετάμε το μπαλάκι στην μοίρα; Στην οικογένεια; Στην πολιτεία; Στον φίλο; Στον Θεο; Που;Μάλλον οπουδήποτε αλλού εκτός απο τον εαυτό μας....

Ο καθένας μας προσπαθεί να διώξει τις ευθύνες απο πάνω του για ότι δεν του αρέσει απο τον τρόπο ζωής του και να τις ρίξει πάνω σε πρόσωπα ή καταστάσεις ή και τα δύο μαζί προκειμένου να φαίνεται στον καθρέφτη για τον ίδιο του τον εαυτό ''αναμάρτητος''. Μήπως όμως όλο αυτό είναι η κορύφωση του ανθρώπινου εγωισμού; Μήπως τελικά με το να το συζητάμε αυτό που μας βασανίζει και δεν μας αρέσει, είτε με τον εαυτό μας είτε με άλλους απλά κερδίζει πόντους στον διαγωνισμό της κοινωνίας μας ''ο πιό μίζερος άνθρωπος'';


Όλα τα πράγματα που ζούμε γύρω μας υλικά και μη είναι επιλογή μας. Ακόμη και το οτι ζούμε είναι επιλογή μας. Μόνο το ότι ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο δεν ήταν επιλογή μας. Όμως είναι επιλογή μας για το πόσο θα μείνουμε(πάντα σε λογικά πλαίσια αυτό). Θα σκεφτείτε τώρα ότι κάποιοι άνθρωποι παλεύουν με ασθένειες που μπορεί να τους στερήσουν ακόμη και την ζωή τους. Αυτό είναι επιλογή; Όχι σίγουρα δεν είναι επιλογή αλλά σίγουρα έχουν επιλογή για το αν θέλουν πραγματικά να ζήσουν. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων που επέλεξαν να ζήσουν ακόμη και κάτω απο βαριές ασθένειες και τα κατάφεραν!


Καθημερινά λόγω της δουλειάς μου ακούω άπειρα προβλήματα του κόσμου, και κάθε φορά καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα λέγοντας ''ήταν επιλογή του''. Κάνοντας λοιπόν κάποιος την επιλογή του γνωρίζει τις επιπτώσεις;Είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα κακός κείμενα των αποφάσεων; Δυστυχώς στις περισσότερες φορές όχι. Και το άσχημο δεν είναι μία λάθος επιλογή, αλλά το ότι δεν γίνετε αναστροφή 180 μοιρών στο μυαλό και με εφόδιο την εμπειρία , να γίνουν βήματα για μιά καλύτερη επιλογή! Αντιθέτως μένουμε ''εκεί'', άπραγοι, και μίζεροι. Και φυσικά πολλές φορές όταν βλέπουμε κάποιον παλεύει να κάνει μιά αλλαγή στις αποφάσεις του για κάτι καλύτερο επειδή είχε κάνει στο παρελθόν κάποιες λάθος επιλογές, προσπαθούμε να τον μεταπείσουμε να μην κάνει τίποτα και να μείνει εκεί που είναι τώρα μήπως και τελικά τώρα κάνει λάθος και όχι στις αρχικές του επιλογές. Πόσο λάθος όμως είναι αυτό!!!Πως μπορεί να ξέρει ο διπλανός μας, η μαμά μας ή ο μπαμπάς μας κτλ τι είναι αυτό που θέλουμε πραγματικά και γενικότερα με τι κριτήρια χαρακτηρίζουμε μια επιλογή σωστή ή λανθασμένη. ΚΑΝΕΝΑΣ!!


Για αυτό πριν πάρουμε μια απόφαση και κάνουμε μια επιλογή θα πρέπει να γνωρίζουμε και τις επιπτώσεις. Σίγουρα χρειάζονται βέβαια και κάποια ρίσκα. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι να μπορούμε να ρισκάρουμε εκεί που μπορούμε να πάρουμε και το ''δίπλα'' δρόμο, και όχι να επιλέξουμε έναν δρόμο που δεν έχει επιστροφή. Συνήθως στα επαγγελματικά και γενικότερα τα υλικά αγαθά, έχουν επιστροφή όταν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά ή απο πάνω μας βρίσκετε το ''Αστέρι της Βηθλεέμ' που μας καθοδηγεί. Σε ζητήματα όμως σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και τις οικογένειας δεν είναι το ίδιο όταν διαλέγουμε να βγάλουμε ένα άνθρωπο στην ζωή. Γιατί εκεί δεν έχει επιστροφή. Το επιλέγεις, το κάνεις και το ζείς , έως να μπορέσει πραγματικά να κάνει και αυτό τις δικές του επιλογές μετά. Όλα λοιπόν μπορούν να αλλάξουν γύρω μας, εκτός και αν επιλέξουμε φέρουμε μιά καινούργια ζωή δίπλα μας.


Κλείνοντας θα πω λοιπόν πως ότι δεν μας αρέσει δίπλα μας, απλά το αλλάζουμε. Και ας μην ξεχνάμε πως όταν θέλουμε κάτι πραγματικά, τότε ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί μαζί μας για να μας το προσφέρει.

Καλό Πάσχα σε όλους!

Μυστικά πάθη & έρωτες...

Πέρασε καιρός απο τότε που έγραψα το τελευταίο μου post, αλλά κάτι η δουλειά, κάτι που ήθελα να ''φορτιστώ'' για να γράψω,πέρασαν οι μέρες...Το παρόν post θέλω να το αφιερώσω σε όλους αυτούς που έχουν μυστικά μέσα τους είτε αυτό είναι ένα ψέμα, είτε ένας έρωτας η μιά αγάπη ή ακόμα και ένα πάθος που φοβούνται να το προβάλλουν στον καθρέφτη και να το αντιμετωπίσουν κατάλληλα για να βοηθηθούν ή να απαλλαγούν απο αυτό.
Άραγε έχετε δεί το κόσμο απο σχετικά ψηλά και να αναρωτηθείτε αν όλοι αυτοί που βλέπετε ''είναι'' και αυτό που προβάλουν; Προσωπικά το έχω κάνει αλλά κυρίως το φαντάζομαι μια και η δουλειά μου βασίζετε σε πολύ κόσμο...
Κλείστε λοιπόν τα μάτια και φανταστείτε όλους αυτούς που περπατάνε από κάτω σας...Άλλοι χαμογελούν και σκέφτονται πως θα σας ''κλέψουν'', άλλοι κρατάνε το χέρι του δήθεν έρωτα τους και με το άσπρο του ματιού τους κοιτούν τον πιο ''ωραίο κομμάτι'' που περνάει δίπλα τους,ενώ κάποιες μητέρες καμαρώνουν για τα παιδάκια τους και τον άντρα τους προβάλλοντας την ''τέλεια'' οικογένεια και την ίδια στιγμή χτυπάει το κινητό τους και απαντούν με ένα '' δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα...'' και το κλείνουν με απίστευτη μαγεία ώστε ο σύζυγος μην καταλάβει ότι στο κεφάλι του υπάρχουν κέρατα. Το ίδιο μπορεί να κάνει και ο κύριος Χ βέβαια, αλλά για την γυναίκα-μητέρα το παράπτωμα είναι πιο σοβαρό

