Η ειλικρίνεια του εγώ μου

Τρίτη σήμερα και απόψε το βράδυ με βρίσκει μόνο μου στο σπίτι...Αρκετά εξαντλημένο από την δουλειά , και λίγο στεναχωρημένος με όσα γράφει ο φίλος μου ο Παναγιώτης στο Blog του που διαβάζοντας τα μέσα μου ανάμεικτα κομμάτια άρχισαν να συνθέτουν της σκέψεις του μυαλού μου...Φόβος, αγάπη.

Φόβος για να μην χάσω όλο αυτό το όμορφο που ζώ...

Αγάπη για τον άγγελο μου....

Λίγο μπερδεμένα βέβαια όλα αυτά αλλά πραγματικά έτσι νιώθω...
Γενικότερα όμως δεν θα μπορούσα να πώ ότι είμαι στα καλύτερά μου παρά το 2-1 παραπάνω...
Σκέφτομαι πως καμιά φορά γίνομαι περισσότερο ειλικρινής απο όσο θα έπρεπε...Σήμερα μια παλιά ιστορία μου ''χτύπησε'' για πολλοστή φορά την ''πόρτα'' και παρόλο που δεν άνοιξα πήρε το θάρρος να μπει χωρίς να ρωτήσει...Φυσικά δεν με βρήκε μόνο...Ξέρει ότι δεν είμαι και δεν έχω σκοπό να μείνω αλλά παρόλα αυτά επιμένει...Για κάποιους αυτό μπορεί να είναι κολακευτικό, ή να δίνει απλά επιβεβαίωση, όμως εμένα δεν μου αρέσει!!! Γιατί είναι αισθηματικός αναγκασμός να γυρίσω πίσω γιατί ξέρει ότι δεν πέρασε απλά απο την ζωή μου..Αλλά προφανώς το μικρό της ηλικίας δεν επιτρέπει να φερθεί ώριμα. Αυτό όμως μου είναι αδιάφορο... Χώρια ότι η επιμονή με εκνευρίζει! Για μένα έτσι και αλλιώς είναι μια τελειωμένη ιστορία που δεν γίνεται να έχει επιστροφή...Και το εννοώ!
Το λάθος μου λοιπόν που έκανα σήμερα είναι να αναφέρω όλο το γεγονός στον άγγελο μου... Και λάθος μου επειδή άθελα μου ίσως τον κάνω να ζηλεύει...Απο κεί και πέρα όλα γίνονται μπούμερανγκ για μένα...Και εκεί μπαίνει το ερώτημα: Πρέπει να τα λέμε όλα; Ή πρέπει να κρατάμε πράγματα για εμάς; Και πόσο εύκολο είναι αυτό για μένα αφού για μένα αγάπη σημαίνει τα λέμε όλα (ειλικρίνεια) , τα δίνουμε όλα;

Δεν ξέρω νιώθω μπερδεμένος...Αλλά και απο την άλλη θεωρώ πως η αλήθεια και γενικότερα η ειλικρίνεια είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, και δεν θέλω να χάσω αυτό το στοιχείο απο πάνω μου...



..............................................................................

Η ώρα 12+, μάλλον ώρα να τελειώνω με τις φιλοσοφίες μου.... Το αγγελούδι μου δεν έχει πάρει τηλέφωνο να μου πει καληνύχτα και να πω πως το αγαπώ...Θα περιμένω όμως...
Με όλους εσάς σίγουρα τα ξαναλέμε....

Ας αναλύσουμε την αγάπη

Το σημερινό post μου θα είναι λίγο διαφορετικό απο τα άλλα, αφού μετά απο μία συζήτηση με τον άγγελο μου πολλά πιστεύω μου ταράχτηκαν,αλλά δεν άλλαξαν...

Τι σημαίνει τελικά αγάπη;

Πιο συγκεκριμένα εσείς όταν λέτε σε κάποια/ον ''σ 'αγαπώ' τι εννοείτε;

Η άποψή μου:

Για μένα η αγάπη είναι μία λέξη ιερή που δεν μπορώ να την ξεστομίσω απλά για να την πώ. Πρέπει να την νοιώθω!

