Μελαγχολώ..

''Δυνατό'' θα περιέγραφα το Σαββατοκύριακο...Ο έρωτας που σιγά σιγά νιώθω να με καλύπτει με την σκιά του συνεχίζει να με μαγεύει...Το πρώτο κακό δεν ξέρω αν είναι μαύρη η λευκή αυτή η μαγεία, και το δεύτερο κακό είναι ότι μάλλον μαγεύει μόνο εμένα...
Λίγο πριν έφυγε από το σπίτι και αισθάνομαι ήδη άδειος...Δεν λέω 2,5 ώρες με παθιάρικα φιλιά (τα χείλη μου είναι μουδιασμένα) δεν είναι άσχημα, ιδίως όταν αυτό καταλήγει στην κρεβατοκάμαρα με ανοιχτό το φως και αγκαλιές που ήταν τόσο σφιχτές που τα χέρια μου νιώθω ότι είναι λίγο κουρασμένα... Η κατάληξη αναμενόμενη φυσικά αλλά από πλευράς μου τόσο δυνατή συναισθηματικά!!!Είναι πολύ όμορφο να νιώθεις ότι κάνεις έρωτα και όχι απλό σεξ,αλλά είναι πολύ άσχημο να νιώθεις ή να πιστεύεις οτι κάνεις μόνο εσύ έρωτα...Ειλικρινά δεν ξέρω να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση που κατ'επιλογή μου βρέθηκα... Η ηλικιακή μας διαφορά είναι 10 χρόνια, αλλά η διαφορά στην ερωτική μας επικοινωνία όταν είμαστε γυμνοί πιάνει τα άκρα! Νιώθω απίστευτη ερωτική έλξη, αλλά τα δείγματα  μάλλον δείχνουν ότι αυτό δεν είναι αμοιβαίο...Θέλω να δώσω τόσα πολλά αλλά δεν υπάρχει ανταπόκριση...Η μελαγχολία λοιπόν έρχεται και σκιάζει όλα αυτά και το δραματικό είναι ότι δεν θέλω να σταματήσω (χώρια που δεν ξέρω τι πρέπει, τι δεν πρέπει...)
Έχω αποφασίσει να δω την κατάσταση λίγο πιο ανοιχτά και για πρώτη φορά στην ζωή μου να μην είμαι πιστός (και δεν εννοώ μόνο σεξουαλικά) ώστε να μπορώ να σκέφτομαι μια πιο καθαρό μυαλό χωρίς να επηρεάζομαι απο τις σαρκικές μου επιθυμίες...Απόψε που θα βγω ελπίζω να είναι μια καλή ευκαιρία να προπονηθώ και να το κάνω και πράξη.. ¨ Ίδωμεν... (γενικά)

Αχ να ξαναγεννιόμουν...

Και πάλι αργά...3.08 και μετά από την τρέλα που έκανα να φύγω τόσο αργά από Αθήνα κατάφερα να φτάσω στην Πάτρα. Απόψε αισθάνομαι πολύ όμορφα...Αφορμή στάθηκε η υπέροχη παρουσία που είχα μαζί μου λίγες ώρες πριν...Ναι δεν ξέρω που να τα πω και τα γράφω εδώ για να τα μοιράζομαι μαζί σας (για όσους τα διαβάζουν) Δεν θέλω να λέω πολλά και κυρίως δεν θέλω να σκέφτομαι περισσότερα για αυτό το θέμα, γιατί τελικά κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι ''επικίνδυνοι'' ή να γίνουν άθελα τους για τους άλλους και στην προκειμένη περίπτωση για εμένα.
Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να προκαταβάλλω καταστάσεις, όμως εγώ όταν αγκαλιάζω και αισθάνομαι την καρδιά μου να χτυπά δυνατά σίγουρα δεν είναι από αρρυθμίες της καρδιάς αλλά από σκιρτήματα λόγω έντονων συναισθημάτων...Και καλά θα μου πεις, τόσο γρήγορα εσύ ένιωσες ''θέμα''; Ε ναι θα απαντήσω...Γιατί υπάρχει και ο έρωτας με την πρώτη ματιά μου λένε...Φυσικά δεν τολμώ να εξωτερικεύσω τέτοια συναισθήματα, γιατί θα με πάρουν με τις πέτρες όμως εδώ στο εξομολογητήριο μου με τίτλο ''οι σκέψεις μου'' έχω δικαίωμα να τα λέω. Θέλω πολύ να ξανασυναντηθούμε, να κρατήσω το χέρι, να κοιτώ τα μάτια και να ακουμπάμε τα χείλη μας..και ας μη γίνει κάτι παραπάνω..Μου αρέσει τόσο πολύ...
Δεν ξέρω που θα μπορούσε να βγει αυτή η γνωριμία..Μπορεί στο τίποτα, μπορεί στο κάτι, μπορεί στα πάντα.Όπως και να γίνει όμως θα πώ ''άξιζε'' (που λέει και μιά μπαλάντα του Ν.Καρβέλα) γιατί πολύ απλά μου ξύπνησε πανέμορφες συναισθήματα απο μέσα μου.
Θα κλείσω απλά με το τίτλο του post μου.
Αχ να ξαναγεννιόμουν..Το έχω τόσο ανάγκη!