Άλλοι πάλι προσποιούνται για τα λεφτά τους, το ντύσιμό τους και προσπαθούν να δείχνουν σε όλους εμάς τους ''άτυχους'' πόσο κατώτεροι είμαστε απέναντί τους (πόσο ανόητοι είναι και αυτοί ) ενώ προφανώς ξεχνούν οτι έχουν πάθη είτε με ναρκωτικά είτε με τζόγο, είτε με πιτσιρίκια, κοριτσάκια ή αγοράκια γιατί σεξουαλικά νιώθουν οτι είναι στο ναδίρ, και δεν έχουν τρόπο να νιώσουν ανώτεροι...Και φυσικά όλα αυτά είναι απλά δείγματα...Ο καθένας έχει ένα σωρό απο τέτοια παραδείγματα ...Υπάρχουν βέβαια και οι πιο ''αθώοι'' της ιστορίας μου, που απλά δηλώνουν κάτι άλλο για τον κόσμο και στην ουσία κρύβουν κάτι άλλο μέσα τους. Αυτό μπορεί για παράδειγμα για ένα αγόρι να είναι ένας έρωτας με άλλο αγόρι που το κοινωνικό κατεστημένο ή οι καταστάσεις δεν του επιτρέπουν ούτε καν να το αναφέρει στον εαυτό του και φυσικά να το πνίγει μέσα του, ενώ τα βράδια το ονειρεύεται...

Παρόλα αυτά όλοι αυτοί που ανέφερα παραπάνω δειγματοληπτικά, παρουσιάζουν μιά άλλη προσωπικότητα μόνο και μόνο για να παραστήσουν ότι άγγιξαν την τελειότητα της σημερινής κοινωνίας μας και όλα είναι ένα όμορφο έργο του σινεμά...Τι ουτοπία!!!!Παρουσιάζονται όλοι στην κοινωνία μας με κάποιο ρόλο. Πολλές φορές κάνουν και πολλούς ρόλους ταυτόχρονα. Άλλοι γίνονται κατά το μυαλό τους ήρωες, άλλοι κάνουν τους κακούς και άλλοι τους καλούς. Το κακό είναι όμως ότι όλοι θέλουν να γίνουν πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες!!!
Με τι προσόντα όμως; Με δείκτες νοημοσύνης χαμηλούς; Με κοινωνικά πρότυπα που δεν φιλτράρονται απο την κοινή λογική ώστε να μπορεί να είναι εφικτά, ή με χρήματα; Φυσικά οι καλύτερες ερμηνείες ''βραβεύονται'' από άλλους ''ηθοποιούς''...(Αυτούς και αν λυπάμαι) Και καλά όλα αυτά...Αλλά σε ένα έργο δεν είναι μόνο οι ερμηνείες και οι ηθοποιοί, αλλά και ο σκηνοθέτης...Και αυτός δεν χαμπαριάζει...Πολλές φορές αλλάζει το έργο της ζωής μας και ξαφνικά είμαστε έξω απο την ταινία...Ας μην του ζητάνε λοιπόν όλοι μαζί το πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την ''τσόντα'' που υπάρχει γύρω μας, γιατί θα θυμώσει...Ποιός είναι ο σκηνοθέτης; Για άλλους σκηνοθέτης είναι η μοίρα, για άλλους ο Θεός, για άλλους η οικογένεια ή κοινωνία ή κάτι άλλο.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΛΟΙΠΟΝ!!!

Προσωπικά αρνούμαι να παρευρίσκομαι σε αυτές τις ανόητες ''ταινίες τις ζωής''.
Φτάνει πιά η προσποίηση!!!Επιτέλους πιά!
Ας βγάλει μέσα του ο καθένας αυτό που κρύβει και ας γίνουμε ειλικρινείς με τα θέλω μας που έχουμε μέσα μας, ας τα ''βάλουμε'' στο τραπέζι και να κάνουμε ''meeting'' πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους γύρω μας!
Γιατί τόσοι ηθοποιοί γύρω μας;;;Γιατί για παράδειγμα να παντρεύεται κάποιος ενώ στην πραγματικότητα δεν θέλει ποτέ την δέσμευση και να απατά μετά; Γιατί να θέλουν όλοι να γίνουν ή να κάνουν κάτι που δεν θέλουν πραγματικά;Γιατί να κρύβονται μέσα στα ίδια τους τα σωθικά; Ας πράξει πιά επιτέλους αυτό που θέλει!Βέβαια προσοχή!!!!Δεν ξεχνούμε ποτέ οτι η προσωπική ελευθερία του καθένα μας σταματάει εκεί που ξεκινάει του διπλανού μας!!!!

Κλείνοντας λοιπόν, θα πω σε όλους εσάς που αφιερώνετε τον χρόνο σας να διαβάζετε αυτά που γράφω (και σας ευχαριστώ για αυτό) το παρακάτω:

Βγάλτε αυτά που νιώθετε έξω απο εσάς...Βγάλτε τον απωθημένο έρωτα, τα κόμπλεξ σας, και τα πάθη σας, ''ζωγραφίστε'' τα σε ΄ξεχωριστά χαρτιά, με τα δικά σας χρώματα και ''αρχειοθετήστε'' τα εκεί που πρέπει ή επεξεργαστείτε τα ώστε να γίνουν ένα εποικοδομητικό κομμάτι για την κοινωνίας μας.Πιστεψτε με πρώτα εσείς θα νιώσετε καλά και μετά οι άλλοι...

Ο θεος να σας έχει όλους καλά..

''Κολλημενος''- Αποθημένος έρωτας

Αχ...παιδιά...Ο τίτλος του post μου το λέει όλα..Ακόμη κολλημένος νιώθω Για μιά ακόμη φορά είχα μιά επίσκεψη που με αναστάτωσε...Βέβαια, όταν έχεις καιρό να δείς αυτό που εδώ και πάρα πολύ καιρό θέλεις αλλά δεν μπορείς να το ''αγγίξεις'' είναι δυνατόν να μην παρασυρθείς και να μην αρχίζεις να νιώθεις το χτυποκάρδι μέσα σου και να φωνάζει η ψυχή σου ''ΣΕ ΘΕΛΩ ρε γαμώτο μου...;''

Η μέρα μου ξεκίνησε πολύ όμορφα σήμερα, και παρόλο που η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη και είχα πεί στον ευατό μου να μείνω συγκρατημένος μέσα μου, εγώ για ακόμη μιά φορά παρασύρθηκα...

Ακόμη μιά φορά ''έπεσα'' ψυχολογικά που δεν μπορώ να εκφράσω αυτά που νιώθω...

Ακόμη μιά φορά έκανα τον μαλάκα, και τον καλό ακροατή σε όλα αυτά που άκουγα (που ήταν τελείως άσχετα)

Ακόμη μια φορά κατάλαβα ότι ''την έχω δαγκώσει την λαμαρίνα'' (που λέει και ο λαός).

Αλλά ρε παιδιά τι να κάνω;Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που τον θες τόσο πολύ, που μέσα σου ξέρεις ότι τον αγαπάς, και πέρα απο όλα αυτά βλέπεις ότι έχει ομορφύνει (και αυτό είναι αντικειμενικό, όχι γιατί έτσι το βλέπω εγώ) και έχει πλησιάσει κατά πολύ τα πρότυπα που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου για αυτό που σου αρέσει, είναι δυνατόν να μην λιώνεις;;;

Ναι λοιπόν το παραδέχομαι...Είμαι ερωτευμένος εδώ και καιρό...Από την μία αυτό είναι καταπιεστικό γιατί υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μην μπορώ να εξομολογηθώ για αυτά που νιώθω αλλά απο την άλλη αυτό είναι μια φοβερή τροφή για την καρδιά μου. Καταλαβαίνω ότι έχω αισθήματα παρόλο την μιζέρια και την ψυχρότητα που υπάρχει γύρω μας... Βέβαια είναι στιγμές που πραγματικά ''δεν την μπορώ τέτοια Ζωή' (που λέει και ο Κουρκούλης) αλλά τι να κάνω; Τώρα κάποιοι μπορεί να συμφωνούν μαζί μου αλλά μέσα τους να υπάρχει ένα γιατί...Εγώ σε αυτό το γιατί πιστεύω πώς υπάρχει μια απάντηση...