Θεωρώ πως όταν μια σχέση δύο ανθρώπων έχει ανάμεσα της αγάπη που πηγάζει και απο τους δύο (για να είναι δυνατή), δεν χρειάζεται να υπάρχει φόβος και να μπαίνουν φρένα σε αυτά που λέμε και κάνουμε. Η αγάπη είναι το καλύτερο εφόδιο για να προχωρήσει μία σχέση. Ο έρωτας, το σεξ, και οι συμπάθειες γενικότερα είναι μετά απο αυτή. Όταν η αγάπη μας είναι καθαρή και δεν είναι έμμεση,για παράδειγμα να εξυπηρετήσουμε κάποιους σκοπούς μας όπως ένα όνειρο μας, ή να την χρησιμοποιούμε γιατί καταβάθος αγαπούμε κάτι άλλο όπως το χρήμα, και την καλοπέραση, τότε δεν χρειάζεται τίποτε άλλο!

Τα ''μου είπες, σου είπα, δεν κατάλαβες, δεν κατάλαβα, με νευρίασες, σε νευρίασα, μου την είπες, σου την είπα '' είναι περιττά, και απλά εξυπηρετούν σκοπούς του εαυτού μας όπως για παράδειγμα το να τονώσουμε τον εγωισμό μας, και να νοιώσουμε μια ανόητη ανωτερότητα...Η αληθινή αγάπη δίδεται χωρίς αντάλαγματα. Σε πολύ λίγους είναι έμφυτη, και στους περισσότερους γεννιέται όταν λάβουν ένα μικρό κομμάτι της. Κάποιοι είναι άτυχοι και δεν την γεύονται ποτέ, για να μπορούν και να την δώσουν. Αυτοί πραγματικά είναι οι πραγματικά αξιολύπητοι. Προσωπικά θεωρώ ότι ανήκω στην δεύτερη κατηγορία ανθρώπων, με την διαφορά, πως όταν λάβω ένα κομμάτι αγάπης αντί να ανταποδώσω με ένα ίδιο ή με ένα απλά μεγαλύτερο της, φτάνω στο σημείο να λέω σ'αγαπώ και να βουρκώνω!!! Αν η αγάπη έχει μονάδα μέτρησης τότε το αφήνω σε εσάς για το πόσο αγαπώ αυτή την στιγμή και που μπορώ να φτάσω. Και αυτή την περίοδο της ζωής μου έτσι αισθάνομαι με τον άγγελο μου...Και έτσι θέλω να μείνει!!!

Αγάπη,το ισχυρό αντίδοτο

Για ακόμη μιά φορά εδώ...Εδώ στις ''Σκέψεις'' μου...Πάει αρκετές μέρες απο το τελευταίο μου post και απ'οσο είδα στα σχόλια ίσως κάποιοι απο εσάς που σπαταλάτε τον χρόνο σας να διαβάζετε το Blog μου, θέλατε να γράψω και να τα μοιραστώ μαζί σας εδώ και καιρό όλα αυτά που σκέφτομαι κυρίως όταν είμαι μόνος.

Από τον τελευταίο μου post δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Εκτός απο την αγάπη μου για τον άγγελο μου. Αυτή έχει δυναμώσει κατά πολύ, και νιώθω οτι καθημερινά μεγαλώνει κι άλλο! Φυσικά μου αρέσει αυτό...Βέβαια το κακό είναι ότι υπάρχουν στιγμές που με πιάνει ένας τρόμος μήπως ξαφνικά όλα γκρεμιστούν. Μήπως και γίνει κάποια ''στραβή'' και γυρίσουν όλα ανάποδα..Αλλά νομίζω πως και ο ίδιος ο τρόμος την ίδια στιγμή με κάνει να αντιδράσω ώστε να μην συμβεί κάτι τέτοιο...