Ένα περίεργο 24ωρο

 Βράδυ λοιπόν απόψε..έξω δεν ακούγεται τίποτα...Νεκρική σιωπή..Μου αρέσει όμως...Ώρα λοιπόν για ένα απολογισμό του τελευταίου 24ωρου..Σκέφτομαι,σκέφτομαι,σκέφτομαι...Μα πως είναι δυνατόν λέω μέσα σε 24 ώρες να έχω τόσα πάνω κάτω μέσα μου..
Το χθες ξεκίνησε με μια τυφλή γνωριμία...Η αίσθηση της χαράς αλλά και της ελπίδας του ''λες?'' ζωντάνεψε μέσα μου..Για λίγο κράτησε όμως..Έπειτα αφέθηκα στις ανάγκες της σάρκας μου και αφού η καρδιά και το πνεύμα μου δεν ενέκρινε την παρουσία, παρέδωσε το ''θυραμά''  στην σάρκα για να το απολαύσει εκείνη..Και ναι νομίζω ότι το απόλαυσε αλλά βαθμός συναισθήματος μηδέν...Ξημέρωσε η σημερινή μέρα..Το πνεύμα ήθελε να μείνει μόνο του αλλά το ''θύραμα΄' που είχε απολαύσει η σάρκα το προηγούμενο βράδυ ήταν ακόμη εδώ...Ένιωθα απίστευτα άβολα για μια παρουσία που πριν λίγες ώρες ήλπιζα ότι θα μπορούσε να είναι η μελλοντική μου συναισθηματική επένδυση, μα τελικά το βράδυ που πέρασε και η χημεία, είχε αποδείξει το αντίθετο...Η αίσθηση μου αν είχε χρώμα και οσμή θα ήταν σκούρο και βρώμικη...Η ευγένεια μου όμως φυσικά δεν έδειξε πότε κάτι από όλα αυτά που σκεφτόμουν...Είχα ξυπνήσει πρώτος έπινα τον καφέ μου και έλεγα...''και τι έγινε?απλά ξόδεψες μερικά € για ένα ποτό που ήπιες και αντίστοιχα κέρασες, χάλασες και δυο ''σκουφάκια'' που ''κοιμόντουσαν'' περίπου κάνα 2μηνο στο συρτάρι με τα εσώρουχα αλλά το αποτέλεσμα μηδέν''...
Η ώρα  πέρασε, και ευτυχώς το ''θύραμα'' αποφάσισε να φύγει (τι ανακούφιση Θεέ μου).Έμεινα πάλι μόνος, συνδεδεμένος με 1-2 ''κρεοπωλεία'' του ίντερνετ για να ψάχνω για άλλη μια φορά το κάτι διαφορετικό. Το ''κρεοπωλείο'' όμως απόψε ''ειχε κέφια'' και για κάποιο λόγο η ελπίδα ξαναζωντάνεψε!!!(Ξέρω βέβαια ότι στατιστικά στα ίδια θα ''πέσω'' αλλά ο λαός λέει ότι ελπίδα πεθαίνει τελευταία..)Αποτέλεσμα όμως αισιοδοξία!
Η ώρα πέρασε κόντευε 00.45 και εγώ ντυμένος και καθαρός περίμενα το φίλο μου για να βγούμε σε ένα ποτό...Μαζί μου θα έπαιρνα και όλη μου την αισιοδοξία από το νετ, και πράγματι έτσι έγινε. Μπήκα στο bar, και το μάτι μου επικεντρώθηκε σε μια πολύ ωραία παρουσία...Έβαλα στόχο να πλησιάσω, σκέφτηκα και το τρόπο- αφορμή για να μιλήσω, και ναι το έκανα! Η αισιοδοξία μου χτύπαγε κόκκινο!!!Κατάφερα να μάθω την ηλικία, και το όνομα..αλλά παρόλο το μίνι διάλογο και την καλή ανταπόκριση που φαινόταν ότι είχα, σε λίγα λεπτά αποφάσισε η όμορφη παρουσία αποφάσισε να μετακινηθεί από την περιοχή μου για κάποιο λόγο..Εκεί κατάλαβα ότι το παιχνίδι μάλλον το είχα χάσει..Και φυσικά το να πάρω την απόφαση να γινόμουν ακόμη πιο ''επιθετικός'' δεν ήταν στα σχέδια μου...Άλλωστε θυμίζω ότι ποτέ δεν ''επαιζα'' επιθετικός αλλά αμυντικός..¨αρα ήδη είχα κάνει μεγάαααλο βήμα.Και κει λοιπόν έμεινε...Αποτέλεσμα; απαισιοδοξία....
Αν μπορούσα να κάνω μια στατιστική γραμμή χρόνου-αισιοδοξίας, θα έμοιαζε σαν και αυτή των μετοχών στο χρηματιστήριο...Και όχι από μια απλή μέρα..Αλλά σαν εκείνες του '99 με το κραχ και την μεγάλη πτώση...
Σε λιγάκι θα ξαπλώσω και αύριο μια άλλη μέρα ξεκινά... άραγε με τις ψυχολογικές διακυμάνσεις μου μέσα σε ένα 24ωρο, τι θα μπορούσα να περιμένω από την αυριανή;
Τελικά σε ένα καταλήγω..Χρειάζομαι επειγόντως σταθερότητα...Μόνο έτσι θα ηρεμήσω..Μόνο έτσι θα λειτουργήσω...
Τα σέβη μου..