Θεωρώ (όπως έχω γράψει και σε πιο παλιό post ) τίποτα δεν γίνεται τυχαία...

Αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να ψάχνει υποκατάστατα αυτού του έρωτα, Θεωρώ πως η κατάσταση που περνάω είναι για να φορτίστω τόσο πολύ μέσα μου και ο καλός θεούλης ή η μοίρα (όπως το δει κάποιος) να με πάει σε κάτι τελείως διαφορετικό ή έστω και σε ένα υποκατάστατο (που μπορεί να είναι και καλύτερο απο το αυθεντικό) και να επενδύσω όλα αυτά που νιώθω εκεί....Γιατί εκεί θα πείτε και όχι εδώ;Αυτό παιδιά το κρίνει ο Μεγάλος...Εμείς είμαστε πολύ μικροί μπροστά του για να κρίνουμε και να αποφασίζουμε για το τι μας συμβαίνει και τι συναντούμε...

Στην δική μου περίπτωση νομίζω πως ίσως τελικά να μην αξίζει να το μοιραστώ όλο αυτό που νιώθω,αλλά να το κρατήσω και να το δώσω κάπου αλλού...

Για αυτό δεν θα πιέσω τον αυτό μου να ''πνίξει'' όλα αυτά που νιώθω, αλλά αντιθέτως να τα ζώ καθημερινά (έστω και αν με ρίχνουν κάποιες στιγμές) γιατί μάλλον θα μου χρειαστούν στο μέλλον...Βέβαια δεν κρύβω πως μέσα μου θέλω να παραμένει μια ελπίδα να ζήσω δηλαδή καταστάσεις και στιγμές όπως θα ήθελα, αλλά ''δύσκολες εποχές για πρίγκιπες'.Το σημαντικό νομίζω πως είναι να μην με κάνουν να φτάνω σε σημείο ναδίρ, και να μην μπορώ να κάνω μετά τίποτα όλη την ημέρα...Αυτό είναι θέμα αυτοελέγχου νομίζω...¨

Για αυτό φίλοι μου, ότι και αν σας συμβαίνει, ότι και αν νιώθετε ''πάρτε'' αυτό που χρειάζεται να ''πάρετε'' και φύγετε με τα εφόδια σας για παρακάτω. Αυτό κάποιοι το αποκαλούν εμπειρίες...Θα συμφωνήσω μαζί τους και θα τονίσω ότι τελικά είναι σημαντικές για να προχωράμε ένα βήμα παρακάτω...Έστω και στα όνειρα μας...Καληνύχτα σας...

Μια ψεύτικη ημέρα

Μα τι μέρα και χθες;Με όσους μίλησα όλοι τα πιο στραβά μου έλεγαν... Τουλάχιστον σε ότι περίεργο άκουγα και μου συνέβαινε έλεγα,''1απριλία σήμερα, η ημέρα είναι ένα ψέμα. Όλα είναι είναι ένα ψέμα... Μία Ψεύτηκη ημέρα''

Εμένα πάντως ξεκίνησε πάντως με φακέλους που είχαν μέσα λογαριασμούς, και έφαγα όλη την ημέρα μου να ασχολούμαι με αυτά. Και καλά τα λεφτά που μοίρασα, αλλά να μην έχω και δουλειά στο μαγαζί ήταν χοντρό. Τουλάχιστον ευτυχώς σε σχέση με αυτά που άκουσα από άλλους συναδέλφους αλλά και καταστηματάρχες εγώ ας μην μιλάω καθόλου!Δόξα τον θεό ας πω!

Και αφού η μέρα μου πέρασε με μιζέρια και βαρεμάρα, αποφάσισα κάποια στιγμή να πάω και εγώ στο σπιτάκι μου...Πάω να πάρω το αυτοκίνητο, και για μια ακόμη φορά συνειδητοποίησα ότι ζώ στο μπουρδέλο την Ελλάδα. Και καλά, εντάξει ''πουτάνα'' εγώ και γουστάρω να μένω εδώ.Αλλά αυτός ο κολόγερος που με είχε κλείσει με το αυτοκίνητό του διπλοπαρκαρισμένος τι μπορεί να είναι; Ο νταβατζής που κάνει ότι θέλει;Ε όχι!!!Πήρα ανάποδες παιδιά, το μυαλό μου σβούρισε 180 μοίρες και έγινε της πουτάνας!Δηλαδή το δικό μου... (χι, χι :) )Θα σκέφτεστε τώρα τι μπορεί να έκανα....Τίποτα το σημαντικό. Απλά κατάφερα να βγάλω το αυτοκίνητό μου από το πεζοδρόμιο (η διαδικασία μου πήρε 40 λεπτά) και έπειτα, τα λάστιχα του παππού, έμειναν χωρίς αέρα!!!!Το καλό όμως είναι ότι τον περίμενα, να τον βρίσω πρώτα, και αφού είπα γύρω στις 30 φορές ''μαλάκα'' (αυτός δεν αντιδρούσε) του είπα, ''Και τώρα φάει την γλύκα να θες να φύγεις και να μην μπορείς,'' και μου λέει ''γιατί;'' Και του απάντησα ''γιατί δεν έχεις αέρα στα λάστιχα!!!'' Δεν ξέρω αν πρόλαβε να καταλάβει τι του είπα γιατί πάνω που κοίταζε τα λάστιχα εγώ σπινάρισα και έφυγα μα!Το ζήταγε ο οργανισμός του!1.30 ώρα να έχει αφήσει το αυτοκίνητο του εκεί και να μην νοιάζεται για το ότι έχει κλείσει δύο αμάξια;Νομίζω πάει πολύ...

Και μετά από όλα αυτά γύρισα σπίτι, έβαλα τον Κουρκούλη να ξεφύγω και μεράκλωσα...Το αποτέλεσμα; Βρέθηκα να έχω κάνει μπάνιο και να έχω βγει για ποτό. Βέβαια πρώτα πρόλαβα να ψήσω το κέικ πορτοκάλι που ήθελα, και να φτιάξω και μια χειροποίητη πίτσα. Έτσι γύρισα στις 4 και το πρωί δουλεία..
Παρόλο πάντως που δεν είχα κοιμηθεί το βράδυ, το πρωί ξύπνησα (τι θαύμα ήταν και αυτό) και πήγα με πολύ καλή διάθεση στο μαγαζί.

Γινόταν και χαμός αλλά με την χθεσινή αναδουλειά δεν θέλω να παραπονεθώ ούτε στο ελάχιστο!!!!Πάλι δόξα τον θεό θα πω μια και έμαθα ότι όλοι ήταν κλειστά και ήμουν ο μόνος που είχα τρελή δουλειά...Μ' αγαπάει ο θεός πάντως. Πριν λίγο μίλησα και με τον Νίκο, και μου πρότεινε (βασικά με ρώτησε αν θα βγούμε) και εγώ δυσκολεύτηκα για ένα δευτερόλεπτο και απάντησα με πολύ ''δυσκολία'' , ''Φυσικά και ναι!''

