Οι σκέψεις μου είναι σαν το νερό που κυλά , όπως και ένα ποτάμι.Συναντούν δίαφορα τοπία,πολλά εμπόδια και κάπου καταλήγουν.Καμία φορά κάποιοι προσπαθούν να τις 'μολύνουν' μα τελικά συνεχίζουν να κυλούν καθαρές μέσα στο μυαλό μου.Κάποια δείγματα απο αυτές είναι εδώ γραμμένες.Σας προσκαλώ να τις ''πιείτε'' οπως θα πίνατε ένα ποτήρι νερό.Άλλωστε νομίζω πως είναι πόσιμες...:-)

Το cd της εβδομάδας

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Μια αγάπη γεννιέται


Πέρασαν κάποιες μέρες για να κάνω την εμφάνιση μου και πάλι εδώ, αλλά ευτυχώς δεν έχω πλέον πολύ χρόνο...Ο άγγελος μου έχει για μένα πρωταρχική σημασία, και κατ' επέκταση το blog έρχεται μετά από αυτόν. Και πως να μην είναι έτσι αφού αυτός ο άνθρωπος μου έχει αλλάξει στην κυριολεξία την ζωή. Με έχει κάνει να γελάω πολύ, και να δακρύσω από ευτυχία! Κοντεύει να περάσει ένας μήνας μαζί του και γώ νιώθω ότι ακόμη δεν έχω ζήσει τίποτα ...Βρεθήκαμε μαζί 3 γεμάτες ημέρες στην όμορφη Σύρο (παιδιά να πάτε είναι πολύ όμορφο νησί) και πραγματικά έζησα πράγματα που θέλω πολυ να ξαναζήσω μαζί του. Φάγαμε μαζί σε όμορφα ταβερνάκια, περπατήσαμε χέρι-χέρι στα σοκάκια, μα πάνω απ'ολα κάναμε Έ Ρ Ω Τ Α! Πραγματικά νομίζω πως αυτή η σχέση είναι ξεχωριστή όχι μόνο για μας αλλά και για τους γύρω μας. Θεωρώ πως τα συστατικά του Έρωτα + του Έρωτα αρχίζουν να ενώνονται όλο και περισσότερο και να δημιουργούν ''χημικές αντιδράσεις'' όπως εξάρτησης, λατρείας, και φόβου. Φόβου να μην χαθεί όλο αυτό που έχει δημιουργηθεί, αλλά και φόβου να μην πληγωθούμε. Νιώθω ότι θέλω να προσφέρω τόση ευτυχία...Και ειλικρινά ίσως σκέφτεστε ότι θέλω να πάρω το ίδιο. Όχι όμως...Η ανταμοιβή μου είναι η ευτυχία του άλλου. Έχει τύχει αρκετά βράδια που κοιμάμαι με τον άγγελό μου, να ξυπνήσω και απλά να τον κοιτώ την ώρα που κοιμάται. Απλά τότε χαμογελώ και αισθάνομαι τόσο όμορφα αφού βλέπω ότι κοιμάται ήσυχα, γλυκά και ευτυχισμένα, γνωρίζοντας ότι για να είναι έτσι έχω βάλει και εγώ το χεράκι μου... (βέβαια μερικά βράδια βάζω και άλλου το χεράκι μου, αλλά αυτά δεν σας αφορούν...)

