''Κολλημενος''- Αποθημένος έρωτας

Αχ...παιδιά...Ο τίτλος του post μου το λέει όλα..Ακόμη κολλημένος νιώθω Για μιά ακόμη φορά είχα μιά επίσκεψη που με αναστάτωσε...Βέβαια, όταν έχεις καιρό να δείς αυτό που εδώ και πάρα πολύ καιρό θέλεις αλλά δεν μπορείς να το ''αγγίξεις'' είναι δυνατόν να μην παρασυρθείς και να μην αρχίζεις να νιώθεις το χτυποκάρδι μέσα σου και να φωνάζει η ψυχή σου ''ΣΕ ΘΕΛΩ ρε γαμώτο μου...;''

Η μέρα μου ξεκίνησε πολύ όμορφα σήμερα, και παρόλο που η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη και είχα πεί στον ευατό μου να μείνω συγκρατημένος μέσα μου, εγώ για ακόμη μιά φορά παρασύρθηκα...

Ακόμη μιά φορά ''έπεσα'' ψυχολογικά που δεν μπορώ να εκφράσω αυτά που νιώθω...

Ακόμη μιά φορά έκανα τον μαλάκα, και τον καλό ακροατή σε όλα αυτά που άκουγα (που ήταν τελείως άσχετα)

Ακόμη μια φορά κατάλαβα ότι ''την έχω δαγκώσει την λαμαρίνα'' (που λέει και ο λαός).

Αλλά ρε παιδιά τι να κάνω;Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που τον θες τόσο πολύ, που μέσα σου ξέρεις ότι τον αγαπάς, και πέρα απο όλα αυτά βλέπεις ότι έχει ομορφύνει (και αυτό είναι αντικειμενικό, όχι γιατί έτσι το βλέπω εγώ) και έχει πλησιάσει κατά πολύ τα πρότυπα που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου για αυτό που σου αρέσει, είναι δυνατόν να μην λιώνεις;;;

Ναι λοιπόν το παραδέχομαι...Είμαι ερωτευμένος εδώ και καιρό...Από την μία αυτό είναι καταπιεστικό γιατί υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μην μπορώ να εξομολογηθώ για αυτά που νιώθω αλλά απο την άλλη αυτό είναι μια φοβερή τροφή για την καρδιά μου. Καταλαβαίνω ότι έχω αισθήματα παρόλο την μιζέρια και την ψυχρότητα που υπάρχει γύρω μας... Βέβαια είναι στιγμές που πραγματικά ''δεν την μπορώ τέτοια Ζωή' (που λέει και ο Κουρκούλης) αλλά τι να κάνω; Τώρα κάποιοι μπορεί να συμφωνούν μαζί μου αλλά μέσα τους να υπάρχει ένα γιατί...Εγώ σε αυτό το γιατί πιστεύω πώς υπάρχει μια απάντηση...

Θεωρώ (όπως έχω γράψει και σε πιο παλιό post ) τίποτα δεν γίνεται τυχαία...

Αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να ψάχνει υποκατάστατα αυτού του έρωτα, Θεωρώ πως η κατάσταση που περνάω είναι για να φορτίστω τόσο πολύ μέσα μου και ο καλός θεούλης ή η μοίρα (όπως το δει κάποιος) να με πάει σε κάτι τελείως διαφορετικό ή έστω και σε ένα υποκατάστατο (που μπορεί να είναι και καλύτερο απο το αυθεντικό) και να επενδύσω όλα αυτά που νιώθω εκεί....Γιατί εκεί θα πείτε και όχι εδώ;Αυτό παιδιά το κρίνει ο Μεγάλος...Εμείς είμαστε πολύ μικροί μπροστά του για να κρίνουμε και να αποφασίζουμε για το τι μας συμβαίνει και τι συναντούμε...

Στην δική μου περίπτωση νομίζω πως ίσως τελικά να μην αξίζει να το μοιραστώ όλο αυτό που νιώθω,αλλά να το κρατήσω και να το δώσω κάπου αλλού...

Για αυτό δεν θα πιέσω τον αυτό μου να ''πνίξει'' όλα αυτά που νιώθω, αλλά αντιθέτως να τα ζώ καθημερινά (έστω και αν με ρίχνουν κάποιες στιγμές) γιατί μάλλον θα μου χρειαστούν στο μέλλον...Βέβαια δεν κρύβω πως μέσα μου θέλω να παραμένει μια ελπίδα να ζήσω δηλαδή καταστάσεις και στιγμές όπως θα ήθελα, αλλά ''δύσκολες εποχές για πρίγκιπες'.Το σημαντικό νομίζω πως είναι να μην με κάνουν να φτάνω σε σημείο ναδίρ, και να μην μπορώ να κάνω μετά τίποτα όλη την ημέρα...Αυτό είναι θέμα αυτοελέγχου νομίζω...¨

Για αυτό φίλοι μου, ότι και αν σας συμβαίνει, ότι και αν νιώθετε ''πάρτε'' αυτό που χρειάζεται να ''πάρετε'' και φύγετε με τα εφόδια σας για παρακάτω. Αυτό κάποιοι το αποκαλούν εμπειρίες...Θα συμφωνήσω μαζί τους και θα τονίσω ότι τελικά είναι σημαντικές για να προχωράμε ένα βήμα παρακάτω...Έστω και στα όνειρα μας...Καληνύχτα σας...