Για αυτό τώρα που χαλαρώνω είπα να κάτσω να σας πώ τα νέα μου και να ετοιμαστώ σε λίγο για έξω...Μα δεν μαζεύομαι πια!!!Αλλά αυτά μένουν ρε παιδιά...Τι να μου μείνει, η φάτσα του γέρου που με είχε βγάλει από τα ρούχα μου εχθές;


Και ένα ανέκδοτο τώρα που λέω για ρούχα:
Λέει η ανιψιά της γεροντοκόρης 45αρας μπαίνοντας στο σπίτι...
-Θεία, μην βγεις σήμερα καθόλου έξω,γιατί το θερμόμετρο δείχνει 3 βαθμούς και έξω κάνει ψωλόκρυο...
και απαντά η θεία,
-Ε τότε παιδί μου να γδυθώ και να βγω!!!!
(By Alexandros το ανέκδοτο,Thanks Nikos για την ιδέα)


Τα λέμε παιδάκια!!Μάκια....

Η φιλία

Πόσο σημαντικό είναι να έχει κάποιος φίλους. Δυστυχώς όμως σήμερα όπως και όλες οι σχέσεις των ανθρώπων είναι δύσκολες...Τι σημαίνει φιλία τελικά;Τι είναι αυτό που μας δένει με τον άλλον και μας κάνει να λέμε 'ο φίλος μου'';



Η φιλία για εμένα είναι η σημαντικότερη σχέση ενός ανθρώπου. Καμία άλλη σχέση δεν μπορεί να συγκριθεί με την φιλική. Η μητρική σχέση είναι μία σχέση που ξεκινά από βιολογικούς παράγοντες. Η πατρική λόγω της οικογένειας, το ίδιο και η αδελφική. Η ερωτική κρύβει δύο πτυχές. Μία φιλική και μία που καθορίζετε και αυτή από βιολογικούς παράγοντες πολλές φορές. Η φιλική σχέση δεν δέχεται συμβιβασμούς. Ένας φίλος είναι προέκταση του εαυτού μας και του εγώ μας. Αυτά δεν συμβιβάζονται. Αν συμβαίνει αυτό τότε κάτι δεν πάει καλά με την προσωπικότητα μας. Πρέπει να στηρίζουμε τις απόψεις άρα και τους φίλους μας. Φυσικά και στα εύκολα και στα δύσκολα...Οι περισσότερες ''φιλίες'' σήμερα κρύβουν συμβιβασμό. Δεν έχουν αυθεντικότητα και κατ' επέκταση δεν είναι αληθινές φιλίες. Δυστυχώς το ίδιο γίνεται και στις ερωτικές(αφού όπως γράφω και πιο πάνω, οι ερωτικές έχουν φιλικές πτυχές)

Είναι δύσκολο σήμερα να ΄χτίσεις' μια αληθινή φιλία, που να δίνεις χωρίς να ζητάς. Να προσφέρεις τον εαυτό σου στον άλλον χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα Και φυσικά όλα αυτά φαίνονται στα δύσκολα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλές φιλίες θρυμματίστηκαν σε δύσκολες στιγμές. Τους φίλους πρέπει να τους διαλέγουμε προσεχτικά Υπάρχουν φιλαράκια, φίλοι και ΦΊΛΟΙ Προσωπικά νιώθω πολύ χαρούμενος που δίπλα μου ξέρω τι έχω. Φιλαράκια δεν έχω πολλά και χαίρομαι. Φίλους πάρα πολλούς. Αλλά ΦΊΛΟΥΣ έχω πολύ λίγους και νιώθω πολύ τυχερός για αυτό. Θα μου πείτε τώρα, 'μα με λίγους φίλους και αισθάνεσαι τυχερός;' Ναι, αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί οι πολλοί είναι η ποσότητα, οι λίγοι είναι η ποιότητα! Και στην ζωή μας αυτό μετράει εκλεκτισμός σε όλους του τομείς. Υλικών και μη.

Χαλαρές ημέρες

Κοντεύει να περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα αφότου έγραψα εδώ. Ε, καιρός είναι να πούμε και κάτι.

Μετά το σοκ που πέρασα (βλέπε προηγούμενο post) ακολούθησε μια ήρεμη εβδομάδα...Βέβαια προφανώς δεν σας έχω ανακοινώσει πως η ηρεμία με τρομάζει! Ευτυχώς ή δυστυχώς, είμαι παιδί της βαβούρας, η αλλιώς αυτό που λέμε ''νεύρο''. Τι κάνω; Μάλλον γεννήθηκα για μεγάλα πράγματα (Ιάκωβε αν το διαβάζεις αυτό, ελπίζω να μην γελάς...)

Ομολογώ ότι ο καιρός δεν με έχει βοηθήσει να πάρω τα ''επάνω μου'' αλλά δεν μπορώ να πω πως είμαι και ''down''. Το μόνο πρόβλημα μου είναι πως αυτές τις μέρες δεν κοιμάμαι εύκολα τα βράδια...Μου φαίνεται πως έχει επηρεαστεί το βιολογικό μου ρολόι. Παρόλο ταύτα, την Τετάρτη δεν μπόρεσα να κρατηθώ και το ποτό μου το ήπια μέχρι αργά. Και λέγοντας αργά εννοώ 4 σπίτι, 7.30 για ύπνο...Βλέπετε ήθελα να είμαι λίγο ''τσιτωμένος'' και ''πλακώθηκα'' στους καφέδες και στα red bull και που ύπνος μετά!!! Καλά που είχε και Παπαδάκη το πρωί και με νανούρισε λίγο το μπλα-μπλά και κοιμήθηκα Μην με ρωτήσει κανένας τι ώρα πήγα στην δουλειά γιατί θα ντροπιαστώ να του απαντήσω.(Τα τυχερά του Ελ.Επ.)
Πάντως την Τετάρτη δεν μπορώ να πω! Πέρασα όμορφα (και αν υπήρχε και μια προσδοκώμενη ανταπόκριση, θα πέρναγα πιο όμορφα, αλλά δεν πειράζει..Τσάμπα το Red bull. Γιατί φαντάζομαι ότι θα ξέρετε πως δεν δίνει μόνο φτερά....Αλλά τελικά έμεινα με τα φτερά ή καλύτερα με τα πούπουλα.

Για την σημερινή ημέρα δεν θα πω ότι ήμουν και πολύ καλά γιατί με είχε τσατίσει ο καιρός, και κάτι χαζοντεμπελίες των συνεργατών μου, αλλά εντάξει, δεν μίλησα...Ευτυχώς κατά το μεσημέρι ήρθε ο φίλος μου Μιχάλης και μου έδωσε ένα κομμάτι να ακούσω και με ανέβασε!!!Το κομμάτι δεν είναι τίποτα το φοβερό (Φανή Δρακοπούλου ήταν) αλλά δεν ξέρω οι στίχοι του με 'έφτιαξαν΄. Αυτό το:
''Απ' την ζωή μου είσαι απών, ε και λοιπόν;
δεν σταματάει η ζωή σε μιά αγάπη,
Απ'την ζωή μου είσαι απών, ε και λοιπόν
τέρμα τα τόσα λάθη''
Και το '' Θέλω να βρω ξανά τον εαυτό μου
το γέλιο που μου λέγαν πως μου πάει
θέλω να βάλω φρένο στον θυμό μου
θέλω να το πω και ας με πονάει.''
με έκαναν να σκεφτώ πρόσωπο που ακόμη περιτριγυρίζει στο μυαλό, αλλά είπαμε ''τέρμα τα τόσα λάθη''...''Θέλω να βρώ ξανά τον εαυτό μου''.