Πως θα γίνω η εξαίρεση??

Είναι βράδυ..Αρκετά αργά και για άλλη μια νύχτα βρίσκομαι ξύπνιος...Αφορμή είναι η μελαγχολία που με έχει πιάσει σχετικά με την προσωπική μου ζωή. Θα μου πείτε ''Ο μόνος είσαι?'' Και όμως όσο και να ακούγετε περίεργο και εγωιστικό εγώ νιώθω ότι είμαι ο μόνος.

Για όσους με ξέρουν λίγο γνωρίζουν ποιος είμαι και τι κάνω...Αλλά κανένας δεν ξέρει τι νιώθω και τι μάχες δίνω μέσα μου προκειμένου να ''επιβιώνει'' το πνεύμα μου σε όλο αυτό που υπάρχει γύρω μου..Μια πολύ ''ψαγμένη'' ψυχή μου υπενθυμίζει πολλές φορές πως ''δεν είναι προτέρημα ένας άνθρωπος να μπορεί να αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του στο 100% και να έχει το ''χάρισμα΄΄ να μπορεί να κάνει και προβλέψεις γύρω από αυτά και την ζωή του γιατί το μόνο που καταφέρνει είναι να φθείρεται γρηγορότερα...'' Και εγώ λοιπόν φίλοι μου έτσι νιώθω...ότι φθείρομαι γρηγορότερα τελικά...

Έχω αρχίσει να πλησιάζω τα 30 και το μόνο που νιώθω ότι έχω καταφέρει είναι απλά μια καλλιέργεια στο πνεύμα μου που συνεπάγεται με ωριμότητα...Και?τι σημαίνει αυτό?τίποτα..Γιατί την πραγματική ανάγκη που έχω και εγώ όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι παραμένει κενή η ανάγκη για μια πραγματική επικοινωνία με τον άνθρωπό μου δεν υπάρχει. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει ''ο άνθρωπός μου''.Και το χειρότερο απ όλα είναι πως βλέποντας του τι συμβαίνει αλλά και τι υπάρχει γύρω μου με κάνει να απογοητεύομαι πολύ περισσότερο ως Αλέξανδρος. Κάποιοι καταφέρνουν να γλιτώνουν από όλα αυτά είτε με εφήμερες σχέσεις είτε με πολύ συχνά σεξ πετώντας μελάνι στην πραγματική εικόνα που έχουν δημιουργήσει για τον εαυτό τους. Προσωπικά, καλώς ή κακός ενώ δοκίμασα δεν κατάφερα ποτέ να πετάξω μελάνη στον ''καθρέφτη΄΄ μου για να μην βλέπω...και τελικά η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω αν όλο αυτό είναι καλό..άλλοι βλέπω κοιτούν να συμβιβαστούν προκειμένου να κάνουν οικογένεια και να μείνουν στην ψευδαίσθηση ότι είναι ευχαριστημένοι με την ζωή τους..(Αυτό και αν είναι μελάνη στον ''καθρέφτη μας'')..Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι εξαιρέσεις...και εδώ τίθεται ο μεγάλος προβληματισμός.Πως θα γίνω η εξαίρεση??

