Το Σήμερα

Ένα ακόμη σήμερα φεύγει...Ένα σήμερα αύριο έρχεται...Οι σκέψεις μου γυρίζουν στο μυαλό μου όπως το αλάτι στο νερό που καθώς ο Σπανουδάκης όπου ακούω τώρα το ''ανακατεύει'' ,αρχίζει να λιώνει. Ο χρόνος όπως πάντα δίπλα μου, ετοιμάζεται να το καταπιεί όλο αυτό. Αλλά εγώ συνεχίζω να σκέφτομαι , να υπάρχω, προσθέτοντας όλο και περισσότερο ''αλάτι'' στην ζωή μου. Έτσι για να υπάρχει γεύση...Που θα πάει αυτό; Που οδηγείτε; Που καταλήγει;

Σκέφτομαι την δουλειά μου...Θέλω να κάνω ριζικές αλλαγές...

Σκέφτομαι τους δικούς μου ανθρώπους...Κάποτε θα τους χάσω...

Σκέφτομαι τον Θεό...Αξίζω για να τον ενοχλώ με τις προσευχές μου για ένα καλύτερο μέλλον;

Σκέφτομαι τους φίλους μου...Είναι πραγματικοί μου φίλοι;

Σκέφτομαι τους ανθρώπους γύρω μου...Υπάρχουν αληθινά χαμόγελα;

Σκέφτομαι εμένα....Τι κάνω τελικά;Που οδηγούμε;Είμαι σε καλό δρόμο ή είμαι στο διάστημα σε άλλο γαλαξία, και γώ νομίζω ότι έχω ανακαλύψει την γή;

Σκέφτομαι την καρδιά μου...Ποιά ψυχή τελικά θα την ανοίξει και θα μπεί μέσα της; Έχει τόσα πολλά να δώσει....

Σκέφτομαι, σκέφτομαι,σκέφτομαι......Μα τελικά δεν καταλήγω πουθενά με την ανθρώπινη μου λογική...

Νιώθω ότι χρειάζομαι απεγνωσμένα την βοήθεια κάποιου ανώτερου για τις απαντήσεις...Δεν ξέρω αν θα τις πάρω. Το σίγουρο είναι πώς ο κ. χρόνος, με επισκέπτεται καθημερινά. Άλλοτε με χαροποιεί και άλλοτε με κάνει να λησμονώ..Το σίγουρο είναι πως κάθε μέρα μου παίρνει το σήμερα και με το ''μαγικό'' του άγγιγμα μου το μετατρέπει σε χθές, με αντάλλαγμα το αύριο...

Αυτό ξέρω ότι δέν μπορεί να αλλάξει,όμως ξέρω ότι Αυτός που εγώ αποκαλώ Θεό και πραγματικό μου πατέρα, μπορεί να χρωματίσει με τα αγαπημένα μου χρώματα την κάθε μου στιγμή, και να μου προσφέρει όλα τα θέλω μου...

<<Θεέ μου,πιστεύω ότι υπάρχεις και μου το έχεις αποδείξει αμέτρητες φορές σου ζητώ να με βοηθήσεις για μιά ακόμη φορά...Μπορεί και να μην το αξίζω, αλλά εγώ το ζητώ και εσύ θα κρίνεις....>>

Οι επιλογές μας

Ο χρόνος κυλάει καθημερινά για όλους μας...Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, μας βρίσκει να κάνουμε κάτι. Άλλοι δουλεύουμε άλλοι μας δουλεύουν και άλλοι γίνονται απλά παρατηρητές αυτών των καταστάσεων. Άραγε όμως πόσο ευχαριστημένοι είμαστε απο αυτά που κάνουμε, ή αυτά που έχουνε δίπλα μας; Και τελικά τι κάνουμε για αυτό; Και καλά όταν είμαστε εντάξη με τις επιλογές μας, αλλά όταν δεν είμαστε;

Πετάμε το μπαλάκι στην μοίρα; Στην οικογένεια; Στην πολιτεία; Στον φίλο; Στον Θεο; Που;Μάλλον οπουδήποτε αλλού εκτός απο τον εαυτό μας....

