Νιώθω αποψε ότι η ενέργεια που νιώθω μέσα μου είναι τόσο μεγάλη που δεν αντέχω να μην γράψω εδώ!Ο έρωτας που μου χτύπησε την πόρτα περίπου πριν μια εβδομάδα κάθε στιγμή δυναμώνει! Δυναμώνει αυτό το ΄΄Σε θέλω'' το '' σε σκέφτομαι''...
Το ξέρω, το νιώθω, δεν μπήκε στην ζωή μου τυχαία αυτή η ύπαρξη. Μια σειρά απο καθημερινές συμπτώσεις, μια σειρά απο τόσα κοινά σημεία δεν είναι τυχαία! Κάποιοι μπορεί να μιλούν για ενθουσιασμό , φούσκα, οτιδήποτε! Εντάξει δίκιο έχουν να τα λένε...Προσπαθούν να βοηθήσουν και να αποτρέψουν τις εξελίξεις στον ψυχικό κόσμο και των δυο απο μία πιθανή άσχημη τροπή αυτής της γνωριμίας. Αλλά το να συμβαίνει με τις περισσότερες γνωριμίες αυτό δεν σημαίνει οτι μπορεί να συμβεί με όλες!
Εδώ υπάρχουν στοιχεία και αποδείξεις!Εδώ υπάρχουν τα τέλεια ''υλικά'' για να δημιουργηθούν οι καλύτερες βάσεις για ένα ''κτήριο'' που δεν θα μπορεί να το κουνήσουν ούτε 15 ρίχτερ!
Θα μου πέιτε:
'και με ποιον ''αρχιτέκτονα'' πας να χτίσεις; Που θα βρεις καλούς ''μαστόρους''; Πως σου ήρθε τώρα να ''χτίσεις'';Αφού έμενες στο ''ενοίκιο'' και είχες βολευτεί τι θες και μπλέκεις τώρα;'
Και απαντώ:
Η ''ιδέα'' να ''χτίσω'' ήταν κοινή έχει πολύ θέληση και απο τις δύο πλευρές
''Μαστόρους'' έχω τις εμπειρίες μου που μου έμαθαν τόσα
Το ''ενοίκιο'' με κούρασε, και δεν το γουστάρω πλέον
Και ''αρχιτέκτονα'' σε όλο αυτό έχω τον Θεό.
Νομίζω ότι δεν έχω να φοβηθώ τίποτα! Μόνο τον ''Αρχιτέκτονα'' φοβάμαι..που του ζήτησα ένα δείγμα ευτυχίας για λίγο για να πάρω δύναμη και να συνεχίσω να ζω, και Αυτός μου έστειλε έναν άγγελο, συνοδευόμενο με ένα σωρό συμπτώσεις για να μου αποδείξει ότι είναι δώρο απο ψηλά, και όχι κάτι απλό. Σ' ευχαριστώ Θεέ μου!!!Σ'ευχαριστώ άγγελε μου....
7 σχόλια:
Αφού μπήκες στο χορό θα χορέψεις δηλ. αφού έγινες χτίστης θα χτίσεις... θα είναι η δουλειά σου απο εδώ και πέρα. Θα βρείς τα εμπόδιά σου αλλά θα συνεχίσεις. Στο χέρι σου είναι ο τρόπος και η αρμονία του χτίσματος. Ένας χτίστης δημιουργεί... με αρχιτέκτονα το θεό δεν θα πέσει έξω.
Καλημέρα!!!!
Καλημέρα κι από μένα.. Κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω ανθρώπους στη φάση που είσαι εσύ τώρα χαίρομαι, με αγγίζουν.. Κι αν νιώθεις έτσι τώρα δεν χρειάζεται να το θέσεις υπό αμφισβήτηση, επειδή οι άλλοι γύρω σου προσπαθούν να σε προσγειώσουν. Ωστόσο, μια διαφοροποίηση: για μένα, ο αρχιτέκτονας είσαι εσύ, όχι ο Θεός. Το εργαλείο μας για να χτίσουμε σχέσεις οποιουδήποτε χαρακτήρα είναι ο ευατός μας, γιατί αυτόν καλούμαστε να μάθουμε, να αλλάξουμε, να παρατηρήσουμε κλπ.. Καλημέρα και πάλι λοιπόν!
Σε ευχαριστω θερμά για το σχόλιο σου.Θα ήθελα να τονίσω ότι έθεσα σαν αρχιτέκτονα τον Θεό, διότι με βάση τα πιστεύω μου, θεωρώ ό,τι μας συμβαίνει στην ζωή μας πηγάζει από την θεία σοφία,άρα εδώ τα ''σχέδια'' τα έχει ο Θεός και όχι εγώ. Εγώ απλά χτίζω.Όσο αφορά την προσγείωση,αμφισβητώ, διότι όσο και να θέλει να νιώσει κάποιος τον φίλο του, τον γνωστό του κτλ δεν μπορεί να νιώσει αυτά που νιώθει, γιατί απλά δεν μπορεί να είναι στην ψυχή του, δεν μπορεί να είναι παρών την στιγμή που λέγονται και με τον τρόπο που λέγονται.Δεν μπορεί να βλέπει τα βλέματα όταν ανταλάσονται...Απλά ακόύει διαλόγους και περιγραφές.Και εκεί μπορεί να μπεί σε ένα τρυπάκι να κάνει λάθος και να προσγειώσει τον άλλον σε κάτι που δεν θα πρέπει να χάσει να το ζεί από 'ψηλά'!
Το ίδιο λέμε.. όταν λέω "κι αν νιώθεις έτσι τώρα δεν χρειάζεται να το θέσεις υπό αμφισβήτηση.." αναφέρομαι σε αυτό πως νιώθεις εσύ. Οπότε καλά κάνεις και δεν αμφισβητείς αυτό που νιώθεις. Την προσγείωση των άλλων μπορείς να την αγνοείς - άλλωστε από όσα ακούμε καθημερινά γύρω μας είτε τους δίνουμε σημασία συνειδητά είτε όχι, πάντα κάτι απομένει μέσα μας! Να' σαι καλά!
Παιδιά αρχιτέκτονας είναι ο Θεός γιατί Αυτός σχεδιάζει! Ο εαυτός μας είναι ο μηχανικός που αναλαμβάνει να δώσει στο σχέδιο σάρκα και οστά. Εάν ο μηχανικός είναι ανίκανος τα σχέδια μένουν απλά σχέδια...
Ελπίζω να είσαι καλός μηχανικός!
Καλή συνέχεια στην δημιουργία που ξεκίνησες!
Ανώνυμε, ανατρέχοντας στα ποστ του "οικοδεσπότη" μας, εντόπισα ένα ενδιαφέρον σχόλιο περί υπευθυνότητας τον Μάρτιο που μας πέρασε. Σε αυτό πάνω κάτω αναφέρομαι κι εγώ, όταν λέω ότι ο καθένας από εμάς είναι ο αρχιτέκτονας της ζωής του -προφανώς για όσα περνούν από το χέρι του. Αλλά τελικά πιστεύω ότι περνούν από το χέρι μας πιο πολλά από όσα νομίζουμε, κι αυτό είναι πιο έυκολο να το καταλάβει κανείς όταν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του, στο μέγεθος που του αναλογεί. Καλημέρα σας!
Καλησπέρα!
Δημοσίευση σχολίου