Οι σκέψεις μου είναι σαν το νερό που κυλά , όπως και ένα ποτάμι.Συναντούν δίαφορα τοπία,πολλά εμπόδια και κάπου καταλήγουν.Καμία φορά κάποιοι προσπαθούν να τις 'μολύνουν' μα τελικά συνεχίζουν να κυλούν καθαρές μέσα στο μυαλό μου.Κάποια δείγματα απο αυτές είναι εδώ γραμμένες.Σας προσκαλώ να τις ''πιείτε'' οπως θα πίνατε ένα ποτήρι νερό.Άλλωστε νομίζω πως είναι πόσιμες...:-)

Το cd της εβδομάδας

Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Το Σήμερα


Ένα ακόμη σήμερα φεύγει...Ένα σήμερα αύριο έρχεται...Οι σκέψεις μου γυρίζουν στο μυαλό μου όπως το αλάτι στο νερό που καθώς ο Σπανουδάκης όπου ακούω τώρα το ''ανακατεύει'' ,αρχίζει να λιώνει. Ο χρόνος όπως πάντα δίπλα μου, ετοιμάζεται να το καταπιεί όλο αυτό. Αλλά εγώ συνεχίζω να σκέφτομαι , να υπάρχω, προσθέτοντας όλο και περισσότερο ''αλάτι'' στην ζωή μου. Έτσι για να υπάρχει γεύση...Που θα πάει αυτό; Που οδηγείτε; Που καταλήγει;

Σκέφτομαι την δουλειά μου...Θέλω να κάνω ριζικές αλλαγές...

Σκέφτομαι τους δικούς μου ανθρώπους...Κάποτε θα τους χάσω...

Σκέφτομαι τον Θεό...Αξίζω για να τον ενοχλώ με τις προσευχές μου για ένα καλύτερο μέλλον;

Σκέφτομαι τους φίλους μου...Είναι πραγματικοί μου φίλοι;

Σκέφτομαι τους ανθρώπους γύρω μου...Υπάρχουν αληθινά χαμόγελα;

Σκέφτομαι εμένα....Τι κάνω τελικά;Που οδηγούμε;Είμαι σε καλό δρόμο ή είμαι στο διάστημα σε άλλο γαλαξία, και γώ νομίζω ότι έχω ανακαλύψει την γή;

Σκέφτομαι την καρδιά μου...Ποιά ψυχή τελικά θα την ανοίξει και θα μπεί μέσα της; Έχει τόσα πολλά να δώσει....

Σκέφτομαι, σκέφτομαι,σκέφτομαι......Μα τελικά δεν καταλήγω πουθενά με την ανθρώπινη μου λογική...

Νιώθω ότι χρειάζομαι απεγνωσμένα την βοήθεια κάποιου ανώτερου για τις απαντήσεις...Δεν ξέρω αν θα τις πάρω. Το σίγουρο είναι πώς ο κ. χρόνος, με επισκέπτεται καθημερινά. Άλλοτε με χαροποιεί και άλλοτε με κάνει να λησμονώ..Το σίγουρο είναι πως κάθε μέρα μου παίρνει το σήμερα και με το ''μαγικό'' του άγγιγμα μου το μετατρέπει σε χθές, με αντάλλαγμα το αύριο...

Αυτό ξέρω ότι δέν μπορεί να αλλάξει,όμως ξέρω ότι Αυτός που εγώ αποκαλώ Θεό και πραγματικό μου πατέρα, μπορεί να χρωματίσει με τα αγαπημένα μου χρώματα την κάθε μου στιγμή, και να μου προσφέρει όλα τα θέλω μου...

<<Θεέ μου,πιστεύω ότι υπάρχεις και μου το έχεις αποδείξει αμέτρητες φορές σου ζητώ να με βοηθήσεις για μιά ακόμη φορά...Μπορεί και να μην το αξίζω, αλλά εγώ το ζητώ και εσύ θα κρίνεις....>>

5 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

O Θεός δεν λέει όχι..
Κανείς δεν στερήθηκε τη βοήθειά του, όσο και αν φαίνεται άδικος κάποιες φορές. Κάποια ερωτήματα δεν θα απαντηθούν ποτέ.. ίσως δώσεις μόνος σου απάντηση. Εύχομαι να την λάβεις..
Καλό απόγευμα...

Alexandros είπε...

Ποτέ δεν έννοιοσα ότι ο Θεός ήταν άδικος μαζί μου.Η θεία κρίση είναι μεγάλη και η θεία σοφία ακόμη μεγαλύτερη.Εμείς με το ανθρώπινο μυαλό είμαστε πολύ ''φτωχοί'' μπροστα σε αυτά.Απλά όταν νιώθουμε το αίσθημα της απογοήτευσης ζητούμε καμιά φορά ένα μικρό σημάδι ή έστω ένα μύνημα της θεία σοφίας για το μέλλον μας...Κατά τα άλλα, προχωρούμε και αφήνουμε ένα μεγάλο κομμάτι του μυαλού μας στα χέρια Του...

Aviator είπε...

Χρόνια Πολλά καταρχήν. Αξίζει να πιστεύουμε σε κάτι ανώτερο. Οι εποχές αλλάζουν αλλά η πίστη παραμένει.

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά!

Alexandros είπε...

Χρόνια πολλά παιδιά!!!Να είστε καλά!!!