Ο καθένας μας προσπαθεί να διώξει τις ευθύνες απο πάνω του για ότι δεν του αρέσει απο τον τρόπο ζωής του και να τις ρίξει πάνω σε πρόσωπα ή καταστάσεις ή και τα δύο μαζί προκειμένου να φαίνεται στον καθρέφτη για τον ίδιο του τον εαυτό ''αναμάρτητος''. Μήπως όμως όλο αυτό είναι η κορύφωση του ανθρώπινου εγωισμού; Μήπως τελικά με το να το συζητάμε αυτό που μας βασανίζει και δεν μας αρέσει, είτε με τον εαυτό μας είτε με άλλους απλά κερδίζει πόντους στον διαγωνισμό της κοινωνίας μας ''ο πιό μίζερος άνθρωπος'';


Όλα τα πράγματα που ζούμε γύρω μας υλικά και μη είναι επιλογή μας. Ακόμη και το οτι ζούμε είναι επιλογή μας. Μόνο το ότι ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο δεν ήταν επιλογή μας. Όμως είναι επιλογή μας για το πόσο θα μείνουμε(πάντα σε λογικά πλαίσια αυτό). Θα σκεφτείτε τώρα ότι κάποιοι άνθρωποι παλεύουν με ασθένειες που μπορεί να τους στερήσουν ακόμη και την ζωή τους. Αυτό είναι επιλογή; Όχι σίγουρα δεν είναι επιλογή αλλά σίγουρα έχουν επιλογή για το αν θέλουν πραγματικά να ζήσουν. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων που επέλεξαν να ζήσουν ακόμη και κάτω απο βαριές ασθένειες και τα κατάφεραν!


Καθημερινά λόγω της δουλειάς μου ακούω άπειρα προβλήματα του κόσμου, και κάθε φορά καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα λέγοντας ''ήταν επιλογή του''. Κάνοντας λοιπόν κάποιος την επιλογή του γνωρίζει τις επιπτώσεις;Είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα κακός κείμενα των αποφάσεων; Δυστυχώς στις περισσότερες φορές όχι. Και το άσχημο δεν είναι μία λάθος επιλογή, αλλά το ότι δεν γίνετε αναστροφή 180 μοιρών στο μυαλό και με εφόδιο την εμπειρία , να γίνουν βήματα για μιά καλύτερη επιλογή! Αντιθέτως μένουμε ''εκεί'', άπραγοι, και μίζεροι. Και φυσικά πολλές φορές όταν βλέπουμε κάποιον παλεύει να κάνει μιά αλλαγή στις αποφάσεις του για κάτι καλύτερο επειδή είχε κάνει στο παρελθόν κάποιες λάθος επιλογές, προσπαθούμε να τον μεταπείσουμε να μην κάνει τίποτα και να μείνει εκεί που είναι τώρα μήπως και τελικά τώρα κάνει λάθος και όχι στις αρχικές του επιλογές. Πόσο λάθος όμως είναι αυτό!!!Πως μπορεί να ξέρει ο διπλανός μας, η μαμά μας ή ο μπαμπάς μας κτλ τι είναι αυτό που θέλουμε πραγματικά και γενικότερα με τι κριτήρια χαρακτηρίζουμε μια επιλογή σωστή ή λανθασμένη. ΚΑΝΕΝΑΣ!!