Τώρα θα λέτε ''καλά τι 'σκυλάς΄ είναι είναι αυτός;'' αλλά ρε παιδιά τα τραγούδια δεν έχουν σύνορα, και περιορισμούς...Είναι να σου κάνουν ''κλικ''. Πάντως για να συνέλθω λίγο από την Δρακοπούλου, αυτή την στιγμή ακούω Δήμητρα Γαλάνη - Τα γαλάζια σου γράμματα...
Αχχχχχχχχ.....αυτά τα βράδια...αλλά τι να κάνεις...
''Μια ζωή περιμένω μα δε γίνονται θάματα, μια ζωή σ' ανασταίνω στα γαλάζια σου γράμματα.''

Αυτά...
Θα τα πούμε και πάλι!Να είστε όλοι καλά!!!!!

Η χάρη του Αγίου Φανουρίου

Έλεγα σήμερα να μην ασχοληθώ με το blog, αλλά με τέτοια λαχτάρα που πέρασα είναι δυνατόν να μην μοιραστώ τις σκέψεις μου με εσένα φίλε αναγνώστη μου που κάθεσαι και αφιερώνεις τον χρόνο σου να διαβάσεις;

Κατ' αρχάς η ημέρα μου ξεκίνησε πολύ όμορφα....Ξύπνησα το πρωί του Σαββάτου με πολύ διάθεση και όρεξη για δουλειά ,και γενικά για κάποιο λόγο είχα μια πολύ καλή διάθεση (που να φανταστώ ο δόλιος τι θα μου συνέβαινε το βράδυ! Προφανώς δεν είχα υπολογίσει την πανσέληνο.)

Αν και, πολύ και δύσκολη δουλειά του Σαββάτου, νομίζω πως κατάφερα να τα βγάλω πέρα χωρίς προβλήματα και 'παρατράγουδα'. Έτσι αφού είδα πως η ημέρα έχει ξεκινήσει καλά, σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ιδέα να βγω και το βράδυ. Πράγματι, αφού έκανα τα απαραίτητα τηλέφωνα για να κανονίσω παρέα, πήγα σπίτι, τσίμπησα κάτι (διότι όπως λέει και ο λαός, ''νηστικό αρκούδι δεν χορεύει'') και αφού χαλάρωσα λίγο σπίτι , ετοιμάστηκα για να βγω.

Το ραντεβού μου ήταν κατά τις 1.30 οπότε είχα και περιθώρια να πάω χαλαρά. Τελικά έφτασα 1.20 και 1.30 ήμουν ήδη στο club. Λόγω του 3ήμερου είχε πάρα πολύ κόσμο, αλλά αυτό εμένα δεν με πτοεί..Ίσα - ίσα που μου αρέσει κιόλας, γιατί λόγω πολλών 'επιλογών μπορείς να κάνεις από κουτσομπολιό, οφθαλμόλουτρο, φιλία έως και να βρεις το ιδανικό.(Τι ονειροπόλος που είμαι ε;)Αν και κουρασμένος προτίμησα να μην κάτσω σε κάποιο σκαμπό αλλά να παραμείνω όρθιος και να κάνω ότι χορεύω μαζί με το πλήθος που πραγματικά χτυπιόντουσαν σαν και δεν ξέρω και γω τι.(Έντάξει μου αρέσει ο χορός, αλλά δεν μου αρέσει να νιώθουν οι γύρω μου ότι είμαι στο ''So you think you can dance''.) Η ώρα πέρασε και πήγε περίπου 4. Τότε αποφάσισα να αλλάξω θέση , και να πάω πιο κοντά στο bar,αν και γινόταν πανικός!!! Εκεί λοιπόν που ήμουν αραχτός φίλοι μου,είπα και γω να αφήσω το σακάκι μου δίπλα μου σε ένα μικρό σκαμπό, γιατί με είχε κουράσει να το κρατώ τόση ώρα στα χέρια...Και τότε συνέβη το μοιραίο.... Κάποιος Harry Porter ρουμανικής καταγωγής είχε εξαφανίσει το σακάκι μπροστά από τα μάτια μου!!!!Τρελάθηκα!!!Τι να σκεφτώ; το σακάκι; Το πορτοφόλι; Τα λεφτά; Το δίπλωμα οδήγησης; Τις πιστωτικές μου κάρτες; Θόλωσα παιδιά...Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ούρλιαξα,και φώναξα στον Ρομάνο για το σακάκι!!!!Φυσικά αυτός προσποιήθηκε ότι δεν είχε ιδέα, μα όταν με είδε να ''τα παίρνω'' τότε ''θυμήθηκε'' ότι το είχε πάρει από το σκαμπό για να μπορεί να κάτσει όποιος ήθελε και να μην μένει όρθιος...(τι ευγένεια ε;) Και φυσικά μου το βρήκε αμέσως. Εγώ χάρηκα τότε (ήταν περίπου 3 δευτερόλεπτα χαράς) γιατί το σακάκι βρέθηκε, αλλά το πορτοφόλι πουθενά!!!!

Για να μην σας λέω και πολλά, τελικά μετά από συντονισμένες προσπάθειες, το πορτοφόλι βρέθηκε στις τουαλέτες στο κάδο με τα απορρίμματα, με όλες τις κάρτες κτλ, αλλά χωρίς λεφτά!!!!Ρε παιδιά αυτό που θα μου μείνει είναι ότι μέσα στο πορτοφόλι, στην θήκη με τα ψιλά υπήρχαν κάτι δίλεπτα και 2 δεκάλεπτα...Εντάξει τα 150 ευρώ το καταλαβαίνω πως είναι ένα ποσό. Και τα πήραν. Μα και τα λεπτά;Τι να πω...

Εύχομαι ειλικρινά μετά την ιστορία μου να έχουν μετανοιώσει οι κλέφτες για αυτό που έκαναν, και τότε χαλάλι τα λεφτά μου και ας περάσουν καλά. Τουλάχιστον μπορεί να πιουν κάποιο ποτήρι στην υγειά μου. Σε διαφορετική περίπτωση όμως, είμαι σίγουρος πως υπάρχει θεία δίκη, και αν δεν πάθουν κάτι κακό αυτοί, είμαι σίγουρος πως θα βρω αυτά τα χρήματα που έχασα διπλά!

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδία μου, τον Νίκο για το απίστευτο ενδιαφέρον του, και την πολύτιμη βοήθειά του, τον Αντρέα, που χωρίς αυτόν δεν θα λειτουργούσα σωστά, και το παλικάρι στις τουαλέτες, που δεν ξέρω καν το όνομά του, αλλά του οφείλω πολλά, γιατί χωρίς να με ξέρει, ενδιαφέρθηκε άμεσα για το πρόβλημα μου και έβαλε το χέρι του στα απορρίμματα τις τουαλέτας και μου βρήκε το πορτοφόλι!

