Οι σκέψεις μου είναι σαν το νερό που κυλά , όπως και ένα ποτάμι.Συναντούν δίαφορα τοπία,πολλά εμπόδια και κάπου καταλήγουν.Καμία φορά κάποιοι προσπαθούν να τις 'μολύνουν' μα τελικά συνεχίζουν να κυλούν καθαρές μέσα στο μυαλό μου.Κάποια δείγματα απο αυτές είναι εδώ γραμμένες.Σας προσκαλώ να τις ''πιείτε'' οπως θα πίνατε ένα ποτήρι νερό.Άλλωστε νομίζω πως είναι πόσιμες...:-)

Το cd της εβδομάδας

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Φωνή''αβύσου''

Είναι στιγμές που προσπαθώ να αντλήσω δύναμη από το πουθενα...Είναι μέρες που ο θεός με λυπάτε και απλοχερα με κάνει να χαμογελω... αλλα για λίγο...Είναι ώρες που το μυαλό μου υποτάσεται στις αδυναμίες αυτής της βρόμικης σάρκας, θολώνει και αρχίζει να κολυμπά στον βούρκο της αδύναμίας μου...Το ποτό που δεν ήθελα να το μυρίζω έχει γίνει ''συμμαχος'' μου σε αυτή την πάλλη καθημερινά.

Ναι το παραδέχομαι...Πάντα φοβόμουν το νερό..Πάντα φοβόμουν να κολυμπισω..και όμως η μοίρα με εκδικείται..Με ''πέταξε'' στον Ωκεανό.Μόνος μου τώρα!''Μα δεν ξέρω κολύμπι'' φωνάζω...Κανείς όμως δεν με ακούει...Και γω κάθε μέρα βουλιάζω..Φωνάζω..Κανεις...όμως...Λογικό δεν είναι? Μόνοι μας ερχόμαστε στην ζωή, μόνοι μας φεύγουμε απο αυτή...τι ειρωνία!

Πόσο κοροιδεύουμε τον εαυτό μας..."για πάντα μαζι'' ψυθυρίζουν κάποιοι μεταξύ τους, και γω γελάω δυνατά, αλλά άνθρωπος και γώ βλεπετε.Μέτά κλαίω...Μήνες τώρα βασανίζομαι.Λίγοι καταλαβαίνουν, και αυτοί όχι γιατι ,με συμπονούν, αλλά γιατί το πέρασαν ή το περνούν, ή φοβούνται ότι θα το περάσουν.Μόνο στην κατηγορία ''κατάρες'' θα μπορούσα να το κατατάξω ολο αυτό...Πόσο μόνος μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος??χε χε..Ελάτε να σας πω... :)

Τουλαχιστον έχω καταφέρει κάτι δυνατο.Να δυναμώσω την υποκρισία μου!Με ρώτάνε: "είσαι καλα?'' και γω απάντώ με απίστευτο ψέμα και υποκριτικό ενθουσιασμό:'' ''ναι!!!''Όχι δεν το κάνω γιατί θέλω να σας κοροιδέψω..Το κάνω γιατί δεν θέλω να σας μοιράσώ την παραμικρή αρνητικότητα που μπορώ να μετάδώσω άθελα μου.Και έτσι γίνομαι ένας δραματικός ή και κωμικός ηθοποιός...Συγνώμη για αυτό...

Οι πληγές μου πολλές..Από παιδί τις κουβαλάω και αντί να επουλώνονται,μεγαλώνουν..Και δεν έφτανε μόνο αυτό..Βρέθηκα και κατηγορούμενος για πρώτη φορά στην ζωή μου..Αχ και να ξέρατε όλοι εσείς που τόσο έυκολα μου επισύρατε κατηγοριες πόσο πολύ μου ''χτυπήσατε'' το δικαίωμα της έκφρασης και των απόψεων που με πολύ κόπο έχω προσπαθήσει να κερδίσω..Και ναί εντάξει τα καταφέρατε..Με ''κλείσατε'' στην ''φυλακή ''μου.Κατά τα άλλα ''ευαίσθητοι άνθρωποι'.λένε..Που ναι είστε τελικα, για τον εαυτό σας όμως, όχι για τους γύρω σας.

Μόνο Ένας γνωρίζει την αλήθεια, Αυτός που όταν ξυπνάω, όταν εργάζομαι, , ευτυχώς είναι στο μυαλό μου..Από Αυτόν περιμένω πλέον...Μόνο Αυτός με ξέρει καλά,Μόνο Αυτός μπορεί να βοηθείσει.Και ξέρω...Δεν θα με ξεχάσει..Με δοκιμάζει για ακόμη μια φορά..Αν με ξεχάσει πάει να πει ότι μου άξιζε...Και τότε καλύτερα μην λυπηθεί κανείς...