Για αυτό πριν πάρουμε μια απόφαση και κάνουμε μια επιλογή θα πρέπει να γνωρίζουμε και τις επιπτώσεις. Σίγουρα χρειάζονται βέβαια και κάποια ρίσκα. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι να μπορούμε να ρισκάρουμε εκεί που μπορούμε να πάρουμε και το ''δίπλα'' δρόμο, και όχι να επιλέξουμε έναν δρόμο που δεν έχει επιστροφή. Συνήθως στα επαγγελματικά και γενικότερα τα υλικά αγαθά, έχουν επιστροφή όταν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά ή απο πάνω μας βρίσκετε το ''Αστέρι της Βηθλεέμ' που μας καθοδηγεί. Σε ζητήματα όμως σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και τις οικογένειας δεν είναι το ίδιο όταν διαλέγουμε να βγάλουμε ένα άνθρωπο στην ζωή. Γιατί εκεί δεν έχει επιστροφή. Το επιλέγεις, το κάνεις και το ζείς , έως να μπορέσει πραγματικά να κάνει και αυτό τις δικές του επιλογές μετά. Όλα λοιπόν μπορούν να αλλάξουν γύρω μας, εκτός και αν επιλέξουμε φέρουμε μιά καινούργια ζωή δίπλα μας.


Κλείνοντας θα πω λοιπόν πως ότι δεν μας αρέσει δίπλα μας, απλά το αλλάζουμε. Και ας μην ξεχνάμε πως όταν θέλουμε κάτι πραγματικά, τότε ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί μαζί μας για να μας το προσφέρει.

Καλό Πάσχα σε όλους!

Μυστικά πάθη & έρωτες...

Πέρασε καιρός απο τότε που έγραψα το τελευταίο μου post, αλλά κάτι η δουλειά, κάτι που ήθελα να ''φορτιστώ'' για να γράψω,πέρασαν οι μέρες...Το παρόν post θέλω να το αφιερώσω σε όλους αυτούς που έχουν μυστικά μέσα τους είτε αυτό είναι ένα ψέμα, είτε ένας έρωτας η μιά αγάπη ή ακόμα και ένα πάθος που φοβούνται να το προβάλλουν στον καθρέφτη και να το αντιμετωπίσουν κατάλληλα για να βοηθηθούν ή να απαλλαγούν απο αυτό.
Άραγε έχετε δεί το κόσμο απο σχετικά ψηλά και να αναρωτηθείτε αν όλοι αυτοί που βλέπετε ''είναι'' και αυτό που προβάλουν; Προσωπικά το έχω κάνει αλλά κυρίως το φαντάζομαι μια και η δουλειά μου βασίζετε σε πολύ κόσμο...
Κλείστε λοιπόν τα μάτια και φανταστείτε όλους αυτούς που περπατάνε από κάτω σας...Άλλοι χαμογελούν και σκέφτονται πως θα σας ''κλέψουν'', άλλοι κρατάνε το χέρι του δήθεν έρωτα τους και με το άσπρο του ματιού τους κοιτούν τον πιο ''ωραίο κομμάτι'' που περνάει δίπλα τους,ενώ κάποιες μητέρες καμαρώνουν για τα παιδάκια τους και τον άντρα τους προβάλλοντας την ''τέλεια'' οικογένεια και την ίδια στιγμή χτυπάει το κινητό τους και απαντούν με ένα '' δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα...'' και το κλείνουν με απίστευτη μαγεία ώστε ο σύζυγος μην καταλάβει ότι στο κεφάλι του υπάρχουν κέρατα. Το ίδιο μπορεί να κάνει και ο κύριος Χ βέβαια, αλλά για την γυναίκα-μητέρα το παράπτωμα είναι πιο σοβαρό