Μα πάνω απ' όλα ευχαριστώ τον Άγιο Φανούριο, γιατί παιδιά ειλικρινά με το που ένιωσα ότι έχασα το πορτοφόλι, ένιωσα ότι έχασα τον κόσμο, και οι σκέψεις μου και οι ελπίδες μου στράφηκαν άμεσα σε μία παράκληση προς τον Άγιο Φανούριο. Μετά από 5 λεπτά το είχα βρει το πορτοφόλι.

Τίποτα δεν θεωρώ τυχαίο τελικά. Νιώθω ότι με αυτό το μικρό κακό που έπαθα, δοκιμάστηκε η πίστη μου και ο χαρακτήρας μου...Δεν λύγισα μέσα μου, όπως ας πούμε να αρχίζω να βρίζω και να δίνω κατάρες στου κλέφτες και δεύτερο, να πιστέψω ότι υπάρχει θεία δύναμη, και ότι μπορεί να με βοηθήσει..Όσο αναφορά τα 150 ευρώ που έχασα, βρέθηκε κάποιος άνθρωπος να μου τα χαρίσει άσχετος με την ιστορία, σήμερα Κυριακή...Και κάντε τώρα τον απολογισμό Χάνω πορτοφόλι, χάνω λεφτά, και τελικά ενώ ήμουν χαμένος 100% βρέθηκα να τα έχω όλα πίσω σαν να μην είχε συμβεί τίποτα! Ε αυτό αν και ακούγεται τύχη μέσα στην ατυχία νομίζω πως δεν είναι... Αυτό είναι κάτι άλλο...

Συμπέρασμα λοιπόν ότι ''τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία'' , και κάθε πράγμα που μας συμβαίνει, γίνεται για κάποιο λόγο. Το πρόβλημα είναι να μπορούμε να ανοίγουμε τα μάτια μας, και να βλέπουμε τον αληθινό λόγο για τον οποίο συμβαίνει κάτι. Πάντα οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε έχουνε κάτι να μας πουν. Και αν μια κατάσταση κάπου ''κολλήσει' η δεν αντέχεται τότε δεν χρειάζεται να φοβόμαστε και να μένουμε εκεί (κοινός να μιζεριάζουμε).Απλά ζητάμε βοήθεια από τον θεό και αυτός κρίνει αν τον χρειαζόμαστε πραγματικά να επέμβει και πράττει ανάλογα.

Μια Πέμπτη με πολλά ''χρώματα''...

Πέμπτη σήμερα...Ο καιρός σαν να μας χαμογελά γλυκά, και εμείς από κάτω του παίρνουμε βαθιές ανάσες κλείνοντας τα μάτια, και ξεκινάμε να κάνουμε όνειρα για το καλοκαίρι...

Η μέρα μου ξεκίνησε λίγο περίεργα σήμερα,ίσως γιατί ένα ψιλό κρυοματάκι με περιτριγυρίζει..Πήγα στη δουλειά αλλά σήμερα ήταν χαλαρά.(άσπρο χρώμα εδώ)

Κατά την διάρκεια της μέρας, σκεφτόμουν μια πρόσφατη συνάντηση μου που για μια ακόμη φορά με έβαλε σε πειρασμό....Εγώ όμως 'κρατώ τιμόνι' (να δω για πόσο ακόμα) που από την μία το έπαιζα ''βαρύ πεπόνι'' σε ότι έβλεπα και άκουγα και από την άλλη μέσα μου έλιωνα....Τι να κάνω φίλε αναγνώστη; Είμαι ερωτιάρης... (μπλε χρώμα εδώ)

Από την άλλη ένιωθα άσχημα για κάποιον φίλο γιατί μου ερχόντουσαν στο μυαλό κουβέντες και γεγονότα πού έχω μοιραστεί μαζί του που με εκνεύριζαν αλλά και με στεναχωρούσαν...Πως γίνεται ρε παιδιά να ξενερώνει κάποιος τόσο πολύ με κάποιον μέσα σε 2 μέρες;...Και το χειρότερο είναι ότι νιώθω πως με αηδιάζει ακούγοντας στον τηλέφωνο ηλίθιες ατάκες και κουτές σπόντες για αυτά που έχω κάνει,κάνω, είπα και συνεχίζω να υποστηρίζω γιατί βγαίνουν από μένα...Αξίζει μια τέτοια φιλία τελικά;Μήπως όχι και τα μάζεψα τόσο καιρό και τώρα ξέσπασα; (μαύρο χρώμα εδώ)

Και έρχομαι τώρα στο κόκκινο χρώμα...Το χρώμα του πάθους, του έρωτα, της αγάπης...Εδώ δεν θα πω πολλά όμως (προσωπικά δεδομένα αναγνώστη μου, καταλαβαίνεις...)
Απλά θα σταθώ στο γεγονός ότι ''είναι πολύ γλυκό να σ' αγαπούν, και να σου το λένε...''
Πώς θα σας φαινόταν όταν κάποιος/α θα σε φώναζε να σου πει κάτι προσωπικά, θα πήγαινες λίγο πιο απομονωμένα από τον κόσμο, θα σε κοίταζε στα μάτια, θα άνοιγε το πορτοφόλι του/της και θα σου έδειχνε μια παλιά σου φωτογραφία και θα σου έλεγε ΄σ' αγαπώ πολύ μωρό μου!' και να εξαφανιζόταν. ...Προσωπικά έλιωσα....Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Έπειτα από περίπου μισή ώρα, να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσεις και το πρόστυχο γλυκόλογο, ''Σήμερα είσαι πολύ καύλας όπως εδώ και 3 χρόνια που σε ξέρω''....Κατάλαβες; Αυτά είναι τα ωραία...Αλλά κρατούν για λίγο ρε γαμώτο...Δεν πειράζει όμως...Το ζω!!

Το νόημα της ζωής

Για άλλη μια φορά (με τις μεγάλες ώρες) κάθομαι και σκέφτομαι πως ήταν σήμερα η μέρα μου και τι έκανα για να μπορώ να κλείσω τα μάτια μου με χαμόγελο. Το σημερινό post θα το αφιερώσω σε αυτόν τον φίλο - αναγνώστη του blog μου στο post ''Η Θεσσαλονίκη'' που πιθανόν να είναι λίγο απαισιόδοξος Το όνομά του (απ' ότι διάβασα στα σχόλια) ''Ανώνυμος'.

• Άραγε υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αναρωτηθεί αν θα ζήσουν και το αύριο;


• Έχουν αξίες;


• Έχουν αισθήματα;


• Μπορούν να αγαπήσουν όσο εύκολο τους είναι να μισούν;


• Μπορούν να ΄βλέπουν' με τα μάτια της ψυχής τους;


• Μπορούν να ζουν την κάθε στιγμή τους σαν να μην την ξαναζήσουν ποτέ;
  

Νομίζω ότι η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα μου ΔΕΝ θα είναι απόλυτα καταφατική για τους περισσότερους. Και αν κάποιοι συμφωνήσουν με τα παραπάνω το σίγουρο είναι πως στην καθημερινότητα τους δεν θα εφαρμόσουν αξίες, θετικά αισθήματα,και γενικά οτιδήποτε θετικό που θα ομορφαίνει την καθημερινότητα τους.

