Μια Πέμπτη με πολλά ''χρώματα''...

Πέμπτη σήμερα...Ο καιρός σαν να μας χαμογελά γλυκά, και εμείς από κάτω του παίρνουμε βαθιές ανάσες κλείνοντας τα μάτια, και ξεκινάμε να κάνουμε όνειρα για το καλοκαίρι...

Η μέρα μου ξεκίνησε λίγο περίεργα σήμερα,ίσως γιατί ένα ψιλό κρυοματάκι με περιτριγυρίζει..Πήγα στη δουλειά αλλά σήμερα ήταν χαλαρά.(άσπρο χρώμα εδώ)

Κατά την διάρκεια της μέρας, σκεφτόμουν μια πρόσφατη συνάντηση μου που για μια ακόμη φορά με έβαλε σε πειρασμό....Εγώ όμως 'κρατώ τιμόνι' (να δω για πόσο ακόμα) που από την μία το έπαιζα ''βαρύ πεπόνι'' σε ότι έβλεπα και άκουγα και από την άλλη μέσα μου έλιωνα....Τι να κάνω φίλε αναγνώστη; Είμαι ερωτιάρης... (μπλε χρώμα εδώ)

Από την άλλη ένιωθα άσχημα για κάποιον φίλο γιατί μου ερχόντουσαν στο μυαλό κουβέντες και γεγονότα πού έχω μοιραστεί μαζί του που με εκνεύριζαν αλλά και με στεναχωρούσαν...Πως γίνεται ρε παιδιά να ξενερώνει κάποιος τόσο πολύ με κάποιον μέσα σε 2 μέρες;...Και το χειρότερο είναι ότι νιώθω πως με αηδιάζει ακούγοντας στον τηλέφωνο ηλίθιες ατάκες και κουτές σπόντες για αυτά που έχω κάνει,κάνω, είπα και συνεχίζω να υποστηρίζω γιατί βγαίνουν από μένα...Αξίζει μια τέτοια φιλία τελικά;Μήπως όχι και τα μάζεψα τόσο καιρό και τώρα ξέσπασα; (μαύρο χρώμα εδώ)

Και έρχομαι τώρα στο κόκκινο χρώμα...Το χρώμα του πάθους, του έρωτα, της αγάπης...Εδώ δεν θα πω πολλά όμως (προσωπικά δεδομένα αναγνώστη μου, καταλαβαίνεις...)
Απλά θα σταθώ στο γεγονός ότι ''είναι πολύ γλυκό να σ' αγαπούν, και να σου το λένε...''
Πώς θα σας φαινόταν όταν κάποιος/α θα σε φώναζε να σου πει κάτι προσωπικά, θα πήγαινες λίγο πιο απομονωμένα από τον κόσμο, θα σε κοίταζε στα μάτια, θα άνοιγε το πορτοφόλι του/της και θα σου έδειχνε μια παλιά σου φωτογραφία και θα σου έλεγε ΄σ' αγαπώ πολύ μωρό μου!' και να εξαφανιζόταν. ...Προσωπικά έλιωσα....Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Έπειτα από περίπου μισή ώρα, να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσεις και το πρόστυχο γλυκόλογο, ''Σήμερα είσαι πολύ καύλας όπως εδώ και 3 χρόνια που σε ξέρω''....Κατάλαβες; Αυτά είναι τα ωραία...Αλλά κρατούν για λίγο ρε γαμώτο...Δεν πειράζει όμως...Το ζω!!