Άλλοι πάλι προσποιούνται για τα λεφτά τους, το ντύσιμό τους και προσπαθούν να δείχνουν σε όλους εμάς τους ''άτυχους'' πόσο κατώτεροι είμαστε απέναντί τους (πόσο ανόητοι είναι και αυτοί ) ενώ προφανώς ξεχνούν οτι έχουν πάθη είτε με ναρκωτικά είτε με τζόγο, είτε με πιτσιρίκια, κοριτσάκια ή αγοράκια γιατί σεξουαλικά νιώθουν οτι είναι στο ναδίρ, και δεν έχουν τρόπο να νιώσουν ανώτεροι...Και φυσικά όλα αυτά είναι απλά δείγματα...Ο καθένας έχει ένα σωρό απο τέτοια παραδείγματα ...Υπάρχουν βέβαια και οι πιο ''αθώοι'' της ιστορίας μου, που απλά δηλώνουν κάτι άλλο για τον κόσμο και στην ουσία κρύβουν κάτι άλλο μέσα τους. Αυτό μπορεί για παράδειγμα για ένα αγόρι να είναι ένας έρωτας με άλλο αγόρι που το κοινωνικό κατεστημένο ή οι καταστάσεις δεν του επιτρέπουν ούτε καν να το αναφέρει στον εαυτό του και φυσικά να το πνίγει μέσα του, ενώ τα βράδια το ονειρεύεται...

Παρόλα αυτά όλοι αυτοί που ανέφερα παραπάνω δειγματοληπτικά, παρουσιάζουν μιά άλλη προσωπικότητα μόνο και μόνο για να παραστήσουν ότι άγγιξαν την τελειότητα της σημερινής κοινωνίας μας και όλα είναι ένα όμορφο έργο του σινεμά...Τι ουτοπία!!!!Παρουσιάζονται όλοι στην κοινωνία μας με κάποιο ρόλο. Πολλές φορές κάνουν και πολλούς ρόλους ταυτόχρονα. Άλλοι γίνονται κατά το μυαλό τους ήρωες, άλλοι κάνουν τους κακούς και άλλοι τους καλούς. Το κακό είναι όμως ότι όλοι θέλουν να γίνουν πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες!!!
Με τι προσόντα όμως; Με δείκτες νοημοσύνης χαμηλούς; Με κοινωνικά πρότυπα που δεν φιλτράρονται απο την κοινή λογική ώστε να μπορεί να είναι εφικτά, ή με χρήματα; Φυσικά οι καλύτερες ερμηνείες ''βραβεύονται'' από άλλους ''ηθοποιούς''...(Αυτούς και αν λυπάμαι) Και καλά όλα αυτά...Αλλά σε ένα έργο δεν είναι μόνο οι ερμηνείες και οι ηθοποιοί, αλλά και ο σκηνοθέτης...Και αυτός δεν χαμπαριάζει...Πολλές φορές αλλάζει το έργο της ζωής μας και ξαφνικά είμαστε έξω απο την ταινία...Ας μην του ζητάνε λοιπόν όλοι μαζί το πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την ''τσόντα'' που υπάρχει γύρω μας, γιατί θα θυμώσει...Ποιός είναι ο σκηνοθέτης; Για άλλους σκηνοθέτης είναι η μοίρα, για άλλους ο Θεός, για άλλους η οικογένεια ή κοινωνία ή κάτι άλλο.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΛΟΙΠΟΝ!!!

Προσωπικά αρνούμαι να παρευρίσκομαι σε αυτές τις ανόητες ''ταινίες τις ζωής''.
Φτάνει πιά η προσποίηση!!!Επιτέλους πιά!
Ας βγάλει μέσα του ο καθένας αυτό που κρύβει και ας γίνουμε ειλικρινείς με τα θέλω μας που έχουμε μέσα μας, ας τα ''βάλουμε'' στο τραπέζι και να κάνουμε ''meeting'' πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους γύρω μας!
Γιατί τόσοι ηθοποιοί γύρω μας;;;Γιατί για παράδειγμα να παντρεύεται κάποιος ενώ στην πραγματικότητα δεν θέλει ποτέ την δέσμευση και να απατά μετά; Γιατί να θέλουν όλοι να γίνουν ή να κάνουν κάτι που δεν θέλουν πραγματικά;Γιατί να κρύβονται μέσα στα ίδια τους τα σωθικά; Ας πράξει πιά επιτέλους αυτό που θέλει!Βέβαια προσοχή!!!!Δεν ξεχνούμε ποτέ οτι η προσωπική ελευθερία του καθένα μας σταματάει εκεί που ξεκινάει του διπλανού μας!!!!