Φίλοι μου...η ζωή μας είναι τόση λίγη και εμείς την αμελούμε. Καθημερινά βλέπουμε τόσους νέους ανθρώπους από κοντά μας να πηγαίνουν στις γειτονιές των αγγέλων και εμείς αντι να ανοίγουμε τα μάτια μας και να ζούμε την κάθε μας στιγμή με χαμόγελο και αγάπη, την μολύνουμε με ένα σωρό μαλακίες όπως ακριβά αυτοκίνητα, πολυτελή σπίτια, ακριβά ρούχα, κινητά και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο!!!
Ο καθένας μας έχει ένα στόχο στην ζωή. Γενικά ο άνθρωπος είναι ΄προγραμματισμένος' να βελτιώνει συνεχώς την ποιότητα ζωής του. Αυτό είναι η εξέλιξη. Όμως ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνά ότι σε αυτό τον κόσμο είναι προσωρινός και δεν πρέπει να αμελεί τον εαυτό του. Έχει την ανάγκη να είναι ή να νιώθει όμορφος όχι μόνο σωματικά άλλα κυρίως ψυχικά!Για να πετύχει κάτι τέτοιο όμως χρειάζεται αισθήματα και λογική! Την λογική για τις επιλογές του ή τον τρόπο να κάνει κάποιος τις επιλογές του, και τα αισθήματα για να 'επενδύσει' πάνω σε αυτές Τότε ζει,τότε υπάρχει!Και όταν σε αυτό που ζει κάθε φορά επενδύει αισθήματα θετικά, τότε το ζει στο 100%.



Έτσι λοιπόν καθώς περνούμε από αυτή την ζωή,αφήνουμε αισθήματα και γλυκές αναμνήσεις στους γύρω μας, βοηθάμε την κοινωνία μας να εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο από αυτό που είναι,και νιώθουμε και εμείς καλά απολαμβάνοντας όλα αυτά που ο θεός μας έχει χαρίσει σε συνδυασμό με τα υλικά αγαθά(εκεί γίνετε κατάχρηση από την κοινωνία μας σήμερα) που ο άνθρωπος εμπλούτισε την καθημερινότητα του. Θεωρώ πως όποιος αγάπησε, έζησε,και αν θέλει να ζήσει πρέπει να ξαναγαπήσει ή να συνεχίσει να αγαπά. Όποιος δεν το έκανε θα πρέπει να το κάνει, για να γίνει μίμηση για την επόμενη γενιά.

Κάποιοι αγαπούν το χρήμα, άρα την ύλη. Γίνονται ''σκλάβοι'' της ποιότητας, και χάνουν όλα τα άλλα...Παν μέτρον άριστον θα πω εγώ. Και το μέτρο διαμορφώνετε από τους πολλούς και όχι από τους λίγους.
Αγάπη για τον διπλανό μας, αγάπη για την φύση μας, αγάπη για τον εαυτό μας,αγάπη για τον θεό μας,αγάπη για το κάτι καλύτερο. Τότε μόνο νιώθουμε την κάθε μας στιγμή δυνατά, μπορούμε να ερωτευθούμε, να γελάσουμε, να προσφέρουμε...
Ζούμε για να ''αναπνέουμε''!Φροντίστε λοιπόν φίλοι μου ο ''αέρας'' να είναι ''καθαρός'' για να ζήσουμε περισσότερο...Απολαύστε την ελευθερία που σας δίνετε σε ψυχή και σώμα χωρίς να στερείτε και να προσβάλλετε του διπλανού σας.
Ζήστε όλο και περισσότερες καλύτερες στιγμές και δώστε τις στους επόμενους να τις κάνουν ακόμη καλύτερες!!!Αυτό είναι το νόημα της ζωής........

Η Θεσσαλονίκη

Με τι λόγια να αρχίσω να μιλώ για την πόλη της Θεσσαλονίκης...Επέστρεψα από το τριήμερο μου και παρόλο τις 7 ώρες οδήγησης έχω τέτοια ενέργεια που πραγματικά θα μπορούσα να ξαναγυρίσω ακόμη και τώρα που γράφω. Πραγματικά έζησα πολύ όμορφες στιγμές και το καλύτερο είναι ότι τις ζούσα στο 100%!!!(Μακάρι να το έκαναν και κάποιο άλλοι αυτό αλλά τι να κάνουμε)

Έζησα τα πάντα αυτές τις μέρες. Το περπάτημα, τα ψώνια,το οφθαλμόλουτρο,(χρειάζεται και αυτό παιδιά) , τα ποτά, το ξενύχτι, το φαγητό τα πάντα!Και φυσικά μέσα στα πάντα είναι και τα ''τυχερά''(ο νοών νοητω)

Ειλικρινά αν και δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι Θεσσαλονίκη, νομίζω πως πραγματικά αυτό που εισπράττει κάποιος από εκεί είναι σίγουρα πολύ ενέργεια!!!Θεωρώ ότι η θέση αυτής της πόλης είναι σταυροδρόμι θετικών ενεργειών που αποδέκτες γίνονται όλοι όσοι βρίσκονται εκεί. Άλλωστε και οι τόσοι πολλοί ναοί δεν νομίζω να είναι τυχαίο γεγονός.

Και μην νομίσει κανείς ότι ήμουν με κάποια super παρέα και για αυτό πέρασα τόσο καλά, γιατί μπορώ να πω πως σε αυτό το κομμάτι δεν ήμουν και τόσο τυχερός, αλλά τέλος πάντων το κατάπια.

Βλέπετε κάποιοι άνθρωποι άθελά τους ξινίζουν εύκολα βλέποντας κάποιος να μπορεί να ζει κάτι στο 100% του, και να μην μπορεί να το ζει και αυτός έτσι, αλλά τι να κάνουμε δεν έχουμε όλοι την ίδιες εμπειρίες δηλαδή το να ήμαστε μακρυά από το σπίτι και να το χαιρόμαστε. Ίσως δεν καταλαβαίνουν ότι μέρα που περνά δεν ξαναπερνά. Οπότε υπάρχουν ελαφρυντικά σε αυτούς(ως πότε βέβαια)...Πάντως οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε ''μια γλάστρα'' που με άντεξε ειδικά εχθές το βράδυ και σε μια ψυχή που με ''ανέβασε'' πολύ. Τα λέμε και πάλι!!!

Υ.Γ. Προσοχή!!!μην και δεν πάτε Θεσσαλονίκη!!!

Υπεύθυνη σκέψη

Πέρασαν δυο ημέρες για να γράψω εδώ και δεν άντεξα με τέτοιες αντιφάσεις που νιώθω μέσα μου. Θα μου πείτε πάλι μπερδεμένος; Όχι δεν είναι ότι είμαι μπερδεμένος, απλά νιώθω δύο πράγματα ταυτόχρονα και λέω: Μα γιατί πάντα ένα καλό πρέπει να συνοδεύετε από ένα κακό ή το αντίστροφο; Αυτός τελικά είναι ο κανόνας της φύσης, του Θεού, ή γενικά των ανθρώπων; Θα σκέφτεστε τώρα: 'μα καλά τι έπαθε πάλι;'


Κατ' αρχάς ας ξεκινήσουμε από τα καλά. Τα καλά νέα είναι πως αποφάσισα μετά από πολύ καιρό να πάω μια βόλτα - ταξίδι λίγο πιο έξω από τα συνηθισμένα και συγκεκριμένα στην όμορφη Θεσσαλονίκη (έχω καιρό να πάω βέβαια και δεν ξέρω αν παραμένει όμορφη, αλλά από τις φωτογραφίες που βλέπω στα profiles μάλλον είναι ακόμη όμορφη :) και βάζω στοίχημα πως κάποιος Ιάκωβος τώρα θα γελάει που το διαβάζει αυτό). Αύριο λοιπόν πρώτα ο Θεός θα φύγω...Αυτό είναι το αίσθημα της χαράς που νιώθω.

