Οι σκέψεις μου είναι σαν το νερό που κυλά , όπως και ένα ποτάμι.Συναντούν δίαφορα τοπία,πολλά εμπόδια και κάπου καταλήγουν.Καμία φορά κάποιοι προσπαθούν να τις 'μολύνουν' μα τελικά συνεχίζουν να κυλούν καθαρές μέσα στο μυαλό μου.Κάποια δείγματα απο αυτές είναι εδώ γραμμένες.Σας προσκαλώ να τις ''πιείτε'' οπως θα πίνατε ένα ποτήρι νερό.Άλλωστε νομίζω πως είναι πόσιμες...:-)

Το cd της εβδομάδας

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Γλυκός έρωτας,γλυκές φοβίες


Κυριακή σήμερα....Όλα μου φαίνονται τόσο όμορφα!Τόσο γλυκά!Παρόλο που είχα μία δύσκολη ημέρα εχθές απο πλευράς κούρασης, το βράδυ μου ήταν τόσο όμορφο...Ξέρω θα μου πείτε ''φταίει ο έρωτας'', και ναί φταίει.

Είναι πολύ δύσκολο να μοιραστώ μαζί σας όλο αυτό που νιώθω μέσα μου, αλλά θέλω να πιστεύω ότι λίγο - πολύ όλοι σας έχετε βρεθεί σε μιά παρόμοια κατάσταση, και έτσι μπορείτε να με καταλάβετε Προσωπικά πάντως θέλω να δηλώσω ότι αυτό που ζώ και έτσι όπως το ζώ δεν το έχω ξαναζήσει ποτέ!

Ειλικρινά νιώθω πολύ τυχερός! Και πως να μην νιώθει κάποιος τυχερός όταν βρίσκετε δίπλα δίπλα με αυτό που του αρέσει, το έχει στην αγκαλιά του, και μοιράζεται μαζί όλη την νύχτα καθώς η καρδιά του χτυπάει δυνατά και το θέλει πρώτα το μυαλό του και μετά το σώμα του...Και όλα αυτά να συμβαίνουν σε μια μικροκοινωνία που το συναίσθημα και ο αγνός έρωτας έχει αρχίσει να αγγίζει το μηδέν. Πόσο χαίρομαι που δεν ανήκω σε αυτή την ωμή ομάδα ανθρώπων...Πόσο χαίρομαι που βρίσκομαι γυμνός στο κρεβάτι και νιώθω την ανάγκη απλά να αγγίζω και μόνο!!Πόσο χαίρομαι που δεν με έχει απασχολήσει καθόλου το σεξ, και νιώθω ότι θέλω να κάνω μόνο Έ Ρ Ω Τ Α!!!

Παρόλα αυτά σήμερα μετά από όλο αυτό το δυνατό που ένιωσα και νιώθω με πιάσανε οι φοβίες μου λίγο...Ξέρετε τώρα, μήπως είναι απλά ένα όνειρο, ένα ψέμα, ένα τίποτα και πλάθω κόσμους για να μπω μέσα....Αλλά απο την άλλη υπάρχει και ο αντίλογος. Θα ξεκινήσω απο ένα ρητό που λέει: '' Αν δεν υπάρχει η απειλή για πόλεμο, δεν υπάρχει ειρήνη'' ή αλλιώς: '' Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχε η θέληση για ζωή''.΄Άρα προσωπικά καταλήγω στο ότι όλες αυτές οι φοβίες που με σκιάζουν κάποιες στιγμές, είναι απόλυτα φυσιολογικές, και με βοηθούν να προσπαθώ να ζώ ακόμη πιο έντονα σε ότι καλό μου συμβαίνει, ενώ ταυτόχρονα με πεισμώνουν να δίνω μέλλον σε αυτό.

Συμπέρασμα λοιπόν πως όταν φοβόμαστε μήπως χάσουμε κάτι ή τελειώσει, το προσέχουμε σαν τα μάτια μας ,το φροντίζουμε πάντα να είναι ''καθαρό'' και εμπλουτισμένο με καλά και αγνά συναισθήματα. Μόνο τότε είναι σίγουρο πως ο χρόνος μας επιβραβεύει, χωρίς να υπάρχει το τέλος που μας τρομάζει!!!Άρα όλα είναι στο χέρι μας τελικά....γιατί λοιπόν να φοβάμαι; Είναι θέμα θέλησης, και όλα γίνονται!!!!!!!! :)

1 σχόλιο:

Hfaistiwnas είπε...

Φίλε μου θες να μας κάνεις να ζηλέψουμε;;; :)
Μερικές φορές οι φοβίες δρούν ανασταλτικά και δεν μας αφήνουν να ζαρούμε...
απλά βάλ' τους στην άκρη!
Καλημέρα!