Κλείνοντας λοιπόν, θα πω σε όλους εσάς που αφιερώνετε τον χρόνο σας να διαβάζετε αυτά που γράφω (και σας ευχαριστώ για αυτό) το παρακάτω:

Βγάλτε αυτά που νιώθετε έξω απο εσάς...Βγάλτε τον απωθημένο έρωτα, τα κόμπλεξ σας, και τα πάθη σας, ''ζωγραφίστε'' τα σε ΄ξεχωριστά χαρτιά, με τα δικά σας χρώματα και ''αρχειοθετήστε'' τα εκεί που πρέπει ή επεξεργαστείτε τα ώστε να γίνουν ένα εποικοδομητικό κομμάτι για την κοινωνίας μας.Πιστεψτε με πρώτα εσείς θα νιώσετε καλά και μετά οι άλλοι...

Ο θεος να σας έχει όλους καλά..

''Κολλημενος''- Αποθημένος έρωτας

Αχ...παιδιά...Ο τίτλος του post μου το λέει όλα..Ακόμη κολλημένος νιώθω Για μιά ακόμη φορά είχα μιά επίσκεψη που με αναστάτωσε...Βέβαια, όταν έχεις καιρό να δείς αυτό που εδώ και πάρα πολύ καιρό θέλεις αλλά δεν μπορείς να το ''αγγίξεις'' είναι δυνατόν να μην παρασυρθείς και να μην αρχίζεις να νιώθεις το χτυποκάρδι μέσα σου και να φωνάζει η ψυχή σου ''ΣΕ ΘΕΛΩ ρε γαμώτο μου...;''

Η μέρα μου ξεκίνησε πολύ όμορφα σήμερα, και παρόλο που η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη και είχα πεί στον ευατό μου να μείνω συγκρατημένος μέσα μου, εγώ για ακόμη μιά φορά παρασύρθηκα...

Ακόμη μιά φορά ''έπεσα'' ψυχολογικά που δεν μπορώ να εκφράσω αυτά που νιώθω...

Ακόμη μιά φορά έκανα τον μαλάκα, και τον καλό ακροατή σε όλα αυτά που άκουγα (που ήταν τελείως άσχετα)

Ακόμη μια φορά κατάλαβα ότι ''την έχω δαγκώσει την λαμαρίνα'' (που λέει και ο λαός).

Αλλά ρε παιδιά τι να κάνω;Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που τον θες τόσο πολύ, που μέσα σου ξέρεις ότι τον αγαπάς, και πέρα απο όλα αυτά βλέπεις ότι έχει ομορφύνει (και αυτό είναι αντικειμενικό, όχι γιατί έτσι το βλέπω εγώ) και έχει πλησιάσει κατά πολύ τα πρότυπα που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου για αυτό που σου αρέσει, είναι δυνατόν να μην λιώνεις;;;

Ναι λοιπόν το παραδέχομαι...Είμαι ερωτευμένος εδώ και καιρό...Από την μία αυτό είναι καταπιεστικό γιατί υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μην μπορώ να εξομολογηθώ για αυτά που νιώθω αλλά απο την άλλη αυτό είναι μια φοβερή τροφή για την καρδιά μου. Καταλαβαίνω ότι έχω αισθήματα παρόλο την μιζέρια και την ψυχρότητα που υπάρχει γύρω μας... Βέβαια είναι στιγμές που πραγματικά ''δεν την μπορώ τέτοια Ζωή' (που λέει και ο Κουρκούλης) αλλά τι να κάνω; Τώρα κάποιοι μπορεί να συμφωνούν μαζί μου αλλά μέσα τους να υπάρχει ένα γιατί...Εγώ σε αυτό το γιατί πιστεύω πώς υπάρχει μια απάντηση...

Θεωρώ (όπως έχω γράψει και σε πιο παλιό post ) τίποτα δεν γίνεται τυχαία...

Αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να ψάχνει υποκατάστατα αυτού του έρωτα, Θεωρώ πως η κατάσταση που περνάω είναι για να φορτίστω τόσο πολύ μέσα μου και ο καλός θεούλης ή η μοίρα (όπως το δει κάποιος) να με πάει σε κάτι τελείως διαφορετικό ή έστω και σε ένα υποκατάστατο (που μπορεί να είναι και καλύτερο απο το αυθεντικό) και να επενδύσω όλα αυτά που νιώθω εκεί....Γιατί εκεί θα πείτε και όχι εδώ;Αυτό παιδιά το κρίνει ο Μεγάλος...Εμείς είμαστε πολύ μικροί μπροστά του για να κρίνουμε και να αποφασίζουμε για το τι μας συμβαίνει και τι συναντούμε...

Στην δική μου περίπτωση νομίζω πως ίσως τελικά να μην αξίζει να το μοιραστώ όλο αυτό που νιώθω,αλλά να το κρατήσω και να το δώσω κάπου αλλού...

Για αυτό δεν θα πιέσω τον αυτό μου να ''πνίξει'' όλα αυτά που νιώθω, αλλά αντιθέτως να τα ζώ καθημερινά (έστω και αν με ρίχνουν κάποιες στιγμές) γιατί μάλλον θα μου χρειαστούν στο μέλλον...Βέβαια δεν κρύβω πως μέσα μου θέλω να παραμένει μια ελπίδα να ζήσω δηλαδή καταστάσεις και στιγμές όπως θα ήθελα, αλλά ''δύσκολες εποχές για πρίγκιπες'.Το σημαντικό νομίζω πως είναι να μην με κάνουν να φτάνω σε σημείο ναδίρ, και να μην μπορώ να κάνω μετά τίποτα όλη την ημέρα...Αυτό είναι θέμα αυτοελέγχου νομίζω...¨

Για αυτό φίλοι μου, ότι και αν σας συμβαίνει, ότι και αν νιώθετε ''πάρτε'' αυτό που χρειάζεται να ''πάρετε'' και φύγετε με τα εφόδια σας για παρακάτω. Αυτό κάποιοι το αποκαλούν εμπειρίες...Θα συμφωνήσω μαζί τους και θα τονίσω ότι τελικά είναι σημαντικές για να προχωράμε ένα βήμα παρακάτω...Έστω και στα όνειρα μας...Καληνύχτα σας...

Μια ψεύτικη ημέρα

Μα τι μέρα και χθες;Με όσους μίλησα όλοι τα πιο στραβά μου έλεγαν... Τουλάχιστον σε ότι περίεργο άκουγα και μου συνέβαινε έλεγα,''1απριλία σήμερα, η ημέρα είναι ένα ψέμα. Όλα είναι είναι ένα ψέμα... Μία Ψεύτηκη ημέρα''

Εμένα πάντως ξεκίνησε πάντως με φακέλους που είχαν μέσα λογαριασμούς, και έφαγα όλη την ημέρα μου να ασχολούμαι με αυτά. Και καλά τα λεφτά που μοίρασα, αλλά να μην έχω και δουλειά στο μαγαζί ήταν χοντρό. Τουλάχιστον ευτυχώς σε σχέση με αυτά που άκουσα από άλλους συναδέλφους αλλά και καταστηματάρχες εγώ ας μην μιλάω καθόλου!Δόξα τον θεό ας πω!