Ξέρω τι θέλω, ξέρω ποιος είμαι, και ξέρω που πατάω...Και πιο συγκεκριμένα με λένε Αλέξανδρο, λέω ότι είμαι καλά, θέλω σωματική και πνευματική υγεία, βρίσκομαι πάνω σε χαρτιά τσαλακωμένα που δεν έχουν αξία, και μέσα σε όλο αυτό εγώ θέλω να αποτελέσω την εξαίρεση να ερωτευτώ με όλο μου το είμαι και να αντλήσω δύναμη για να αντιμετωπίσω τις κοινές χαζές δυσκολίες τις ζωής. Έχει κανείς την λύση σε όλο αυτό?Πιστεύω κανείς..Γιατί δεν φτάνουν μόνο τα θέλω και τα μπορώ, γιατί κάτω από όλα αυτά μπαίνει και ο παρανομαστής. Και ο παρανομαστής (για να το δούμε και λίγο μαθηματικά είναι κάτω της μονάδος με αποτέλεσμα να διαιρεί και σχεδόν να εκμηδενίζει τα θέλω μου...

Τελική σκέψη? Τι θα κάνω τελικά??ο χρόνος δυστυχώς περνά και το μόνο που νιώθω είναι απλά να μεγαλώνει μια τρύπα. Αυτή στον νερό...Καληνύχτα σας...

Τι θα γίνει σε αυτό τον τόπο...?

Φίλοι μου και μη, όλοι μας ζούμε αυτές τις μέρες μια απίστευτη αγωνία...Οι περισσότεροι δεν είναι καλά ψυχολογικά και δεν ξέρουν τον πραγματικό λόγο.. όλοι δέχονται οικονομικές πιέσεις και αυτό δεν έχει τέλος...Και σιγά να μη είχε...Αφού αυτό δεν συμφέρει κυβερνητικούς, τροοικανούς και μεγαλοεπενδυτές..Και λόγος είναι απλός..Κουμαντάρουν μέσω της ψυχολογίας το χρήμα, και ανεβοκατεβάζουν τους χρηματιστηριακούς δείκτες όπως τους βολεύει.. όμως όλο αυτό θα πρέπει να πάρει ένα τέλος...Λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν το τρόπο..και πολλοί λιγότεροι αυτοί που θα τον υποστηρίξουν

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...Το κακό ξεκίνησε από τον νεοπλουτισμό και την ασχετοσύνη του κόσμου...Όλοι θέλησαν να γίνουν επιχειρηματίες χωρίς να δουλεύουν οι ίδιοι. όλοι θέλησαν να κάνουν δική τους επιχείρηση χωρίς να υπάρχει ένα επιχειρηματικό πλάνο στο 90 % αυτών. όλοι κοίταξαν να κάνουν περιουσία μέσω των ενοικίων μέσα από τα ''κοτέτσια'' που είχαν. Βέβαια δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό κανένας από τους κυβερνητικούς (Έλληνες & Ευρωπαίους ) δεν βρέθηκε για να το σταματήσει. Αλλά πέρα από αυτό ας μην βγάζουμε και την ουρά μας απέξω πέρα από το πόσο λίγο ή πολύ φταίμε...Τα αποτελέσματα τα βλέπετε...Το ένα μαγαζί μετά το άλλο να κλείνει...Για το δημόσιο δεν θα κάνω καμία αναφορά γιατί όλοι μας ξέρουμε την αλήθεια. Οπότε αν θεωρήσουμε ότι έχουμε 2 κάστρα αυτό των ιδιωτών και αυτό των δημοσίου βλέπουμε ότι ήταν και τα δύο αθωράκιστα..Αποτέλεσμα?όλα προς τα κάτω..Και πάμε τώρα στην λύση..