Απόψε είναι αλήθεια πως δεν είχα και τον καλύτερο διάλογο στο τηλέφωνο με τον άγγελό μου...Ίσως τα άστρα να μην μας ευνοούν όλες τις ημέρες και τις ώρες για να καταλαβαινόμαστε τόσο καλά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρεξηγήσεις...Ίσως να φταίω και γω κάποιες φορές που καθώς στοχεύω να καταλήξω σε κάτι πολύ όμορφο μέσα απο ένα διάλογο, αντί να διαλέγω τον δρόμο τον φωτεινό και καλοδιάβατο, να θολώνει το μυαλό μου και πραγματικά άθελα μου να διαλέγω να περάσω μέσα απο ''πυκνά δάση'' γεμάτο αγκάθια και φυσικά να τραυματίζομαι!Και όλα αυτά για να καταλήξω σε κάτι τόσο απλό, όμορφο, και γλυκό. Αυτό που λέμε σ' αγαπώ, σε θέλω δίπλα μου, μου αρέσεις!!! ' Ίσως και η απέναντι πλευρά άθελα της, αντί να σκέφτεται για το που θέλω να καταλήξω, να καταπιάνεται απο τις πρώτες μου κουβέντες και να αρχίζουν τα λάθος συμπεράσματα για αυτά που θέλω να πω...Βέβαια η αλήθεια είναι πως εκεί το φταίξιμο είναι καθαρά δικό μου, αφού εγώ διαλέγω ''τον δρόμο με τα αγκάθια''. Εκεί όμως χρειάζομαι πραγματικά βοήθεια για να καταφέρω να βγώ απο αυτό τον δρόμο. Εντάξει, δεν γίνεται να την έχω πάντα. Και τότε με πιάνει ο πανικός...Αρχίζω τα κακά σενάρια...''Δεν με καταλαβαίνει, δεν με βοηθά, τι γίνεται τώρα; Αν συνεχιστεί έτσι μπορεί να μαλώσουμε!Θα χωρίσουμε!Θα τον χάσω!!!''

Την ίδια όμως στιγμή μια μικρή φωνή μέσα μου που καλείτε ''αγάπη'' μου λέει γλυκά-γλυκά, "Αφού τον αγαπάς αυτό τον άγγελο, γιατί φοβάσαι; Εγώ δεν είμαι αυτή που έχω σώσει τόσους και τόσους ανθρώπους, εσύ λοιπόν γιατί δεν με χρησιμοποιείς για να διώξεις τα κακά σενάρια για να μην φοβάσαι;'' Βέβαια η απάντηση μου είναι: ''Μα επειδή αγαπώ φοβάμαι...''

Και τότε λαμβάνω την απάντηση: ''Αγάπα εσύ αληθινά, και μην φοβάσαι τίποτα...Τότε μόνο θα πετάξεις τον εγωισμό σου μακρυά και θα δώσεις στον άγγελο σου να καταλάβει ότι η πρόθεσή σου είναι μόνο καλή..Και αυτός αν σ' αγαπά και το αξίζεις θα καταλάβει...Δεν θα σε ειρωνευτεί, δεν θα σε κακολογήσει, δεν θα σκεφτεί πονηρά και αρνητικά...'' Και τότε αφήνομαι στα ίδια μου τα συναισθήματα...Και απλά περιμένω να ακούσω ένα αληθινό γλυκόλογο, και να νιώσω μέσα μου μια αγκαλιά...

Είναι αλήθεια πως για να είναι μαζί δύο άνθρωποι χρειάζονται αλληλοβοήθεια. Μια καλή σχέση χρειάζεται πρώτα δυνατά συναισθήματα, καθόλου εγωισμό, πολύ ειλικρίνεια και υπομονή. Γιατί δυστυχώς η καθημερινότητα μας δεν μας επιτρέπει να είμαστε πάντα χαμογελαστοί και χαρούμενοι με αποτέλεσμα να ''δηλητηριαζόμαστε' απο αυτή, και να μην μπορούμε να είμαστε εκφραστικοί σε αυτά που θέλουμε να πούμε στον άλλον. Ευτυχώς στην δικιά μου περίπτωση έχω ένα πολυ ισχυρό αντίδοτο μαζί μου σε αυτές τις ''δηλητηριάσεις'' που λέγεται ΑΓΆΠΗ και δεν ''καταλαβαίνει'' απο τέτοια πράγματα. Ειδικά αν σκεφτούμε πως κάποιοι χρησιμοποίησαν την αγάπη για να αναστηθούν!

-Αχ.......Πόσο πολύ σ'αγαπώ μωράκι μου!!!Πόσο σε θέλω...