Έχω αρχίσει να νιώθω αισθήματα αγάπης πολύ έντονα τις τελευταίες μέρες, και άν για πολλούς είναι νωρίς για κάτι τέτοιο, δεν με απασχολεί. Έχω δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα είμαι απόλυτα ειλικρινής με αυτόν τον άνθρωπο για το τί νιώθω...Αυτή την φορά δεν θα πνίξω τίποτα από αυτά που νιώθω! Και αν για κάποιους το να αγαπάς έναν άνθρωπο σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα ακούγεται κάπως, θα ήθελα να μου απαντήσουν πρώτα γιατί πρέπει να συμβαδίζω με το τι συμβαίνει συνήθως και όχι με το τι νιώθω; Και δεύτερο, γιατί τελικά οι άνθρωποι θέλουν να αγαπούν μετά από πολύ καιρό ενώ απο την άλλη, αγαπούν να μισούν κάποιον απο το πρώτο λεπτό μιάς γνωριμίας; Μήπως η μιζέρια τους έχει κυριεύσει και δεν αφήνουν το αληθινό ψυχικό τους κόσμο να ξεπεταχτεί απο το μέσα τους; Πόσο ανόητοι γίνονται τελικά οι άνθρωποι βάζοντας ως πρόσχημα τις φοβίες τους. Φοβούνται να δώσουν αγάπη γιατί φοβούνται οτι δεν θα πάρουν...Αλλά αυτό δεν είναι αγάπη....Αγάπη είναι να δίνεις χωρίς να ζητάς...Αυτό προσπάθησε να πεί και ο Χριστός στους στενόμυαλους.

Δεν διστάζω λοιπόν να πώ πως αυτή την στιγμή δεν νιώθω μόνο ερωτευμένος, αλλά νιώθω ότι και αγαπώ!!! Θέλω ο θεός να τον βοηθά να είναι καθημερινά καλά, όπου και αν είναι ότι και αν κάνει. Και γώ από την μεριά μου να κάνω ότι είναι δυνατόν για να είναι ευτυχισμένος...Ευχή μου, η αγάπη μου να φτάσει να ξεχειλίσει τόσο πολύ που να μαλακώσει ακόμη και την πιό σκληρή καρδιά που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο...Όπως αντιλαμβάνεστε, για μένα τώρα όλα ξεκινάνε!

6 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα! Ο έρωτας σε κάνει πολυγραφέστατο! λολ! Πήγατε τριήμερο!!! Τι καλά!!!!
Συμφωνώ με τα παραπάνω.. έγραψες πολύ καλά! Και μην σκέφτεσαι τι κάνει ο κόσμος! Μείνε έξω απο το συνηθισμένο και το στερεότυπο!
Μερικές φορές μπορεί να φοβάσαι να δώσεις αγάπη μόνο επειδή φοβάσαι μην πληγωθείς... δεν είναι εύκολο να αγαπάς, να κολλάς και να λαμβάνεις αδιαφορία..
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Ο έρωτας παιδί μου μόνο με πάθος μπορεί να υπάρχει. Μπορείς να φυτέψεις ένα τριαντάφυλλο στα βράχια; Θα μαραθεί... Έτσι και ο έρωτας. Για να ανθίσει θέλει εύφορα αισθήματα και δροσερά ποτάμια από γλυκόλογα! Δώστου να καταλάβει! :))

oblivion είπε...

Που χάθηκες εσύ; καιρός έχεις να μας γράψεις νέα σου!

predo είπε...

Τί έγινε ερωτευμένο αγόρι? Πού χάθηκες? Έχεις καιρο να γράψεις! Πώς και έτσι?

g for george είπε...

Κοίταξε πώς έχουν τα πράγματα:

απόψε από τα λινκς του Ηφαιστίωνα βρήκα το μπλογκ σου.

Διαβάζοντας ένα-δύο ποστ, με έπιασα να να έχω ειρωνικό χαμογελάκι και να "περιγελώ" τον τρόπο και αυτά που γράφεις. Και τα συναισθήματα που βγάζεις. Συνέχισα ασυναίσθητα να διαβάζω.

Και θυμήθηκα τον εαυτό μου.



Συνέχισε να γράφεις ακριβώς όπως γράφεις και να αισθάνεσαι όπως αισθάνεσαι.

Μην αλλάξεις για κανέναν.

g for george είπε...

ΥΓ:
Βλέπεις, στο από πάνω ποστ γράφεις κάτι πάρα πολύ σωστό:

"γιατί δυστυχώς η καθημερινότητα μας δεν μας επιτρέπει να είμαστε πάντα χαμογελαστοί και χαρούμενοι με αποτέλεσμα να ''δηλητηριαζόμαστε' απο αυτή".