Τα κακά τα νέα είναι πως ''άθελα μου''(=δηλαδή σχεδόν υπό πίεση) και για πολλοστή φορά άκουσα κάποιον για να πάω να αλλάξω λειτουργικό σε ένα δορυφορικό δέκτη, και έγινε αυτό που δεν θα ήθελε κανείς να πάθει!!! Το λειτουργικό δεν ''πέρασε'' ποτέ, και το μηχάνημα δεν λειτουργεί...(σημειώστε εδώ 200 ευρώπουλα στοιχίζει) και πέρα από αυτό 'ξέμεινα' και από τηλεόραση τώρα. Τα νεύρα μου έχουν ξεπεράσει το κόκκινο!!!!!!!!!!!

Και έρχομαι τώρα στο θέμα....¨Άραγε αξίζει να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα;'' Εδώ θα απαντήσω πρώτος ΌΧΙ! (σαν τον Μεταξά). Και ο λόγος απλός.
Θεωρώ πώς όλοι μας για κάθε κίνηση που θέλουμε να κάνουμε , από πίσω της γίνεται και μία σκέψη. Αυτή η σκέψη περιλαμβάνει ένα καλό, και ένα κακό. Εκεί αρχίζουμε να φιλτράρουμε με φίλτρο την λογική αυτά τα δύο, και καταλήγουμε σε ένα από αυτά. Στο τέλος ΄παντρεύουμε' την επιλογή μας με την προαίσθηση και τέλος φτάνουμε στο σωστό! Αν όμως σε όλη αυτή την διαδικασία, δεν εμπιστευτούμε το μυαλό (= λογική) και τον εαυτό μας (=την δύναμη του πιστεύω, και της προαίσθησης) στρεφόμαστε σε τρίτους, με αποτέλεσμα η διαδικασία να μολύνεται και να καταλήγει στα σκουπίδια. Μόνο ένας σοφός από εμάς θα μπορούσε να μας βοηθήσει,και αυτός μόνο ως προς την διαδικασία της λογικής - σκέψεις. Αλλά και πάλι την τελική απόφαση για το οτιδήποτε πρέπει να την παίρνουμε εμείς , και αφού τα ΄βάλουμε όλα στο τραπέζι'.Αλλιώς χάνουμε 200ευρώ για πλάκα (όπως απόψε εγώ), ή κάνουμε μια λάθος επιλογή ως προς μια γνωριμία ή ένα γάμο, μια αγορά κατοικίας, ένας επαγγελματικός προσανατολισμός ή το οτιδήποτε! Θεωρώ πως οποιαδήποτε επιτυχία σε κάτι που δεν ήταν καθαρή επιλογή μας μέσα από όχι μια σωστή και ίσως χρονοβόρα διαδικασία είναι απλά συμπτωματική. Αν πάλι δεν πετύχει η επιλογή μας (δηλαδή πια επιλογή μας, η επιλογή των άλλων καλύτερα) το μόνο καλό είναι πως έχουμε κάποιον να του τα σούρουμε...Δηλαδή αυτό που κάνουν όλοι σχεδόν οι Έλληνες!!! :) Αλλά το θέμα δεν είναι ποιος θα φάει την μούντζα, αλλά το αποτέλεσμα της 'επιλογής' μας. Εκεί λοιπόν τον ρόλο θα παίξει ο όρος ΥΠΕΥΘΥΝΌΤΗΤΑ Αναλαμβάνουμε να πούμε την γνώμη μας για κάτι η προτρέπουμε κάποιον να κάνει κάτι όταν είμαστε και υπεύθυνοι για αυτό που λέμε. Εξίσου βέβαια υπεύθυνοι είμαστε και για μία μας επιλογή με το οποιοδήποτε κόστος!!!Αλλά συνήθως τότε υπάρχουν και απολαβές (και απολαβές μπορεί να είναι από αισθήματα έως και ύλη...)

Ίσως να καταπιάστηκα και να γράφω απόψε, από ένα απλό για κάποιους γεγονός φίλοι μου, αλλά είναι δεδομένο ότι αυτά (τουλάχιστον για εμένα) έτσι ισχύουν σε όλους του τομείς. Πείτε το και τρόπο σκέψεις...Να είστε όλοι καλά!Τα λέμε πάλι...

Το Υποκατάστατο

Ωραία...Πάει και αυτή η ημέρα ή νύχτα (όπως το δει κάποιος). Μόλις γύρισα από το ''ποτό'' μου και πραγματικά νιώθω αρκετά κουρασμένος τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Σωματικά είναι λόγω της δουλειάς. Ψυχικά γιατί παθαίνω το σύνδρομο ''γιατί να μην έχουμε αυτό που θέλουμε'' . Βγήκα απόψε με μια ουδέτερη διάθεση και μου χάλασε για το λόγο ότι είδα -για μια ακόμη φορά- μια ψυχή ή ένα σώμα (εξαρτάται πως θέλει να το φαντάζεται ο καθένας) το οποίο μου αρέσει αρκετά. Ο φίλος μου ο Νίκος βέβαια υποστηρίζει ότι εμφανισιακά μου ξυπνάει απωθημένα από κάτι πρόσφατες τελειωμένες πλέον καταστάσεις και μάλλον έχει δίκιο. Άραγε όσο και αν θέλουμε να το παίξουμε δυνατοί, καταφέρνουμε να ξεπεράσουμε κάποιους ανθρώπους; Προσωπικά μάλλον δεν τα καταφέρνω. Τόσο στις φιλικές μου σχέσεις όσο και τις ερωτικές μου δεν μπορώ να ξεπεράσω και να ξεχάσω ανθρώπους. Ίσως ευθύνεται το κομμάτι της καρδιάς μου που λέγεται αγάπη αλλά αγαπώ τους ανθρώπους εύκολα πειράζει; Το θέμα είναι τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις;

• Το αναλύουμε μέσα μας για να ξεσπάσουμε και προχωρούμε παρακάτω;
• Την 'πέφτουμε' στο 'υποκατάστατο';
• Κάνουμε υπομονή να μας πάρει ο χρόνος τις σκέψεις μας μακρυά;
• Πηγαίνουμε να βρούμε το ''αυθεντικό'' άτομο που μας έκανε την ''ζημιά'' και προσπαθούμε να κολλήσουμε τα ραγισμένα γυαλιά;
• Ή φουσκώνουμε τον εγωισμό μας και λέμε '' άι στο διάολο όλοι'' και αλλάζουμε τακτική σκέψεων, απόψεις και προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τους υπόλοιπους ανθρώπους υπό την επήρεια του και καλά καινούργιου μοντέλου του εαυτού μας;
• Κάτι άλλο;

Όλα νομίζω πως εξαρτώνται από τους χαρακτήρες των ανθρώπων, τις καταστάσεις που ισχύουν, και το είδος της 'ζημιάς'... Βέβαια πάντα υπάρχει ένας κοινός άξονας λογικής για όλους. Αλλά με τέτοιο εγωισμό που μας διακατέχει δεν τον βλέπουμε και τα πράγματα οδηγούνται σε αδιέξοδο.

Για την ώρα πάντως θα μπορούσα να δώσω μια συμβουλή:
Προσέχουμε που επενδύουμε, από το ''καλημέρα'' μας έως και το συναίσθημα της αγάπης, για να έχουμε.....!