Φίλοι μου είναι ευνόητο ακόμη και για τον πιο χαζό σε αυτό τον πλανήτη ότι για να στρώσουν τα πράγματα αν δεν γίνει μια έκρηξη δεν πρόκειται να στρώσουν...Και έκρηξη = χρεοκοπία.

Πολλοί πιστεύουν ότι σκοπός της τρόικας είναι να μας τα πάρουν όλα...Πιστέψτε με..είναι λάθος..Σκοπός τους είναι να μην μολυνθούν και αρρωστήσουν οι μεγάλες οικονομίες του κόσμου κυρίως σε ιδιωτικό επίπεδο!(όσοι είναι γνώστες ξέρουν τι σημαίνει ενεργοποίηση των CDS _Και αυτό για να τα αποφύγουν είναι απλό. Δεν θέλουν μία ανακοινώσιμη χρεωκοπία αλλά μία ελεγχόμενη.όσα βλέπουμε κάθε μέρα όπως καθυστερήσεις καταβολής δόσεων δανείου προς το κράτος καθώς και επιβολή φόρων και τελών βασίζεται πάνω σε αυτό το σχέδιο. Άρα που καταλήγουμε? Στο ότι έχουμε χρεοκοπήσει.Μην αναχώνεστε όμως τόσο στην ιδέα...Άλλωστε η ιστορία λέει ότι κάθε παρακμή έχει και μια ακμή ή αλλιώς ότι κατεβαίνει ανεβαίνει..Το θέμα όμως είναι ο τρόπος.

Θα πρέπει να έχετε υπόψιν σας ότι κάθε φορά που γίνεται μια απεργία και μια φασαρία πολλοί από τους έξυπνους πολιτικούς-κυβερνητικούς χαίρονται. Γιατί αυτό που θέλουν είναι τόσο απλό. Μια οικουμενική κυβέρνηση. Καιλόγος που δεν έγινε άμεσα αυτό ήταν για να δοκιμαστεί πρώτα το σχέδιο ότι πάει προς χρεωκοπία και μετά να γίνει σωστά και κλιμακωτά. Γιατί για φανταστείτε να έβγαινε κάποιος πολιτικός που να το παίζει παλικάρι και να ανακοίνωνε χρεωκοπία τι θα γινόταν την άλλη μέρα στον υπόλοιπο κόσμο εκτός Ελλάδας με επίκεντρο την Ευρώπη!!

Επομένως τώρα που έχουν πάρει τα πράγματα τον δρόμο τους κρατήστε την ψυχραιμία σας, μην πανικοβάλλεστε, σφίξτε τα δόντια σας και παρακολουθήστε..

Τις προσεχείς μέρες-μήνες πιθανόν θα κηρυχτούν εκλογές. Ότι και να γίνει θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να γίνει ''οικουμενική'' κυβέρνηση και αυτό είναι πονοκέφαλος φυσικά για τους κυβερνώντες γιατί είναι δύσκολος ο τρόπος (βλέπετε με απλή πρόταση δεν έγινε δεκτό στο παρελθόν). Όταν γίνει αυτό θα αρχίσουν και άλλα ακόμη σκληρότερα μέτρα...Στόχος τους είναι να γίνει μείωση των εισοδημάτων !!!!Αυτό θα το πετύχουν με πραγματική μείωση μισθών, αλυσιδωτές αυξήσεις σε όλα τα προϊόντα, και σκληρούς φόρους.Όταν το φτάσουν εκεί, τότε θα είναι έτοιμα όλα να γίνει και η χρεωκοπία ή αλλιώς κούρεμα όπως λένε...(Πόσο λίγο ή πολύ ,ακέραια ή κλιμακωτά αυτό θα το δούμε). Ποιος θα την πληρώσει την νύφη?Οι τράπεζες...Και πως θα το αντέξουν?με συγχωνεύσεις και χρήμα από τις δυνατές οικονομίες των κρατών. Μόλις γίνουν αυτά θα έχουμε πετύχει κάτι...

1.Θα μπορεί το δημόσιο χρέος να είναι βιώσιμο

2.Η απίστευτη ξεφτίλα στις τιμές θα δημιουργήσει απίστευτες ευκαιρίες επενδύσεων από πλευράς ξένων επενδυτών

3.Ίσως να μπορούμε να ονειρευτούμε ξανά!

Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να χρεοκοπήσουμε. (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα χαθούν οπωσδήποτε καταθέσεις κτλ.).

Επομένως αυτό που πρέπει να κάνει ο καθένας μας είναι να προετοιμάζετε

Περιορίστε τα έξοδα σας!Και για να γίνει αυτό περιορίστε τις ανάγκες σας. Κινητά, αυτοκίνητα, μεγάλα σπίτια ακριβά ρούχα και κυρίως το απαραίτητο φαγητό!!!(γιατί στην Ελλάδα το 80% των Ελλήνων ψωνίζει τα 3πλασια απ ότι χρειάζεται με αποτέλεσμα να καταλήγουν στα σκουπίδια...)

Φροντίστε λοιπόν τα έξοδά σας να είναι 2 φορές κάτω από τα έσοδα. Ξέρω είναι δύσκολο. Αλλά θα το πω απλά! Κόψτε το σβέρκο σας για να γίνει! Πάντα υπάρχει λύση Ο καθένας μας ξέρει.(άλλοι συγκατοικούν άλλοι αλλάζουν τόπο, πουλάνε το αυτοκίνητο, κόβουν το τσιγάρο κτλ)

Όταν περιοριστούν λοιπόν οι ανάγκες μας τότε θα είμαστε έτοιμοι να ''υποδεχτούμε'' την χρεοκοπία. Αυτό θα κρατήσει από 6 -1 χρόνο..Έπειτα θα υπάρξει μια ηρεμία για μια περίοδο 6-1 έτους και έπειτα θα υπάρξει μια ανοδική πορεία της δημόσιας αλλά και ''ιδιωτικής'' οικονομίας που θα τρίβουμε τα μάτια μας!!!

Επομένως τι χρειαζόμαστε??

1.Πίστη στον Θεό για να μας το ανταποδίδει με υπομονή και κυρίως υγεία

2.Σχέδιο διατήρησης της προσωπικής μας οικονομικής ύπαρξης μας σε αυτό τον τόπο.

Αυτό που εγώ εύχομαι να αποκομίσουμε από αυτή την κρίση είναι να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι μέσα μας και να πάψουμε να πιστεύουμε στα υλικά αγαθά. Γιατί αυτό που διδασκόμαστε καθημερινά είναι ότι η ύλη είναι ύλη και δεν μας ανήκει!είναι δανική μας δίδεται μας ζητείτε ανά πάσα στιγμή να την επιστρέψουμε!Αυτό που δεν μπορεί κανείς να μας πάρει είναι η καλοσύνη και η ανθρωπιά!

Επομένως αγαπήστε και αγαπηθείτε...Όλα τα άλλα έχουν πάρει τον δρόμο τους και θα γίνουν. Μην αναλώνεστε με τα λεφτά..Θα μας τα πάρουν, και θα μας τα ξαναδώσουν, και θα μας τα ξαναπάρουν....και ξανά..Έτσι γινόταν πάντα, έτσι θα συνεχίσει να γίνεται....

Εσείς τι σκοπεύετε λοιπόν να κάνετε?Να ''ζήσετε'' η να σας ''πεθάνουν'' τα σχέδια τους?

Η μεγάλη επιστροφή...

Ναι ναι...υπάρχω τελικά...σταμάτησα να γράφω αλλά φυσικά δεν σταμάτησα να σκέφτομαι, να παρατηρώ...Ξέρω έχω πολύ καιρό να δώσω την παρουσία μου...Και ναι, σήμερα 1/9/11 αποφάσισα να γράψω.
Πέρασαν τόσοι μήνες και διαπίστωσα σήμερα πόσα πράγματα έχουν αλλάξει γύρω μου. Οι άνθρωποι που με περιβάλλουν πλέον διαφορετικοί, η πόλη που ζώ διαφορετική, η δουλειά μου, όλα τόσα διαφορετικά...Μέσα μου όμως ο ίδιος ο Αλέξανδρος που ήταν πάντα..Τελικά νομίζω ότι έχω κερδίσει ένα μεγάλο στοίχημα με τον ευατό μου...έμεινα στα 25 και μου αρέσει!!!Για την ώρα δεν έχω πολλά να πω, η για να είμαι ειλικρινής επειδή είναι πολλά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω...Σίγουρα από τις προσεχείς ημέρες θα έχω αφορμές και έτσι
ελπίζω από δω και πέρα η παρουσία μου να είναι συχνότερη όπως παλιότερα..Καλημέρα σας..

