Αγάπη,το ισχυρό αντίδοτο

Για ακόμη μιά φορά εδώ...Εδώ στις ''Σκέψεις'' μου...Πάει αρκετές μέρες απο το τελευταίο μου post και απ'οσο είδα στα σχόλια ίσως κάποιοι απο εσάς που σπαταλάτε τον χρόνο σας να διαβάζετε το Blog μου, θέλατε να γράψω και να τα μοιραστώ μαζί σας εδώ και καιρό όλα αυτά που σκέφτομαι κυρίως όταν είμαι μόνος.

Από τον τελευταίο μου post δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Εκτός απο την αγάπη μου για τον άγγελο μου. Αυτή έχει δυναμώσει κατά πολύ, και νιώθω οτι καθημερινά μεγαλώνει κι άλλο! Φυσικά μου αρέσει αυτό...Βέβαια το κακό είναι ότι υπάρχουν στιγμές που με πιάνει ένας τρόμος μήπως ξαφνικά όλα γκρεμιστούν. Μήπως και γίνει κάποια ''στραβή'' και γυρίσουν όλα ανάποδα..Αλλά νομίζω πως και ο ίδιος ο τρόμος την ίδια στιγμή με κάνει να αντιδράσω ώστε να μην συμβεί κάτι τέτοιο...

Απόψε είναι αλήθεια πως δεν είχα και τον καλύτερο διάλογο στο τηλέφωνο με τον άγγελό μου...Ίσως τα άστρα να μην μας ευνοούν όλες τις ημέρες και τις ώρες για να καταλαβαινόμαστε τόσο καλά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρεξηγήσεις...Ίσως να φταίω και γω κάποιες φορές που καθώς στοχεύω να καταλήξω σε κάτι πολύ όμορφο μέσα απο ένα διάλογο, αντί να διαλέγω τον δρόμο τον φωτεινό και καλοδιάβατο, να θολώνει το μυαλό μου και πραγματικά άθελα μου να διαλέγω να περάσω μέσα απο ''πυκνά δάση'' γεμάτο αγκάθια και φυσικά να τραυματίζομαι!Και όλα αυτά για να καταλήξω σε κάτι τόσο απλό, όμορφο, και γλυκό. Αυτό που λέμε σ' αγαπώ, σε θέλω δίπλα μου, μου αρέσεις!!! ' Ίσως και η απέναντι πλευρά άθελα της, αντί να σκέφτεται για το που θέλω να καταλήξω, να καταπιάνεται απο τις πρώτες μου κουβέντες και να αρχίζουν τα λάθος συμπεράσματα για αυτά που θέλω να πω...Βέβαια η αλήθεια είναι πως εκεί το φταίξιμο είναι καθαρά δικό μου, αφού εγώ διαλέγω ''τον δρόμο με τα αγκάθια''. Εκεί όμως χρειάζομαι πραγματικά βοήθεια για να καταφέρω να βγώ απο αυτό τον δρόμο. Εντάξει, δεν γίνεται να την έχω πάντα. Και τότε με πιάνει ο πανικός...Αρχίζω τα κακά σενάρια...''Δεν με καταλαβαίνει, δεν με βοηθά, τι γίνεται τώρα; Αν συνεχιστεί έτσι μπορεί να μαλώσουμε!Θα χωρίσουμε!Θα τον χάσω!!!''

Την ίδια όμως στιγμή μια μικρή φωνή μέσα μου που καλείτε ''αγάπη'' μου λέει γλυκά-γλυκά, "Αφού τον αγαπάς αυτό τον άγγελο, γιατί φοβάσαι; Εγώ δεν είμαι αυτή που έχω σώσει τόσους και τόσους ανθρώπους, εσύ λοιπόν γιατί δεν με χρησιμοποιείς για να διώξεις τα κακά σενάρια για να μην φοβάσαι;'' Βέβαια η απάντηση μου είναι: ''Μα επειδή αγαπώ φοβάμαι...''

Και τότε λαμβάνω την απάντηση: ''Αγάπα εσύ αληθινά, και μην φοβάσαι τίποτα...Τότε μόνο θα πετάξεις τον εγωισμό σου μακρυά και θα δώσεις στον άγγελο σου να καταλάβει ότι η πρόθεσή σου είναι μόνο καλή..Και αυτός αν σ' αγαπά και το αξίζεις θα καταλάβει...Δεν θα σε ειρωνευτεί, δεν θα σε κακολογήσει, δεν θα σκεφτεί πονηρά και αρνητικά...'' Και τότε αφήνομαι στα ίδια μου τα συναισθήματα...Και απλά περιμένω να ακούσω ένα αληθινό γλυκόλογο, και να νιώσω μέσα μου μια αγκαλιά...

Είναι αλήθεια πως για να είναι μαζί δύο άνθρωποι χρειάζονται αλληλοβοήθεια. Μια καλή σχέση χρειάζεται πρώτα δυνατά συναισθήματα, καθόλου εγωισμό, πολύ ειλικρίνεια και υπομονή. Γιατί δυστυχώς η καθημερινότητα μας δεν μας επιτρέπει να είμαστε πάντα χαμογελαστοί και χαρούμενοι με αποτέλεσμα να ''δηλητηριαζόμαστε' απο αυτή, και να μην μπορούμε να είμαστε εκφραστικοί σε αυτά που θέλουμε να πούμε στον άλλον. Ευτυχώς στην δικιά μου περίπτωση έχω ένα πολυ ισχυρό αντίδοτο μαζί μου σε αυτές τις ''δηλητηριάσεις'' που λέγεται ΑΓΆΠΗ και δεν ''καταλαβαίνει'' απο τέτοια πράγματα. Ειδικά αν σκεφτούμε πως κάποιοι χρησιμοποίησαν την αγάπη για να αναστηθούν!

-Αχ.......Πόσο πολύ σ'αγαπώ μωράκι μου!!!Πόσο σε θέλω...