Και αφού η μέρα μου πέρασε με μιζέρια και βαρεμάρα, αποφάσισα κάποια στιγμή να πάω και εγώ στο σπιτάκι μου...Πάω να πάρω το αυτοκίνητο, και για μια ακόμη φορά συνειδητοποίησα ότι ζώ στο μπουρδέλο την Ελλάδα. Και καλά, εντάξει ''πουτάνα'' εγώ και γουστάρω να μένω εδώ.Αλλά αυτός ο κολόγερος που με είχε κλείσει με το αυτοκίνητό του διπλοπαρκαρισμένος τι μπορεί να είναι; Ο νταβατζής που κάνει ότι θέλει;Ε όχι!!!Πήρα ανάποδες παιδιά, το μυαλό μου σβούρισε 180 μοίρες και έγινε της πουτάνας!Δηλαδή το δικό μου... (χι, χι :) )Θα σκέφτεστε τώρα τι μπορεί να έκανα....Τίποτα το σημαντικό. Απλά κατάφερα να βγάλω το αυτοκίνητό μου από το πεζοδρόμιο (η διαδικασία μου πήρε 40 λεπτά) και έπειτα, τα λάστιχα του παππού, έμειναν χωρίς αέρα!!!!Το καλό όμως είναι ότι τον περίμενα, να τον βρίσω πρώτα, και αφού είπα γύρω στις 30 φορές ''μαλάκα'' (αυτός δεν αντιδρούσε) του είπα, ''Και τώρα φάει την γλύκα να θες να φύγεις και να μην μπορείς,'' και μου λέει ''γιατί;'' Και του απάντησα ''γιατί δεν έχεις αέρα στα λάστιχα!!!'' Δεν ξέρω αν πρόλαβε να καταλάβει τι του είπα γιατί πάνω που κοίταζε τα λάστιχα εγώ σπινάρισα και έφυγα μα!Το ζήταγε ο οργανισμός του!1.30 ώρα να έχει αφήσει το αυτοκίνητο του εκεί και να μην νοιάζεται για το ότι έχει κλείσει δύο αμάξια;Νομίζω πάει πολύ...

Και μετά από όλα αυτά γύρισα σπίτι, έβαλα τον Κουρκούλη να ξεφύγω και μεράκλωσα...Το αποτέλεσμα; Βρέθηκα να έχω κάνει μπάνιο και να έχω βγει για ποτό. Βέβαια πρώτα πρόλαβα να ψήσω το κέικ πορτοκάλι που ήθελα, και να φτιάξω και μια χειροποίητη πίτσα. Έτσι γύρισα στις 4 και το πρωί δουλεία..
Παρόλο πάντως που δεν είχα κοιμηθεί το βράδυ, το πρωί ξύπνησα (τι θαύμα ήταν και αυτό) και πήγα με πολύ καλή διάθεση στο μαγαζί.

Γινόταν και χαμός αλλά με την χθεσινή αναδουλειά δεν θέλω να παραπονεθώ ούτε στο ελάχιστο!!!!Πάλι δόξα τον θεό θα πω μια και έμαθα ότι όλοι ήταν κλειστά και ήμουν ο μόνος που είχα τρελή δουλειά...Μ' αγαπάει ο θεός πάντως. Πριν λίγο μίλησα και με τον Νίκο, και μου πρότεινε (βασικά με ρώτησε αν θα βγούμε) και εγώ δυσκολεύτηκα για ένα δευτερόλεπτο και απάντησα με πολύ ''δυσκολία'' , ''Φυσικά και ναι!''

Για αυτό τώρα που χαλαρώνω είπα να κάτσω να σας πώ τα νέα μου και να ετοιμαστώ σε λίγο για έξω...Μα δεν μαζεύομαι πια!!!Αλλά αυτά μένουν ρε παιδιά...Τι να μου μείνει, η φάτσα του γέρου που με είχε βγάλει από τα ρούχα μου εχθές;


Και ένα ανέκδοτο τώρα που λέω για ρούχα:
Λέει η ανιψιά της γεροντοκόρης 45αρας μπαίνοντας στο σπίτι...
-Θεία, μην βγεις σήμερα καθόλου έξω,γιατί το θερμόμετρο δείχνει 3 βαθμούς και έξω κάνει ψωλόκρυο...
και απαντά η θεία,
-Ε τότε παιδί μου να γδυθώ και να βγω!!!!
(By Alexandros το ανέκδοτο,Thanks Nikos για την ιδέα)


Τα λέμε παιδάκια!!Μάκια....