Φωνή''αβύσου''

Είναι στιγμές που προσπαθώ να αντλήσω δύναμη από το πουθενα...Είναι μέρες που ο θεός με λυπάτε και απλοχερα με κάνει να χαμογελω... αλλα για λίγο...Είναι ώρες που το μυαλό μου υποτάσεται στις αδυναμίες αυτής της βρόμικης σάρκας, θολώνει και αρχίζει να κολυμπά στον βούρκο της αδύναμίας μου...Το ποτό που δεν ήθελα να το μυρίζω έχει γίνει ''συμμαχος'' μου σε αυτή την πάλλη καθημερινά.

Ναι το παραδέχομαι...Πάντα φοβόμουν το νερό..Πάντα φοβόμουν να κολυμπισω..και όμως η μοίρα με εκδικείται..Με ''πέταξε'' στον Ωκεανό.Μόνος μου τώρα!''Μα δεν ξέρω κολύμπι'' φωνάζω...Κανείς όμως δεν με ακούει...Και γω κάθε μέρα βουλιάζω..Φωνάζω..Κανεις...όμως...Λογικό δεν είναι? Μόνοι μας ερχόμαστε στην ζωή, μόνοι μας φεύγουμε απο αυτή...τι ειρωνία!

Πόσο κοροιδεύουμε τον εαυτό μας..."για πάντα μαζι'' ψυθυρίζουν κάποιοι μεταξύ τους, και γω γελάω δυνατά, αλλά άνθρωπος και γώ βλεπετε.Μέτά κλαίω...Μήνες τώρα βασανίζομαι.Λίγοι καταλαβαίνουν, και αυτοί όχι γιατι ,με συμπονούν, αλλά γιατί το πέρασαν ή το περνούν, ή φοβούνται ότι θα το περάσουν.Μόνο στην κατηγορία ''κατάρες'' θα μπορούσα να το κατατάξω ολο αυτό...Πόσο μόνος μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος??χε χε..Ελάτε να σας πω... :)

Τουλαχιστον έχω καταφέρει κάτι δυνατο.Να δυναμώσω την υποκρισία μου!Με ρώτάνε: "είσαι καλα?'' και γω απάντώ με απίστευτο ψέμα και υποκριτικό ενθουσιασμό:'' ''ναι!!!''Όχι δεν το κάνω γιατί θέλω να σας κοροιδέψω..Το κάνω γιατί δεν θέλω να σας μοιράσώ την παραμικρή αρνητικότητα που μπορώ να μετάδώσω άθελα μου.Και έτσι γίνομαι ένας δραματικός ή και κωμικός ηθοποιός...Συγνώμη για αυτό...

Οι πληγές μου πολλές..Από παιδί τις κουβαλάω και αντί να επουλώνονται,μεγαλώνουν..Και δεν έφτανε μόνο αυτό..Βρέθηκα και κατηγορούμενος για πρώτη φορά στην ζωή μου..Αχ και να ξέρατε όλοι εσείς που τόσο έυκολα μου επισύρατε κατηγοριες πόσο πολύ μου ''χτυπήσατε'' το δικαίωμα της έκφρασης και των απόψεων που με πολύ κόπο έχω προσπαθήσει να κερδίσω..Και ναί εντάξει τα καταφέρατε..Με ''κλείσατε'' στην ''φυλακή ''μου.Κατά τα άλλα ''ευαίσθητοι άνθρωποι'.λένε..Που ναι είστε τελικα, για τον εαυτό σας όμως, όχι για τους γύρω σας.

Μόνο Ένας γνωρίζει την αλήθεια, Αυτός που όταν ξυπνάω, όταν εργάζομαι, , ευτυχώς είναι στο μυαλό μου..Από Αυτόν περιμένω πλέον...Μόνο Αυτός με ξέρει καλά,Μόνο Αυτός μπορεί να βοηθείσει.Και ξέρω...Δεν θα με ξεχάσει..Με δοκιμάζει για ακόμη μια φορά..Αν με ξεχάσει πάει να πει ότι μου άξιζε...Και τότε καλύτερα μην λυπηθεί κανείς...